Traduzione dei significati Sura Yûsuf - Traduzione albanese - Pioneer Translation Center (Ruwwad at-Tarjama) - in corso di traduzione - L'Enciclopedia del Nobile Corano

Suretu Jusuf

Versetto: 1

الٓرۚ تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

Elif, lam, ra. Këto janë ajetet e Librit të qartë.

Versetto: 2

إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ قُرۡءَٰنًا عَرَبِيّٗا لَّعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ

Ne e zbritëm Kuranin në gjuhën arabe, në mënyrë që ta kuptoni.

Versetto: 3

نَحۡنُ نَقُصُّ عَلَيۡكَ أَحۡسَنَ ٱلۡقَصَصِ بِمَآ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ وَإِن كُنتَ مِن قَبۡلِهِۦ لَمِنَ ٱلۡغَٰفِلِينَ

Ne po ta rrëfejmë tregimin më të bukur, përmes shpalljes së këtij Kurani, ndonëse më parë nuk kishe dijeni për të.

Versetto: 4

إِذۡ قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَٰٓأَبَتِ إِنِّي رَأَيۡتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوۡكَبٗا وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَ رَأَيۡتُهُمۡ لِي سَٰجِدِينَ

Kur Jusufi i tha babait të vet: "O babi im, unë pashë në ëndërr njëmbëdhjetë yje dhe Diellin e Hënën, i pashë duke më bërë sexhde!"

Versetto: 5

قَالَ يَٰبُنَيَّ لَا تَقۡصُصۡ رُءۡيَاكَ عَلَىٰٓ إِخۡوَتِكَ فَيَكِيدُواْ لَكَ كَيۡدًاۖ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ لِلۡإِنسَٰنِ عَدُوّٞ مُّبِينٞ

Ai i tha: "O biri im, mos ua trego ëndrrën vëllezërve të tu, që të mos kurdisin kundër teje ndonjë kurth, se, vërtet, shejtani është armik i hapur i njeriut.

Versetto: 6

وَكَذَٰلِكَ يَجۡتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِن تَأۡوِيلِ ٱلۡأَحَادِيثِ وَيُتِمُّ نِعۡمَتَهُۥ عَلَيۡكَ وَعَلَىٰٓ ءَالِ يَعۡقُوبَ كَمَآ أَتَمَّهَا عَلَىٰٓ أَبَوَيۡكَ مِن قَبۡلُ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡحَٰقَۚ إِنَّ رَبَّكَ عَلِيمٌ حَكِيمٞ

Kësisoj do të të përzgjedhë Zoti yt e do të ta mësojë shpjegimin e ëndrrave dhe do të plotësojë dhuntinë e Tij ndaj teje e ndaj familjes së Jakubit, mu ashtu siç e plotësoi atë më parë ndaj baballarëve të tu, Ibrahimit dhe Ishakut. Me të vërtetë, Zoti yt është i Gjithëdijshëm e i Urtë.

Versetto: 7

۞ لَّقَدۡ كَانَ فِي يُوسُفَ وَإِخۡوَتِهِۦٓ ءَايَٰتٞ لِّلسَّآئِلِينَ

Në tregimin e Jusufit dhe të vëllezërve të tij ka mësime për ata që pyesin.

Versetto: 8

إِذۡ قَالُواْ لَيُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَىٰٓ أَبِينَا مِنَّا وَنَحۡنُ عُصۡبَةٌ إِنَّ أَبَانَا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ

Kur (vëllezërit e tij) thanë: "Jusufi dhe vëllai i tij^[1] janë më të dashur se ne për babanë tonë, ndërkohë që ne jemi grup i fortë. S'ka dyshim se babai ynë është në lajthitje të qartë.

[1] Benjamini (vëllai i Jusufit nga nëna dhe babai).

Versetto: 9

ٱقۡتُلُواْ يُوسُفَ أَوِ ٱطۡرَحُوهُ أَرۡضٗا يَخۡلُ لَكُمۡ وَجۡهُ أَبِيكُمۡ وَتَكُونُواْ مِنۢ بَعۡدِهِۦ قَوۡمٗا صَٰلِحِينَ

Mbyteni Jusufin ose arratiseni në ndonjë vend të largët, në mënyrë që dashuria e babait tuaj të mbetet vetëm për ju e pastaj bëhuni njerëz të mirë."

Versetto: 10

قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ لَا تَقۡتُلُواْ يُوسُفَ وَأَلۡقُوهُ فِي غَيَٰبَتِ ٱلۡجُبِّ يَلۡتَقِطۡهُ بَعۡضُ ٱلسَّيَّارَةِ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ

Njëri nga ata tha: "Mos e mbytni Jusufin, por hidheni në fund të ndonjë pusi, që ta marrë ndonjë karvan udhëtarësh, nëse njëmend doni të bëni diçka."

Versetto: 11

قَالُواْ يَٰٓأَبَانَا مَا لَكَ لَا تَأۡمَ۬نَّا عَلَىٰ يُوسُفَ وَإِنَّا لَهُۥ لَنَٰصِحُونَ

Ata thanë: "O babai ynë! Përse nuk na e beson Jusufin?! Ne vërtet ia duam të mirën atij.

Versetto: 12

أَرۡسِلۡهُ مَعَنَا غَدٗا يَرۡتَعۡ وَيَلۡعَبۡ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ

Lëre të vijë nesër me ne, që të argëtohemi e të luajmë, se ne, me siguri, do ta ruajmë atë."

Versetto: 13

قَالَ إِنِّي لَيَحۡزُنُنِيٓ أَن تَذۡهَبُواْ بِهِۦ وَأَخَافُ أَن يَأۡكُلَهُ ٱلذِّئۡبُ وَأَنتُمۡ عَنۡهُ غَٰفِلُونَ

Ai tha: "Unë pikëllohem nëse e merrni me vete dhe kam frikë mos e ha ujku, duke qenë ju të shkujdesur ndaj tij."

Versetto: 14

قَالُواْ لَئِنۡ أَكَلَهُ ٱلذِّئۡبُ وَنَحۡنُ عُصۡبَةٌ إِنَّآ إِذٗا لَّخَٰسِرُونَ

Ata thanë: "Në qoftë se do ta hante ujku, duke qenë ne grup i fortë, atëherë do të ishim përnjëmend të humbur."

Versetto: 15

فَلَمَّا ذَهَبُواْ بِهِۦ وَأَجۡمَعُوٓاْ أَن يَجۡعَلُوهُ فِي غَيَٰبَتِ ٱلۡجُبِّۚ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡهِ لَتُنَبِّئَنَّهُم بِأَمۡرِهِمۡ هَٰذَا وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

Kur e morën me vete dhe vendosën njëzëri ta hidhnin në fund të një pusi, Ne i shpallëm atij: "Ti (një ditë) do t'ua kujtosh këtë veprim të tyre, pa e vënë re ata."

Versetto: 16

وَجَآءُوٓ أَبَاهُمۡ عِشَآءٗ يَبۡكُونَ

E, në mbrëmje erdhën te babai i tyre duke qarë.

