Terjemahan makna Ayah 117 Surah Al-Mu`minūn - Terjemahan Al-Mukhtaṣar fī Tafsīr Al-Qur`ān Al-Karīm ke bahasa Pasthun - Ensiklopedia Alquran Alkarim

Ayah: 117

وَمَنْ یَّدْعُ مَعَ اللّٰهِ اِلٰهًا اٰخَرَ ۙ— لَا بُرْهَانَ لَهٗ بِهٖ ۙ— فَاِنَّمَا حِسَابُهٗ عِنْدَ رَبِّهٖ ؕ— اِنَّهٗ لَا یُفْلِحُ الْكٰفِرُوْنَ ۟

څوک چې له الله سره بل معبود رابولي چې د عبادت پر وړتيا يې کوم دليل هم ورسره نه وي ( او له الله پرته د بل هر معبود همدغه حال دی)؛ نو د هغه د بد عمل بدله به د هغه له پالونکي سره وي، همغه ذات به د سزا بدله ورکړي، بېشکه کافران نه بريالي کيږي د هغه څه په ترلاسه کولو سره چې غواړي يې او نه له هغه څه څخه په ژغورنه چې ترې وېرېږي.

Beberapa Faedah Ayat-ayat di Halaman Ini:

• الكافر حقير مهان عند الله.

کافر د الله پر وړاندې سپک او رسوا وي.

• الاستهزاء بالصالحين ذنب عظيم يستحق صاحبه العذاب.

پر نېکو خلکو ملنډې وهل لويه ګناه ده چې ملنډې وهونکی د سزا وړ ګرځي.

• تضييع العمر لازم من لوازم الكفر.

د عمر ضايع کول د کفر له لوازمو څخه دي.

• الثناء على الله مظهر من مظاهر الأدب في الدعاء.

په دعا کې د الله ستاينه کول د ادب له مظاهرو څخه دي.

• لما افتتح الله سبحانه السورة بذكر صفات فلاح المؤمنين ناسب أن تختم السورة بذكر خسارة الكافرين وعدم فلاحهم.

کله چې الله جل جلاله د سورت پیل د مؤمنانو د صفتونو په بیانولو سره وکړ نو لازمه وه چې د سورت پای هم د کافرانو په ناکامۍ او تاوان بیانولو سره وکړي.