ترجمهٔ معانی آیه 209 سوره سوره شعراء - ترجمه ى تاميلى - عبدالحميد باقوى - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 209

ذِكْرٰی ۛ۫— وَمَا كُنَّا ظٰلِمِیْنَ ۟

209. (ஒரு தூதரை அனுப்பி, வேதனைப் பற்றி) ஞாபகமூட்டாது நாம் (எவரையும் அழித்து) அநியாயம் செய்பவர்களாக இருக்கவில்லை.