Versetto: 17

قَالُواْ يَٰٓأَبَانَآ إِنَّا ذَهَبۡنَا نَسۡتَبِقُ وَتَرَكۡنَا يُوسُفَ عِندَ مَتَٰعِنَا فَأَكَلَهُ ٱلذِّئۡبُۖ وَمَآ أَنتَ بِمُؤۡمِنٖ لَّنَا وَلَوۡ كُنَّا صَٰدِقِينَ

Thanë: "O babai ynë, ne shkuam për të bërë gara dhe e lamë Jusufin me gjërat tona, kështu që e hëngri ujku. Ti nuk do të na besosh, edhe pse e themi të vërtetën."

Versetto: 18

وَجَآءُو عَلَىٰ قَمِيصِهِۦ بِدَمٖ كَذِبٖۚ قَالَ بَلۡ سَوَّلَتۡ لَكُمۡ أَنفُسُكُمۡ أَمۡرٗاۖ فَصَبۡرٞ جَمِيلٞۖ وَٱللَّهُ ٱلۡمُسۡتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ

Ata sollën këmishën e tij të përlyer me gjak të rremë, ndërsa ai tha: "Jo, por egoja juaj jua ka zbukuruar ndonjë veprim (të shëmtuar), por (më duhet të bëj) durim të hijshëm. E, Allahut i kërkoj ndihmë kundër asaj që po trilloni!"

Versetto: 19

وَجَآءَتۡ سَيَّارَةٞ فَأَرۡسَلُواْ وَارِدَهُمۡ فَأَدۡلَىٰ دَلۡوَهُۥۖ قَالَ يَٰبُشۡرَىٰ هَٰذَا غُلَٰمٞۚ وَأَسَرُّوهُ بِضَٰعَةٗۚ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِمَا يَعۡمَلُونَ

Ndërkohë, disa udhëtarë erdhën dhe e dërguan ujarin e tyre. Kur e lëshoi kovën, tha: "Myzhde! Qenka një çun!" Ata e fshehën atë si mall tregtie^[1], por Allahu e dinte mirë çfarë po bënin.

[1] Që të mund ta shitnin si skllav.

Versetto: 20

وَشَرَوۡهُ بِثَمَنِۭ بَخۡسٖ دَرَٰهِمَ مَعۡدُودَةٖ وَكَانُواْ فِيهِ مِنَ ٱلزَّٰهِدِينَ

Ata e shitën atë për një çmim të ulët, ca dërhemë, e nuk u treguan lakmitarë lidhur me të.

Versetto: 21

وَقَالَ ٱلَّذِي ٱشۡتَرَىٰهُ مِن مِّصۡرَ لِٱمۡرَأَتِهِۦٓ أَكۡرِمِي مَثۡوَىٰهُ عَسَىٰٓ أَن يَنفَعَنَآ أَوۡ نَتَّخِذَهُۥ وَلَدٗاۚ وَكَذَٰلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلِنُعَلِّمَهُۥ مِن تَأۡوِيلِ ٱلۡأَحَادِيثِۚ وَٱللَّهُ غَالِبٌ عَلَىٰٓ أَمۡرِهِۦ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ

Ndërkaq, njeriu nga Egjipti që e bleu atë, i tha gruas së vet: "Nderoje qëndrimin e tij (me ne), se ndoshta do të na bëjë dobi ose do ta birësojmë. Kësisoj i dhamë Jusufit pushtet në Tokë për t'ia mësuar shpjegimin e ëndrrave. Allahu e jetëson urdhrin e Vet (ashtu si dëshiron Ai Vetë), por shumica e njerëzve nuk e dinë.

Versetto: 22

وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُۥٓ ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

Kur arriti pjekurinë, Ne i dhamë urtësi e dituri. Kështu i shpërblejmë punëmirët.

Versetto: 23

وَرَٰوَدَتۡهُ ٱلَّتِي هُوَ فِي بَيۡتِهَا عَن نَّفۡسِهِۦ وَغَلَّقَتِ ٱلۡأَبۡوَٰبَ وَقَالَتۡ هَيۡتَ لَكَۚ قَالَ مَعَاذَ ٱللَّهِۖ إِنَّهُۥ رَبِّيٓ أَحۡسَنَ مَثۡوَايَۖ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلظَّٰلِمُونَ

Gruaja, në shtëpinë e së cilës ishte, u përpoq ta joshte atë, andaj i mbylli dyert dhe tha: "Eja tek unë!" Ai tha: "Allahu më ruajttë! Zotëria im më ka nderuar gjatë qëndrimit tim tek ai. Sigurisht që zullumqarët nuk do të kenë sukses."

Versetto: 24

وَلَقَدۡ هَمَّتۡ بِهِۦۖ وَهَمَّ بِهَا لَوۡلَآ أَن رَّءَا بُرۡهَٰنَ رَبِّهِۦۚ كَذَٰلِكَ لِنَصۡرِفَ عَنۡهُ ٱلسُّوٓءَ وَٱلۡفَحۡشَآءَۚ إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُخۡلَصِينَ

Ajo e dëshiroi atë, por edhe ai do ta dëshironte atë, sikur të mos e shihte provën e Zotit të vet. Kështu (vepruam), në mënyrë që t'ia largonim të ligën e të shëmtuarën. Me të vërtetë, ai ishte prej robërve Tanë të zgjedhur.

Versetto: 25

وَٱسۡتَبَقَا ٱلۡبَابَ وَقَدَّتۡ قَمِيصَهُۥ مِن دُبُرٖ وَأَلۡفَيَا سَيِّدَهَا لَدَا ٱلۡبَابِۚ قَالَتۡ مَا جَزَآءُ مَنۡ أَرَادَ بِأَهۡلِكَ سُوٓءًا إِلَّآ أَن يُسۡجَنَ أَوۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

Që të dy nxituan drejt derës, ndërkohë që ajo ia shqeu këmishën nga pas dhe te dera ndeshën zotërinë e saj. Ajo tha: "Çfarë ndëshkimi mund të ketë për atë që ia dëshiron të ligën gruas sate, përveç burgut ose ndonjë dënimi të dhembshëm?"

Versetto: 26

قَالَ هِيَ رَٰوَدَتۡنِي عَن نَّفۡسِيۚ وَشَهِدَ شَاهِدٞ مِّنۡ أَهۡلِهَآ إِن كَانَ قَمِيصُهُۥ قُدَّ مِن قُبُلٖ فَصَدَقَتۡ وَهُوَ مِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ

Ai tha: "Ajo u përpoq të më joshte." Pastaj, një dëshmitar nga familja e saj dëshmoi: "Në qoftë se këmisha e tij është shqyer nga përpara, atëherë ajo po e thotë të vërtetën e ai po gënjen.

Versetto: 27

وَإِن كَانَ قَمِيصُهُۥ قُدَّ مِن دُبُرٖ فَكَذَبَتۡ وَهُوَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

Por, në qoftë se këmisha e tij është shqyer nga mbrapa, atëherë ajo po gënjen e ai po e thotë të vërtetën."

