ترجمهٔ معانی آیه 22 سوره سوره شعراء - ترجمه ى فاسی - مركز رواد ترجمه - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 22

وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَیَّ اَنْ عَبَّدْتَّ بَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ ۟ؕ

و این [چه] نعمتی است که تو بر من منت می‌گذاری که بنی‌اسرائیل را بردۀ خود ساخته‌ای؟»