Terjemahan makna Ayah 72 Surah Surah Al-Aḥzāb - Terjemahan Berbahasa Persia - Tafsir As-Sa'di - Ensiklopedia Alquran Alkarim

Ayah: 72

اِنَّا عَرَضْنَا الْاَمَانَةَ عَلَی السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَالْجِبَالِ فَاَبَیْنَ اَنْ یَّحْمِلْنَهَا وَاَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْاِنْسَانُ ؕ— اِنَّهٗ كَانَ ظَلُوْمًا جَهُوْلًا ۟ۙ

خداوند جایگاه امانتی را که به مکلفین سپرده است بزرگ می‌دارد، و اهمیت آن را بیان می‌نماید؛ و آن امانت، اطاعت از اوامر و پرهیز از محرمات و منهیات در همۀ حالت‌ها؛ هم در حالت پنهان و هم در حالت آشکار می‌باشد. و خداوند متعال این امانت را بر آفریده‌های بزرگ و آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه داشت، و مختار بودند که این امانت را قبول نمایند یا نه. و این عرضه داشتن به صورت وجوبی نبود به این صورت که خداوند به آنها بگوید حتماً باید این امانت را بپذیرید. خداوند امانت را به هریک از مخلوقات عرضه داشت وگفت: اگر آن را به جای آوری و حقوق آن را به‌گونۀ شایسته ادا نمایی، پاداش خواهی یافت؛ و اگر آن را به ‌جای نیاوری، به عذاب گرفتار خواهی شد. ﴿فَأَبَيۡنَ أَن يَحۡمِلۡنَهَا وَأَشۡفَقۡنَ﴾ و آنها از ترس اینکه مبادا نتوانند حق مطلب را ادا کنند، از پذیرفتن بار امانت خودداری کردند و از آن ترسیدند. و این ابا ورزیدن، از روی ترس بود نه اینکه از فرمان پروردگارشان سرپیچی کنند یا به پاداش و ثواب او بی‌علاقه باشند. و خداوند با همین شرط مذکور آن را بر انسان عرضه داشت، و انسان علی رغم ستمگری و نادانی‌اش آن را پذیرفت و این بار سنگین را به دوش گرفت. پس انسان‌ها برحسب به‌جای آوردن یا به ‌جای نیاوردن آن به سه دسته تقسیم می‌شوند: منافقان؛ آنهایی که به ظاهر ایمان آورده و حق امانت را به ‌جای می‌آورند، اما در باطن و درون چنین نیستند. مشرکان؛ آنهایی که در ظاهر و باطن آنچه را خداوند بر دوش آنها گذاشته است ترک کرده، و به آن کفر می‌ورزند. مؤمنان؛ که در ظاهر و باطن ایمان آورده و به مسئولیت خود عمل می‌کنند.