Versetto: 28

فَلَمَّا رَءَا قَمِيصَهُۥ قُدَّ مِن دُبُرٖ قَالَ إِنَّهُۥ مِن كَيۡدِكُنَّۖ إِنَّ كَيۡدَكُنَّ عَظِيمٞ

Por, kur e pa se këmisha e tij ishte shqyer nga mbrapa, tha: "S'ka dyshim se kjo është prej dredhive tuaja (të grave). Dredhitë tuaja janë njëmend të mëdha.

Versetto: 29

يُوسُفُ أَعۡرِضۡ عَنۡ هَٰذَاۚ وَٱسۡتَغۡفِرِي لِذَنۢبِكِۖ إِنَّكِ كُنتِ مِنَ ٱلۡخَاطِـِٔينَ

Ti, Jusuf, mos u merr me këtë punë, ndërsa ti (gruaja ime) kërko falje për gjynahun tënd, se, me të vërtetë, ti je fajtore."

Versetto: 30

۞ وَقَالَ نِسۡوَةٞ فِي ٱلۡمَدِينَةِ ٱمۡرَأَتُ ٱلۡعَزِيزِ تُرَٰوِدُ فَتَىٰهَا عَن نَّفۡسِهِۦۖ قَدۡ شَغَفَهَا حُبًّاۖ إِنَّا لَنَرَىٰهَا فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ

Disa gra në qytet thoshin: "Gruaja e Azizit (ministrit) u përpoq ta joshte shërbëtorin e saj; dashuria ndaj tij ia ka pushtuar zemrën. Po e shohim se ajo është në humbje të qartë."

Versetto: 31

فَلَمَّا سَمِعَتۡ بِمَكۡرِهِنَّ أَرۡسَلَتۡ إِلَيۡهِنَّ وَأَعۡتَدَتۡ لَهُنَّ مُتَّكَـٔٗا وَءَاتَتۡ كُلَّ وَٰحِدَةٖ مِّنۡهُنَّ سِكِّينٗا وَقَالَتِ ٱخۡرُجۡ عَلَيۡهِنَّۖ فَلَمَّا رَأَيۡنَهُۥٓ أَكۡبَرۡنَهُۥ وَقَطَّعۡنَ أَيۡدِيَهُنَّ وَقُلۡنَ حَٰشَ لِلَّهِ مَا هَٰذَا بَشَرًا إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا مَلَكٞ كَرِيمٞ

Kur dëgjoi për përgojimin e tyre, i thirri ato, ua përgatiti një gosti dhe secilës nga ato i dha nga një thikë e tha: "Dil para tyre!" Kur e panë (Jusufin), u mahnitën (nga bukuria e tij) dhe prenë duart e tyre e thanë: "Zoti na ruajttë! Ky nuk qenka njeri, por engjëll fisnik!"

Versetto: 32

قَالَتۡ فَذَٰلِكُنَّ ٱلَّذِي لُمۡتُنَّنِي فِيهِۖ وَلَقَدۡ رَٰوَدتُّهُۥ عَن نَّفۡسِهِۦ فَٱسۡتَعۡصَمَۖ وَلَئِن لَّمۡ يَفۡعَلۡ مَآ ءَامُرُهُۥ لَيُسۡجَنَنَّ وَلَيَكُونٗا مِّنَ ٱلصَّٰغِرِينَ

Atëherë ajo tha: "Ja pra, ky është ai për të cilin më qortuat. Unë u përpoqa ta joshja, por ai kundërshtoi, por, nëse nuk e bën atë që po e urdhëroj, do të burgoset e do të jetë i poshtëruar."

Versetto: 33

قَالَ رَبِّ ٱلسِّجۡنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدۡعُونَنِيٓ إِلَيۡهِۖ وَإِلَّا تَصۡرِفۡ عَنِّي كَيۡدَهُنَّ أَصۡبُ إِلَيۡهِنَّ وَأَكُن مِّنَ ٱلۡجَٰهِلِينَ

Ai tha: "O Zoti im! Burgu është më i dashur për mua sesa ajo në të cilën më thërrasin ato. Nëse Ti nuk e largon prej meje dredhinë e tyre, unë do të anoj nga ato dhe do të bëhem prej të paditurve."

Versetto: 34

فَٱسۡتَجَابَ لَهُۥ رَبُّهُۥ فَصَرَفَ عَنۡهُ كَيۡدَهُنَّۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

Atëherë, Zoti i tij iu përgjigj (lutjes) dhe e largoi prej tij dredhinë e tyre, se Ai, me të vërtetë, është Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdijshmi.

Versetto: 35

ثُمَّ بَدَا لَهُم مِّنۢ بَعۡدِ مَا رَأَوُاْ ٱلۡأٓيَٰتِ لَيَسۡجُنُنَّهُۥ حَتَّىٰ حِينٖ

Mandej, pasi i panë provat (e pafajësisë së Jusufit), atyre iu duk e udhës që ta burgosnin për një kohë.^[1]

[1] Që të mos dilte në shesh skandali.

Versetto: 36

وَدَخَلَ مَعَهُ ٱلسِّجۡنَ فَتَيَانِۖ قَالَ أَحَدُهُمَآ إِنِّيٓ أَرَىٰنِيٓ أَعۡصِرُ خَمۡرٗاۖ وَقَالَ ٱلۡأٓخَرُ إِنِّيٓ أَرَىٰنِيٓ أَحۡمِلُ فَوۡقَ رَأۡسِي خُبۡزٗا تَأۡكُلُ ٱلطَّيۡرُ مِنۡهُۖ نَبِّئۡنَا بِتَأۡوِيلِهِۦٓۖ إِنَّا نَرَىٰكَ مِنَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

Bashkë me të hynë në burg edhe dy djelmosha. Njëri nga ata, tha: "E kam parë veten në ëndërr duke shtrydhur verë." Ndërkaq, tjetri tha: "Unë e kam parë veten në ëndërr duke mbajtur bukë në kokë, prej së cilës po hanin shpezët. Na trego shpjegimin e kësaj, se po e shohim që je njeri i mirë."

Versetto: 37

قَالَ لَا يَأۡتِيكُمَا طَعَامٞ تُرۡزَقَانِهِۦٓ إِلَّا نَبَّأۡتُكُمَا بِتَأۡوِيلِهِۦ قَبۡلَ أَن يَأۡتِيَكُمَاۚ ذَٰلِكُمَا مِمَّا عَلَّمَنِي رَبِّيٓۚ إِنِّي تَرَكۡتُ مِلَّةَ قَوۡمٖ لَّا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ كَٰفِرُونَ

Ai (Jusufi) tha: "Nuk do t'ju vijë ndonjë ushqim me të cilin ushqeheni pa ju treguar interpretimin e kësaj, para se t'ju arrijë (ushqimi). Kjo është prej asaj që më ka mësuar Zoti im. Unë kam braktisur fenë e një populli që nuk e beson Allahun e që e mohojnë botën tjetër

Versetto: 38

وَٱتَّبَعۡتُ مِلَّةَ ءَابَآءِيٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَۚ مَا كَانَ لَنَآ أَن نُّشۡرِكَ بِٱللَّهِ مِن شَيۡءٖۚ ذَٰلِكَ مِن فَضۡلِ ٱللَّهِ عَلَيۡنَا وَعَلَى ٱلنَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَشۡكُرُونَ

dhe kam ndjekur fenë e baballarëve të mi, Ibrahimit, Ishakut dhe Jakubit. Neve nuk na takon t'i shoqërojmë Allahut diçka në adhurim. Kjo është prej mirësisë së Allahut ndaj nesh dhe ndaj njerëzve, por shumica e njerëzve nuk falënderojnë.

