ترجمهٔ معانی آیه 7 سوره سوره آل عمران - ترجمه ى فارسى كتاب مختصر در تفسير قرآن كريم - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 7

هُوَ الَّذِیْۤ اَنْزَلَ عَلَیْكَ الْكِتٰبَ مِنْهُ اٰیٰتٌ مُّحْكَمٰتٌ هُنَّ اُمُّ الْكِتٰبِ وَاُخَرُ مُتَشٰبِهٰتٌ ؕ— فَاَمَّا الَّذِیْنَ فِیْ قُلُوْبِهِمْ زَیْغٌ فَیَتَّبِعُوْنَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَآءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَآءَ تَاْوِیْلِهٖ ؔۚ— وَمَا یَعْلَمُ تَاْوِیْلَهٗۤ اِلَّا اللّٰهُ ۘؐ— وَالرّٰسِخُوْنَ فِی الْعِلْمِ یَقُوْلُوْنَ اٰمَنَّا بِهٖ ۙ— كُلٌّ مِّنْ عِنْدِ رَبِّنَا ۚ— وَمَا یَذَّكَّرُ اِلَّاۤ اُولُوا الْاَلْبَابِ ۟

- ای پیامبر- او ذاتی است که قرآن را بر تو فرو فرستاد، که بخشی از آیاتش دلالت واضحی دارند و هیچ ابهامی در آنها نیست، آنها اصل و بخش بزرگ کتاب و هنگام اختلاف، مرجع هستند، و بخشی از آن، آیات دیگری است که بیش از یک معنا دارند و معنایش بر اکثر مردم پوشیده است، اما کسانی‌که دلهایشان از حق منحرف است، آیات محکم را رها می‌کنند و آیات متشابه را که بیش از یک معنا دارد می‌گیرند؛ آنها با این کار، به دنبال شبهه‌افکنی و گمراه‌ساختن مردم و آیات متشابه بر اساس خواهشات نفسانی مذاهب فاسدشان هستند، درحالی‌که معانی حقیقی و تأویل این آیات را کسی جز الله نمی‌داند. و ثابت‌قدمان در علم که توانایی علمی کسب کرده‌اند می‌گویند: به تمام قرآن ایمان آوردیم؛ زیرا تمام آن از جانب پروردگارمان است، و متشابه قرآن را با محکمات آن تفسیر می‌کنند. و فقط صاحبان عقلِ سلیم پند می‌گیرند و متذکر می‌شوند.

از فواید آیات این صفحه:

• أقام الله الحجة وقطع العذر عن الخلق بإرسال الرسل وإنزال الكتب التي تهدي للحق وتحذر من الباطل.

الله با فرستادن رسولان علیهم السلام و کتاب‌هایی که به‌سوی حق هدایت می‌کنند و از باطل بازمی‌دارند، حجت را بر مردم اقامه کرده و عذر را از آنها برطرف ساخته است.

• كمال علم الله تعالى وإحاطته بخلقه، فلا يغيب عنه شيء في الأرض ولا في السماء، سواء كان ظاهرًا أو خفيًّا.

علم و احاطۀ کامل الله متعال به مخلوقاتش؛ چنان‌که هیچ‌چیز، چه آشکار و چه نهان، نه در زمین و نه در آسمان، بر او پوشیده نمی‌ماند.

• من أصول أهل الإيمان الراسخين في العلم أن يفسروا ما تشابه من الآيات بما أُحْكِم منها.

یکی از اصول مومنان ثابت‌قدم در علم این است که آیات متشابه را با آیات محکم تفسیر می‌کنند.

• مشروعية دعاء الله تعالى وسؤاله الثبات على الحق، والرشد في الأمر، ولا سيما عند الفتن والأهواء.

مشروعیت دعا و تقاضای پایداری بر حق و هدایت در کار از الله متعال، بخصوص هنگام بروز فتنه‌ها و شهوات.