ترجمهٔ معانی آیه 145 سوره سوره بقره - الترجمة البشتوية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 145

وَلَىِٕنْ اَتَیْتَ الَّذِیْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ بِكُلِّ اٰیَةٍ مَّا تَبِعُوْا قِبْلَتَكَ ۚ— وَمَاۤ اَنْتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ ۚ— وَمَا بَعْضُهُمْ بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ ؕ— وَلَىِٕنِ اتَّبَعْتَ اَهْوَآءَهُمْ مِّنْ بَعْدِ مَا جَآءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ— اِنَّكَ اِذًا لَّمِنَ الظّٰلِمِیْنَ ۟ۘ

او قسم دی -اې پیغمبره- که ته دې یهودیانو او نصارو ته د قبلې په اړولو هره یوه نښه او دلیل راوړې چې دا د قبلې ګرځېدل حق دي؛ نو دوی به د ضد، او د حق د تابعدارئ څخه د لوئی کولو له وجې ستا قبلی ته مخ ونه ګرځوی، او ته هم د دوی قبلې ته مخ ګرځونکی نه یې وروسته له دې نه چې ته الله تعالی د هغی نه اړولی ئی، او نه دی دوی مخ ګرځونکی د یو بل قبلی ته، ځکه چی دوی هر یو بل ته کافر وائی، او که ته چیرته د دوی د خواهشاتو تابعداری وکړی به مسله د قبلی کی او نورو شرعی مسایلو او احکامو کښې وروسته ددی نه چی تا ته صحیح علم راغلی چی هیڅ شک پکی نشته؛ نو بیشکه ته به په دغه وخت کښې د هدایت د پریښدلو په وجه او د خواهشاتو د تابعدارئ په وجه د ظالمانو څخه شی. او دا خطاب پیغمبر صلی الله علیه وسلم ته دی چی دا دلیل دی په بدوالی د دوی د تابعدارئ، او که داسی نه وی نو بیشکه الله تعالی خپل پیغمبر د دوی د تابعدارئ څخه بچ ساتلی، نو بس دا د پیغمبر صلی الله علیه وسلم امت لره یره ورکول دی چی د دوی د تابعدارئ نه ځان وساتی.

از فواید آیات این صفحه:

• أن الاعتراض على أحكام الله وشرعه والتغافل عن مقاصدها دليل على السَّفَه وقلَّة العقل.

بېشکه د الله تعالی د حکمونو او د هغه له شرعې نه مخ اړول او د هغه د مقاصدو نه ځان غافله کول د لیونتوب او کم عقلۍ دلیل دی.

• فضلُ هذه الأمة وشرفها، حيث أثنى عليها الله ووصفها بالوسطية بين سائر الأمم.

د دې امت غوره والی او عزت، لکه څنګه چې الله تعالی د دوی ستاینه کړې ده او دوی یې د ټولو امتونو ترمنځ په منځلارۍ ستایلي دي.

• التحذير من متابعة أهل الكتاب في أهوائهم؛ لأنهم أعرضوا عن الحق بعد معرفته.

ځان ساتل د اهل کتابو -یهودو او نصاروو- له تابعدارۍ نه؛ ځکه چې هغوئ د حق پیژندلو نه وروسته هم د حق نه مخ اړولی.

• جواز نَسْخِ الأحكام الشرعية في الإسلام زمن نزول الوحي، حيث نُسِخَ التوجه إلى بيت المقدس، وصار إلى المسجد الحرام.

د وحیې د نزول پر مهال شرعي احکام نسخ کېدل په اسلام کې جائز ؤ، لکه څنګه چې د بیت المقدس طرف ته په لمانځه کې مخ ګرځول نسخه شول او د مسجد حرام -بیت الله- طرف ته ګرځیدل روا شول.