Versetto: 39

يَٰصَٰحِبَيِ ٱلسِّجۡنِ ءَأَرۡبَابٞ مُّتَفَرِّقُونَ خَيۡرٌ أَمِ ٱللَّهُ ٱلۡوَٰحِدُ ٱلۡقَهَّارُ

O shokët e mi të burgut! A janë më të mirë disa zota të ndryshëm apo Allahu, i Vetmi, Ngadhënjimtari i Pamposhtur?!

Versetto: 40

مَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِهِۦٓ إِلَّآ أَسۡمَآءٗ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍۚ إِنِ ٱلۡحُكۡمُ إِلَّا لِلَّهِ أَمَرَ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّآ إِيَّاهُۚ ذَٰلِكَ ٱلدِّينُ ٱلۡقَيِّمُ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ

Ju nuk adhuroni përveç Allahut asgjë tjetër, përveç emra (idhujsh) të cilët ua keni vënë vetë ju dhe etërit tuaj, gjë për të cilën nuk ju ka sjellë Allahu kurrfarë dëshmie. Vendimi i takon vetëm Allahut. Ai ka urdhëruar që ta adhuroni vetëm Atë. Kjo është feja e drejtë, por shumica e njerëzve nuk e dinë.

Versetto: 41

يَٰصَٰحِبَيِ ٱلسِّجۡنِ أَمَّآ أَحَدُكُمَا فَيَسۡقِي رَبَّهُۥ خَمۡرٗاۖ وَأَمَّا ٱلۡأٓخَرُ فَيُصۡلَبُ فَتَأۡكُلُ ٱلطَّيۡرُ مِن رَّأۡسِهِۦۚ قُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ ٱلَّذِي فِيهِ تَسۡتَفۡتِيَانِ

O shokët e mi të burgut! Njëri nga ju do t'i shërbejë verë zotërisë së vet (mbretit), kurse tjetri do të kryqëzohet e shpezët do të hanë nga koka e tij. Çështja për të cilën pyetët ka marrë fund."

Versetto: 42

وَقَالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُۥ نَاجٖ مِّنۡهُمَا ٱذۡكُرۡنِي عِندَ رَبِّكَ فَأَنسَىٰهُ ٱلشَّيۡطَٰنُ ذِكۡرَ رَبِّهِۦ فَلَبِثَ فِي ٱلسِّجۡنِ بِضۡعَ سِنِينَ

Ai (Jusufi) i tha atij për të cilin mendoi se do të shpëtonte nga ata të dy: "Më përmend para zotërisë tënd!" Por, shejtani e bëri atë të harronte, kështu që mbeti në burg për disa vjet.

Versetto: 43

وَقَالَ ٱلۡمَلِكُ إِنِّيٓ أَرَىٰ سَبۡعَ بَقَرَٰتٖ سِمَانٖ يَأۡكُلُهُنَّ سَبۡعٌ عِجَافٞ وَسَبۡعَ سُنۢبُلَٰتٍ خُضۡرٖ وَأُخَرَ يَابِسَٰتٖۖ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمَلَأُ أَفۡتُونِي فِي رُءۡيَٰيَ إِن كُنتُمۡ لِلرُّءۡيَا تَعۡبُرُونَ

Mbreti tha: "Kam parë në ëndërr shtatë lopë të majme, të cilat gëlltiteshin nga shtatë të dobëta, si dhe shtatë kallinj të gjelbër e shtatë të tjerë të tharë. Oj paria ime, ma shpjegoni ëndrrën time, nëse dini t'i interpretoni ëndrrat!"

Versetto: 44

قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمٖۖ وَمَا نَحۡنُ بِتَأۡوِيلِ ٱلۡأَحۡلَٰمِ بِعَٰلِمِينَ

Ata thanë: "Këto janë thjesht ëndrra të ngatërruara, e ne nuk dimë t'i interpretojmë ëndrrat (e tilla)."

Versetto: 45

وَقَالَ ٱلَّذِي نَجَا مِنۡهُمَا وَٱدَّكَرَ بَعۡدَ أُمَّةٍ أَنَا۠ أُنَبِّئُكُم بِتَأۡوِيلِهِۦ فَأَرۡسِلُونِ

Atëherë, atij që shpëtoi nga ata dy (djelmoshët), pasi iu kujtua pas një kohe, tha: "Unë do t'jua tregoj shpjegimin e saj, prandaj më dërgoni (te Jusufi)."

Versetto: 46

يُوسُفُ أَيُّهَا ٱلصِّدِّيقُ أَفۡتِنَا فِي سَبۡعِ بَقَرَٰتٖ سِمَانٖ يَأۡكُلُهُنَّ سَبۡعٌ عِجَافٞ وَسَبۡعِ سُنۢبُلَٰتٍ خُضۡرٖ وَأُخَرَ يَابِسَٰتٖ لَّعَلِّيٓ أَرۡجِعُ إِلَى ٱلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَعۡلَمُونَ

(Shërbëtori tha:) "O i drejti Jusuf! Na trego (kuptimin e një ëndrre) për shtatë lopë të majme, që gëlltiten nga shtatë të dobëta, si dhe për shtatë kallinj të gjelbër e shtatë të tjerë të tharë, në mënyrë që të kthehem te njerëzit e ta dinë edhe ata!"

Versetto: 47

قَالَ تَزۡرَعُونَ سَبۡعَ سِنِينَ دَأَبٗا فَمَا حَصَدتُّمۡ فَذَرُوهُ فِي سُنۢبُلِهِۦٓ إِلَّا قَلِيلٗا مِّمَّا تَأۡكُلُونَ

Ai tha: "Do të mbillni shtatë vjet rresht, por atë që korrni lëreni në kallinj, përveç një pakice që duhet ta hani."

Versetto: 48

ثُمَّ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ سَبۡعٞ شِدَادٞ يَأۡكُلۡنَ مَا قَدَّمۡتُمۡ لَهُنَّ إِلَّا قَلِيلٗا مِّمَّا تُحۡصِنُونَ

Pastaj, pas kësaj do të vijnë shtatë vite të vështira, të cilat do të gllabërojnë gjithçka që do të tuboni, përveç një sasie të vogël që do ta ruani (për farë).

Versetto: 49

ثُمَّ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ عَامٞ فِيهِ يُغَاثُ ٱلنَّاسُ وَفِيهِ يَعۡصِرُونَ

E pas tyre do të vijë një vit, në të cilin do të bjerë shi me bollëk dhe në të cilin njerëzit do të shtrydhin (ullinj, rrush etj.)."

