ترجمهٔ معانی آیه 113 سوره سوره توبه - الترجمة التايلندية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 113

مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن يَسۡتَغۡفِرُواْ لِلۡمُشۡرِكِينَ وَلَوۡ كَانُوٓاْ أُوْلِي قُرۡبَىٰ مِنۢ بَعۡدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمۡ أَنَّهُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ

ไม่บังควรแก่นบีและบรรดาผู้ศรัทธาที่จะขออภัยโทษจากอัลลอฮฺให้แก่พวกตั้งภาคี และแม้ว่าพวกเขาจะเป็นญาติใกล้ชิดกันก็ตาม ทั้งนี้หลังจากเป็นที่ประจักษ์แก่พวกเขาแล้วว่า แน่นอนพวกเหล่านั้นเป็นชาวนรก เพราะพวกเขานั้นได้ตายในสภาพของการตั้งภาคี

از فواید آیات این صفحه:

• بطلان الاحتجاج على جواز الاستغفار للمشركين بفعل إبراهيم عليه السلام.

ไม่สามารถอ้างอิงการกระทำของอิบรอฮิม อลัยฮิสสลาม เป็นหลักฐานการขออภัยโทษสำหรับบรรดาผู้ตั้งภาคี

• أن الذنوب والمعاصي هي سبب المصائب والخذلان وعدم التوفيق.

แท้จริงบาปและสิ่งชั่วร้ายต่างๆ เป็นสาเหตุของความหายนะและความผิดหวังและการไม่ถูกตอบรับ

• أن الله هو مالك الملك، وهو ولينا، ولا ولي ولا نصير لنا من دونه.

แท้จริงอัลลอฮฺนั้นผู้ทรงอภิสิทธิ์แห่งอำนาจทั้งปวง และพระองค์คือผู้คุ้มครองของเรา และนอกจากอัลลอฮฺแล้วก็ไม่มีผู้คุ้มครองและผู้ช่วยเหลือเราได้

• بيان فضل أصحاب النبي صلى الله عليه وسلم على سائر الناس.

อธิบายถึงความประเสริฐของเศาะหะบะฮฺของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺอะลัยฮิวะซัลลัม เหนือผู้อื่น