ترجمهٔ معانی آیه 122 سوره سوره توبه - الترجمة الكردية الكرمانجية - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 122

۞ وَمَا كَانَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ لِيَنفِرُواْ كَآفَّةٗۚ فَلَوۡلَا نَفَرَ مِن كُلِّ فِرۡقَةٖ مِّنۡهُمۡ طَآئِفَةٞ لِّيَتَفَقَّهُواْ فِي ٱلدِّينِ وَلِيُنذِرُواْ قَوۡمَهُمۡ إِذَا رَجَعُوٓاْ إِلَيۡهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَحۡذَرُونَ

122. و نابیت خودان باوەر هەمی پێكڤە دەركەڤنە جیهادێ، ڤێجا بلا ژ هەر تیپەكێ ژ وان كێمەك بچن و دەركەڤن، دا خۆ د دینیدا شارەزا بكەن، و دا ملەتێ خۆ [ئەوێت چۆیینە جیهادێ] ئاگەهدار بكەن وەختێ دزڤڕنە دەڤ وان، دا ئەو [ملەتێ] خۆ بپارێزن ژ وی تشتێ دڤێت خۆ ژێ بپارێزن.