Versetto: 50

وَقَالَ ٱلۡمَلِكُ ٱئۡتُونِي بِهِۦۖ فَلَمَّا جَآءَهُ ٱلرَّسُولُ قَالَ ٱرۡجِعۡ إِلَىٰ رَبِّكَ فَسۡـَٔلۡهُ مَا بَالُ ٱلنِّسۡوَةِ ٱلَّٰتِي قَطَّعۡنَ أَيۡدِيَهُنَّۚ إِنَّ رَبِّي بِكَيۡدِهِنَّ عَلِيمٞ

Mbreti tha: "Ma sillni atë!" Kur erdhi i dërguari, ai (Jusufi) i tha: "Kthehu te zotëria yt dhe pyete për punën e grave që prenë duart e veta, se, pa dyshim, Zoti im di mirë për dredhinë e tyre."

Versetto: 51

قَالَ مَا خَطۡبُكُنَّ إِذۡ رَٰوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَن نَّفۡسِهِۦۚ قُلۡنَ حَٰشَ لِلَّهِ مَا عَلِمۡنَا عَلَيۡهِ مِن سُوٓءٖۚ قَالَتِ ٱمۡرَأَتُ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡـَٰٔنَ حَصۡحَصَ ٱلۡحَقُّ أَنَا۠ رَٰوَدتُّهُۥ عَن نَّفۡسِهِۦ وَإِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

Ai (mbreti) u tha atyre: "Ç'është puna juaj që e joshët Jusufin?" Ato thanë: "Allahu na ruajttë! Nuk dimë asnjë të keqe prej tij." Atëherë, gruaja e Azizit tha: "Tashmë doli në shesh e vërteta: unë u përpoqa ta joshja atë! Ai e ka thënë të vërtetën."

Versetto: 52

ذَٰلِكَ لِيَعۡلَمَ أَنِّي لَمۡ أَخُنۡهُ بِٱلۡغَيۡبِ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي كَيۡدَ ٱلۡخَآئِنِينَ

E pranova fajin, që ai (Jusufi) ta kuptojë se unë nuk e tradhtoj kur ai s'është i pranishëm dhe (pasi e kuptova) se Allahu nuk u jep sukses dredhive të tradhtarëve.

Versetto: 53

۞ وَمَآ أُبَرِّئُ نَفۡسِيٓۚ إِنَّ ٱلنَّفۡسَ لَأَمَّارَةُۢ بِٱلسُّوٓءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّيٓۚ إِنَّ رَبِّي غَفُورٞ رَّحِيمٞ

Nuk po e shfajësoj veten, se vërtet shpirti urdhëron shpesh të keqen, përveç atë që e mëshiron Zoti im. Pa dyshim që Zoti im është Falës i Madh e Mëshirëplotë."

Versetto: 54

وَقَالَ ٱلۡمَلِكُ ٱئۡتُونِي بِهِۦٓ أَسۡتَخۡلِصۡهُ لِنَفۡسِيۖ فَلَمَّا كَلَّمَهُۥ قَالَ إِنَّكَ ٱلۡيَوۡمَ لَدَيۡنَا مَكِينٌ أَمِينٞ

Mbreti tha: "Ma sillni atë, që ta mbaj pranë vetes!" Kur i foli, tha: "Nga sot, ti te ne do të kesh pozitë të lartë dhe do të gëzosh besimin tonë."

Versetto: 55

قَالَ ٱجۡعَلۡنِي عَلَىٰ خَزَآئِنِ ٱلۡأَرۡضِۖ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٞ

I tha: "Më bëj përgjegjës për thesaret e tokës, sepse unë jam ruajtës i ditur."

Versetto: 56

وَكَذَٰلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَتَبَوَّأُ مِنۡهَا حَيۡثُ يَشَآءُۚ نُصِيبُ بِرَحۡمَتِنَا مَن نَّشَآءُۖ وَلَا نُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

Kështu i dhamë Jusufit pushtet në Tokë, prandaj mund të banonte kudo që të dëshironte. Ne ia dhurojmë mëshirën Tonë kujt të duam dhe nuk ua humbim shpërblimin punëmbarëve.

Versetto: 57

وَلَأَجۡرُ ٱلۡأٓخِرَةِ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ

Por, shpërblimi i botës tjetër është më i mirë për ata që besojnë dhe e kanë frikë Allahun.

Versetto: 58

وَجَآءَ إِخۡوَةُ يُوسُفَ فَدَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَعَرَفَهُمۡ وَهُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ

Vëllezërit e Jusufit erdhën e hynë tek ai. Ai i njohu, ndërsa ata nuk e njohën.

Versetto: 59

وَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمۡ قَالَ ٱئۡتُونِي بِأَخٖ لَّكُم مِّنۡ أَبِيكُمۡۚ أَلَا تَرَوۡنَ أَنِّيٓ أُوفِي ٱلۡكَيۡلَ وَأَنَا۠ خَيۡرُ ٱلۡمُنزِلِينَ

Kur i pajisi me ushqim të nevojshëm, u tha: "Ma sillni vëllanë tuaj nga babai! A nuk e shihni se unë jua jap masën të plotë dhe jam mikpritësi më i mirë?!

Versetto: 60

فَإِن لَّمۡ تَأۡتُونِي بِهِۦ فَلَا كَيۡلَ لَكُمۡ عِندِي وَلَا تَقۡرَبُونِ

Por, në qoftë se nuk ma sillni, atëherë tek unë s'do të ketë më ushqim për ju, madje as mos m'u afroni!"

Versetto: 61

قَالُواْ سَنُرَٰوِدُ عَنۡهُ أَبَاهُ وَإِنَّا لَفَٰعِلُونَ

Ata thanë: "Ne do të përpiqemi ta bindim babanë e tij, që ta lërë të vijë dhe do ta bëjmë këtë."

Versetto: 62

وَقَالَ لِفِتۡيَٰنِهِ ٱجۡعَلُواْ بِضَٰعَتَهُمۡ فِي رِحَالِهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَعۡرِفُونَهَآ إِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ

Ai (Jusufi) u tha shërbëtorëve të vet: "Vendosni mallin e tyre në thasët e tyre, që ta njohin atë kur të kthehen te familja e tyre e të vijnë sërish."

Versetto: 63

فَلَمَّا رَجَعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَبِيهِمۡ قَالُواْ يَٰٓأَبَانَا مُنِعَ مِنَّا ٱلۡكَيۡلُ فَأَرۡسِلۡ مَعَنَآ أَخَانَا نَكۡتَلۡ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ

Kur u kthyen te babai i tyre, thanë: "O babai ynë! Nuk do të na japin më ushqim^[1], prandaj, dërgoje me ne vëllanë tonë (Benjaminin), që të mund të marrim ushqim, se ne njëmend do ta ruajmë atë."

[1] Nëse nuk e marrim me vete edhe Benjaminin kur të shkojmë për të marrë drithë.

Versetto: 64

قَالَ هَلۡ ءَامَنُكُمۡ عَلَيۡهِ إِلَّا كَمَآ أَمِنتُكُمۡ عَلَىٰٓ أَخِيهِ مِن قَبۡلُ فَٱللَّهُ خَيۡرٌ حَٰفِظٗاۖ وَهُوَ أَرۡحَمُ ٱلرَّٰحِمِينَ

Ai u tha: "A t'ju besoj lidhur me të ashtu si ju besova për vëllanë e tij (Jusufin) më parë?" Allahu është Mbrojtësi më i mirë dhe Ai është më i Mëshirshmi i mëshiruesve."

