Terjemahan makna Ayah 105 Surah Surah Hūd - Terjemahan Berbahasa Kurdi - Shalahuddin - Ensiklopedia Alquran Alkarim

Ayah: 105

يَوۡمَ يَأۡتِ لَا تَكَلَّمُ نَفۡسٌ إِلَّا بِإِذۡنِهِۦۚ فَمِنۡهُمۡ شَقِيّٞ وَسَعِيدٞ

[ يَوْمَ يَأْتِ لَا تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ ] له‌و ڕۆژه‌دا هیچ كه‌سێك ناتوانێ قسه‌ بكات و عوزر بێنێته‌وه‌، یان شه‌فاعه‌ت بكات ئیلا به‌ ئیزنی خوای گه‌وره‌ نه‌بێ [ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ (١٠٥) ] خه‌ڵكی دابه‌ش ئه‌بنه‌ دوو كۆمه‌ڵ هه‌یانه‌ ئه‌هلی دۆزه‌خه‌و به‌دبه‌خته‌، وه‌ هه‌یشیانه‌ ئه‌هلی به‌هه‌شته‌و به‌خته‌وه‌ره‌.