ترجمهٔ معانی آیه 4 سوره سوره سجده - ترجمه ى فارسى كتاب مختصر در تفسير قرآن كريم - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 4

اَللّٰهُ الَّذِیْ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِیْ سِتَّةِ اَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوٰی عَلَی الْعَرْشِ ؕ— مَا لَكُمْ مِّنْ دُوْنِهٖ مِنْ وَّلِیٍّ وَّلَا شَفِیْعٍ ؕ— اَفَلَا تَتَذَكَّرُوْنَ ۟

الله همان ذاتی است که آسمان‌ها، و زمین، و آنچه میان آن دو است را در شش روز آفرید، درحالی‌که او تعالی بر آفرینش آنها در کمتر از چشم بهم زدنی توانا است، سپس آن‌گونه که سزاوار جلال او است بر عرش استوا نمود و قرار گرفت، - ای مردم- جز او هیچ دوست و کارسازی ندارید که کارتان را بر عهده گیرد، یا هیچ شفاعتگری ندارید که نزد پروردگارتان از شما شفاعت کند، پس آیا نمی‌اندیشید تا الله را که شما را آفرید عبادت ‌کنید و دیگران را همراه او عبادت نکنید؟

از فواید آیات این صفحه:

• الحكمة من بعثة الرسل أن يهدوا أقوامهم إلى الصراط المستقيم.

حکمت بعثت رسولان این است که اقوام‌شان را به راه راست هدایت کنند.

• ثبوت صفة الاستواء لله من غير تشبيه ولا تمثيل.

ثبوت صفت اِستواء برای الله بدون تشبیه و تمثیل.

• استبعاد المشركين للبعث مع وضوح الأدلة عليه.

بعید دانستن رستاخیز توسط مشرکان با وجود وضوح ادلۀ آن.