Versetto: 65

وَلَمَّا فَتَحُواْ مَتَٰعَهُمۡ وَجَدُواْ بِضَٰعَتَهُمۡ رُدَّتۡ إِلَيۡهِمۡۖ قَالُواْ يَٰٓأَبَانَا مَا نَبۡغِيۖ هَٰذِهِۦ بِضَٰعَتُنَا رُدَّتۡ إِلَيۡنَاۖ وَنَمِيرُ أَهۡلَنَا وَنَحۡفَظُ أَخَانَا وَنَزۡدَادُ كَيۡلَ بَعِيرٖۖ ذَٰلِكَ كَيۡلٞ يَسِيرٞ

Kur i hapën gjërat e tyre, panë se malli (që kishin lënë në këmbim) u ishte kthyer atyre. Ata thanë: "O babai ynë, çfarë duam më shumë? Ja mallrat tona, na qenkan kthyer. Ne do të sjellim ushqim për familjen tonë, do ta ruajmë vëllanë tonë dhe do të marrim një barrë deveje më shumë. Kjo është një masë lehtësisht e arritshme.

Versetto: 66

قَالَ لَنۡ أُرۡسِلَهُۥ مَعَكُمۡ حَتَّىٰ تُؤۡتُونِ مَوۡثِقٗا مِّنَ ٱللَّهِ لَتَأۡتُنَّنِي بِهِۦٓ إِلَّآ أَن يُحَاطَ بِكُمۡۖ فَلَمَّآ ءَاتَوۡهُ مَوۡثِقَهُمۡ قَالَ ٱللَّهُ عَلَىٰ مَا نَقُولُ وَكِيلٞ

Ai (Jakubi) tha: "Nuk do ta dërgoj atë me ju pa ma dhënë besën e Allahut se do të ma sillni atë patjetër, përveç nëse ju bëhet e pamundur." Kur ia dhanë besën, ai tha: "Allahu është Dëshmitar për atë që themi."

Versetto: 67

وَقَالَ يَٰبَنِيَّ لَا تَدۡخُلُواْ مِنۢ بَابٖ وَٰحِدٖ وَٱدۡخُلُواْ مِنۡ أَبۡوَٰبٖ مُّتَفَرِّقَةٖۖ وَمَآ أُغۡنِي عَنكُم مِّنَ ٱللَّهِ مِن شَيۡءٍۖ إِنِ ٱلۡحُكۡمُ إِلَّا لِلَّهِۖ عَلَيۡهِ تَوَكَّلۡتُۖ وَعَلَيۡهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُتَوَكِّلُونَ

Po ashtu tha: "O bijtë e mi, mos hyni (të gjithë) nga njëra portë, por hyni nga porta të ndryshme! Unë s'mund t'ju bëj dobi asgjë kundrejt (caktimit të) Allahut. Vendimi i takon vetëm Allahut; vetëm tek Ai mbështetem dhe vetëm tek Ai le të mbështeten ata që duan të mbështeten."

Versetto: 68

وَلَمَّا دَخَلُواْ مِنۡ حَيۡثُ أَمَرَهُمۡ أَبُوهُم مَّا كَانَ يُغۡنِي عَنۡهُم مِّنَ ٱللَّهِ مِن شَيۡءٍ إِلَّا حَاجَةٗ فِي نَفۡسِ يَعۡقُوبَ قَضَىٰهَاۚ وَإِنَّهُۥ لَذُو عِلۡمٖ لِّمَا عَلَّمۡنَٰهُ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ

Ata hynë ashtu si i kishte porositur babai i tyre, ndonëse kjo gjë nuk mund t'u bënte dobi aspak kundrejt (caktimit të) Allahut, por ishte vetëm një nevojë në shpirtin e Jakubit, të cilën e shfaqi. Në të vërtetë, ai ishte njëmend i ditur, sepse Ne e kishim mësuar, por shumica e njerëzve nuk e dinë.

Versetto: 69

وَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَىٰ يُوسُفَ ءَاوَىٰٓ إِلَيۡهِ أَخَاهُۖ قَالَ إِنِّيٓ أَنَا۠ أَخُوكَ فَلَا تَبۡتَئِسۡ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

E, kur hynë te Jusufi, ai e mori të vëllanë (Benjaminin) pranë vetes dhe i tha (fshehurazi): "Unë jam vëllai yt, kështu që mos u pikëllo për atë që bënë ata!"

Versetto: 70

فَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمۡ جَعَلَ ٱلسِّقَايَةَ فِي رَحۡلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا ٱلۡعِيرُ إِنَّكُمۡ لَسَٰرِقُونَ

Kur i pajisi me ushqim të nevojshëm, futi kupën (e çmuar) te barra e vëllait të vet, pastaj thirri një thirrës: "O karvan, ju qenkeni hajdutë!"

Versetto: 71

قَالُواْ وَأَقۡبَلُواْ عَلَيۡهِم مَّاذَا تَفۡقِدُونَ

Ata, duke u kthyer drejt tyre, thanë: "Çfarë po ju mungon?"

Versetto: 72

قَالُواْ نَفۡقِدُ صُوَاعَ ٱلۡمَلِكِ وَلِمَن جَآءَ بِهِۦ حِمۡلُ بَعِيرٖ وَأَنَا۠ بِهِۦ زَعِيمٞ

Thanë: "Po na mungon kupa e mbretit. Ai që e sjell atë do të ketë (si shpërblim) një barrë deveje dhe unë jam dorëzanë për këtë."

Versetto: 73

قَالُواْ تَٱللَّهِ لَقَدۡ عَلِمۡتُم مَّا جِئۡنَا لِنُفۡسِدَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا كُنَّا سَٰرِقِينَ

Ata thanë: "Për Allahun, ju e patë se ne nuk kemi ardhur për të bërë çrregullime në tokë dhe asnjëherë nuk kemi qenë hajdutë."

Versetto: 74

قَالُواْ فَمَا جَزَٰٓؤُهُۥٓ إِن كُنتُمۡ كَٰذِبِينَ

Ata thanë: "Cili është ndëshkimi për këtë, nëse po gënjeni?"

Versetto: 75

قَالُواْ جَزَٰٓؤُهُۥ مَن وُجِدَ فِي رَحۡلِهِۦ فَهُوَ جَزَٰٓؤُهُۥۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّٰلِمِينَ

"Ndëshkimi për atë, në barrën e të cilit gjendet ajo (gjëja e e vjedhur) është që të mbahet rob. Kësisoj ne i dënojmë zullumqarët."

Versetto: 76

فَبَدَأَ بِأَوۡعِيَتِهِمۡ قَبۡلَ وِعَآءِ أَخِيهِ ثُمَّ ٱسۡتَخۡرَجَهَا مِن وِعَآءِ أَخِيهِۚ كَذَٰلِكَ كِدۡنَا لِيُوسُفَۖ مَا كَانَ لِيَأۡخُذَ أَخَاهُ فِي دِينِ ٱلۡمَلِكِ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ نَرۡفَعُ دَرَجَٰتٖ مَّن نَّشَآءُۗ وَفَوۡقَ كُلِّ ذِي عِلۡمٍ عَلِيمٞ

Ai filloi (kontrollimin) nga barrët e tyre para barrës së vëllait të vet (Benjaminit) e më pas e nxori atë nga barra e të vëllait. Kështu i mësuam këtë hile Jusufit, sepse ai nuk do të mund ta merrte vëllanë e vet sipas ligjit të mbretit, përveçse me vullnetin e Allahut. Ne i ngremë në shkallë të lartë ata që duam nga robërit Tanë dhe mbi çdo të ditur ka edhe më të ditur.

Versetto: 77

۞ قَالُوٓاْ إِن يَسۡرِقۡ فَقَدۡ سَرَقَ أَخٞ لَّهُۥ مِن قَبۡلُۚ فَأَسَرَّهَا يُوسُفُ فِي نَفۡسِهِۦ وَلَمۡ يُبۡدِهَا لَهُمۡۚ قَالَ أَنتُمۡ شَرّٞ مَّكَانٗاۖ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا تَصِفُونَ

Ata thanë: "Po qe se ky vjedh, edhe një vëlla i tij ka vjedhur më parë." Jusufi e fshehu në vetvete (zemërimin) e nuk ua shfaqi atyre, porse tha (me vete): "Ju jeni në gjendje më të keqe, por Allahu e di më së miri çfarë po trilloni."

Versetto: 78

قَالُواْ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡعَزِيزُ إِنَّ لَهُۥٓ أَبٗا شَيۡخٗا كَبِيرٗا فَخُذۡ أَحَدَنَا مَكَانَهُۥٓۖ إِنَّا نَرَىٰكَ مِنَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

Ata thanë: "O njeri fisnik! Në të vërtetë babai i tij është plak i moshuar, andaj merr ndonjërin prej nesh në vend të tij, se po e shohim se je njeri i mirë."

Versetto: 79

قَالَ مَعَاذَ ٱللَّهِ أَن نَّأۡخُذَ إِلَّا مَن وَجَدۡنَا مَتَٰعَنَا عِندَهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّظَٰلِمُونَ

Ai tha: "Allahu na ruajttë që të marrim dikë tjetër përveç atij tek i cili e gjetëm sendin tonë! Atëherë do të ishim njëmend të padrejtë."

Versetto: 80

فَلَمَّا ٱسۡتَيۡـَٔسُواْ مِنۡهُ خَلَصُواْ نَجِيّٗاۖ قَالَ كَبِيرُهُمۡ أَلَمۡ تَعۡلَمُوٓاْ أَنَّ أَبَاكُمۡ قَدۡ أَخَذَ عَلَيۡكُم مَّوۡثِقٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَمِن قَبۡلُ مَا فَرَّطتُمۡ فِي يُوسُفَۖ فَلَنۡ أَبۡرَحَ ٱلۡأَرۡضَ حَتَّىٰ يَأۡذَنَ لِيٓ أَبِيٓ أَوۡ يَحۡكُمَ ٱللَّهُ لِيۖ وَهُوَ خَيۡرُ ٱلۡحَٰكِمِينَ

Kur i humbën shpresat nga ai, u veçuan mënjanë. Më i madhi i tyre tha: "A nuk e dini se babai juaj ka marrë prej jush besën e Allahut dhe se si e keni shkelur besën më parë lidhur me Jusufin?! Unë s'do ta lëshoj këtë vend derisa të më japë leje babai im ose Allahu të japë për mua ndonjë gjykim, e Ai është Gjykuesi më i mirë.

Versetto: 81

ٱرۡجِعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَبِيكُمۡ فَقُولُواْ يَٰٓأَبَانَآ إِنَّ ٱبۡنَكَ سَرَقَ وَمَا شَهِدۡنَآ إِلَّا بِمَا عَلِمۡنَا وَمَا كُنَّا لِلۡغَيۡبِ حَٰفِظِينَ

Kthehuni te babai juaj dhe thoni: "Biri yt me të vërtetë ka vjedhur, ndërkohë që ne jemi dëshmitarë vetëm për atë që pamë, e ne nuk e dimë të fshehtën.

Versetto: 82

وَسۡـَٔلِ ٱلۡقَرۡيَةَ ٱلَّتِي كُنَّا فِيهَا وَٱلۡعِيرَ ٱلَّتِيٓ أَقۡبَلۡنَا فِيهَاۖ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ

Pyete qytetin në të cilin ishim dhe karvanin me të cilin erdhëm. Ne njëmend po e themi të vërtetën."

Versetto: 83

قَالَ بَلۡ سَوَّلَتۡ لَكُمۡ أَنفُسُكُمۡ أَمۡرٗاۖ فَصَبۡرٞ جَمِيلٌۖ عَسَى ٱللَّهُ أَن يَأۡتِيَنِي بِهِمۡ جَمِيعًاۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡحَكِيمُ

Ai tha: "Jo, por egoja juaj jua ka zbukuruar ndonjë veprim (të shëmtuar), por (më duhet të bëj) durim të hijshëm. Shpresoj se Allahu do të m'i kthejë që të gjithë. Me të vërtetë Ai është i Gjithëdijshmi, i Urti."

Versetto: 84

وَتَوَلَّىٰ عَنۡهُمۡ وَقَالَ يَٰٓأَسَفَىٰ عَلَىٰ يُوسُفَ وَٱبۡيَضَّتۡ عَيۡنَاهُ مِنَ ٱلۡحُزۡنِ فَهُوَ كَظِيمٞ

Pastaj u largua nga ata dhe tha: "O trishtimi im për Jusufin!" Ndërkohë, sytë iu zbardhën nga pikëllimi, por e mbante në shpirt.

Versetto: 85

قَالُواْ تَٱللَّهِ تَفۡتَؤُاْ تَذۡكُرُ يُوسُفَ حَتَّىٰ تَكُونَ حَرَضًا أَوۡ تَكُونَ مِنَ ٱلۡهَٰلِكِينَ

Ata thanë: "Për Allahun, ti nuk do të pushosh së kujtuari Jusufin derisa të sëmuresh rëndë ose të vdesësh!"

Versetto: 86

قَالَ إِنَّمَآ أَشۡكُواْ بَثِّي وَحُزۡنِيٓ إِلَى ٱللَّهِ وَأَعۡلَمُ مِنَ ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ

Ai tha: "Në të vërtetë, unë brengën e pikëllimin tim ia drejtoj Allahut dhe di nga Allahu atë që ju nuk e dini.

Versetto: 87

يَٰبَنِيَّ ٱذۡهَبُواْ فَتَحَسَّسُواْ مِن يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلَا تَاْيۡـَٔسُواْ مِن رَّوۡحِ ٱللَّهِۖ إِنَّهُۥ لَا يَاْيۡـَٔسُ مِن رَّوۡحِ ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡقَوۡمُ ٱلۡكَٰفِرُونَ

O bijtë e mi, shkoni e kërkoni Jusufin e vëllanë e tij dhe mos e humbni shpresën në mëshirën e Allahut, se, në të vërtetë, shpresën në mëshirën e Allahut e humbin vetëm jobesimtarët."

Versetto: 88

فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَيۡهِ قَالُواْ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهۡلَنَا ٱلضُّرُّ وَجِئۡنَا بِبِضَٰعَةٖ مُّزۡجَىٰةٖ فَأَوۡفِ لَنَا ٱلۡكَيۡلَ وَتَصَدَّقۡ عَلَيۡنَآۖ إِنَّ ٱللَّهَ يَجۡزِي ٱلۡمُتَصَدِّقِينَ

Kur hynë tek ai, thanë: "O njeri fisnik, ne dhe familjen tonë na ka kapur skamja dhe kemi sjellë disa gjëra të pakta, por na e plotëso sasinë dhe na jep lëmoshë, se pa dyshim që Allahu i shpërblen lëmoshëdhënësit."

Versetto: 89

قَالَ هَلۡ عَلِمۡتُم مَّا فَعَلۡتُم بِيُوسُفَ وَأَخِيهِ إِذۡ أَنتُمۡ جَٰهِلُونَ

Ai tha: "A e dini se çfarë i bëtë Jusufit dhe vëllait të tij kur ishit të paditur?"

Versetto: 90

قَالُوٓاْ أَءِنَّكَ لَأَنتَ يُوسُفُۖ قَالَ أَنَا۠ يُوسُفُ وَهَٰذَآ أَخِيۖ قَدۡ مَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَآۖ إِنَّهُۥ مَن يَتَّقِ وَيَصۡبِرۡ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

Ata thanë: "Mos vallë, ti je Jusufi?!" Ai tha: "Unë jam Jusufi e ky është vëllai im. Allahu na dhuroi mirësi. Kushdo që i frikësohet Allahut dhe bën durim, le ta dijë se, me të vërtetë, Allahu nuk ua humb shpërblimin punëmirëve."

Versetto: 91

قَالُواْ تَٱللَّهِ لَقَدۡ ءَاثَرَكَ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا وَإِن كُنَّا لَخَٰطِـِٔينَ

Ata thanë: "Betohemi në Allahun se vërtet Allahu të ka zgjedhur ty ndaj nesh dhe ne kemi qenë njëmend gabimtarë."

Versetto: 92

قَالَ لَا تَثۡرِيبَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡيَوۡمَۖ يَغۡفِرُ ٱللَّهُ لَكُمۡۖ وَهُوَ أَرۡحَمُ ٱلرَّٰحِمِينَ

Ai tha: "Sot s'ka qortim për ju. Allahu ju faltë! Ai është më i Mëshirshmi i mëshiruesve.

Versetto: 93

ٱذۡهَبُواْ بِقَمِيصِي هَٰذَا فَأَلۡقُوهُ عَلَىٰ وَجۡهِ أَبِي يَأۡتِ بَصِيرٗا وَأۡتُونِي بِأَهۡلِكُمۡ أَجۡمَعِينَ

Shkoni me këtë këmishën time dhe hidhjani babait tim në fytyrë, që t'i kthehet shikimi, dhe ma sillni gjithë familjen tuaj!"

Versetto: 94

وَلَمَّا فَصَلَتِ ٱلۡعِيرُ قَالَ أَبُوهُمۡ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَۖ لَوۡلَآ أَن تُفَنِّدُونِ

Kur u nis karvani (nga Egjipti), babai i tyre tha: "Po e ndiej erën e Jusufit, edhe pse ju mund të mendoni se më kanë lënë mendtë."

Versetto: 95

قَالُواْ تَٱللَّهِ إِنَّكَ لَفِي ضَلَٰلِكَ ٱلۡقَدِيمِ

Ata thanë: "Për Allahun, ti ende je në lajthitjen e dikurshme."

Versetto: 96

فَلَمَّآ أَن جَآءَ ٱلۡبَشِيرُ أَلۡقَىٰهُ عَلَىٰ وَجۡهِهِۦ فَٱرۡتَدَّ بَصِيرٗاۖ قَالَ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ إِنِّيٓ أَعۡلَمُ مِنَ ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ

Por, kur erdhi myzhdexhiu, ia hodhi atë në fytyrë dhe iu kthye shikimi. Atëherë tha: "A nuk ju kam thënë se unë di nga Allahu atë që ju nuk e dini?"

Versetto: 97

قَالُواْ يَٰٓأَبَانَا ٱسۡتَغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَآ إِنَّا كُنَّا خَٰطِـِٔينَ

Ata thanë: "O babai ynë, kërko falje për gjynahet tona, se ne kemi qenë njëmend gjynahqarë!"

Versetto: 98

قَالَ سَوۡفَ أَسۡتَغۡفِرُ لَكُمۡ رَبِّيٓۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ

Ai tha: "Do të kërkoj falje për ju nga Zoti im, se, me të vërtetë, Ai është Falësi i Madh, Mëshirëploti."

Versetto: 99

فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَىٰ يُوسُفَ ءَاوَىٰٓ إِلَيۡهِ أَبَوَيۡهِ وَقَالَ ٱدۡخُلُواْ مِصۡرَ إِن شَآءَ ٱللَّهُ ءَامِنِينَ

Kur hynë te Jusufi, ai i mori pranë vetes prindërit e vet dhe tha: "Hyni (të gjithë) në Egjipt, të sigurt, me lejen e Allahut!"

Versetto: 100

وَرَفَعَ أَبَوَيۡهِ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ وَخَرُّواْ لَهُۥ سُجَّدٗاۖ وَقَالَ يَٰٓأَبَتِ هَٰذَا تَأۡوِيلُ رُءۡيَٰيَ مِن قَبۡلُ قَدۡ جَعَلَهَا رَبِّي حَقّٗاۖ وَقَدۡ أَحۡسَنَ بِيٓ إِذۡ أَخۡرَجَنِي مِنَ ٱلسِّجۡنِ وَجَآءَ بِكُم مِّنَ ٱلۡبَدۡوِ مِنۢ بَعۡدِ أَن نَّزَغَ ٱلشَّيۡطَٰنُ بَيۡنِي وَبَيۡنَ إِخۡوَتِيٓۚ إِنَّ رَبِّي لَطِيفٞ لِّمَا يَشَآءُۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡحَكِيمُ

Ai i ngriti prindërit e vet në fron, e ata i ranë në sexhde (nderimi)^[1], pastaj tha: "O babushi im! Ky është shpjegimi i ëndrrës sime të mëhershme, Allahu e bëri realitet dhe më dha mirësi kur më nxori nga burgu e ju solli ju nga shkretëtira pasi shejtani kishte futur përçarje mes meje e vëllezërve të mi. Me të vërtetë, Allahu është i Butë ndaj asaj që do. Pa dyshim, Ai është i Gjithëdijshmi, i Urti.

[1] Në atë kohë, sexhdeja në shenjë nderimi ishte e lejuar, ndërsa sexhdeja në shenjë adhurimi ka qenë e ndaluar gjithmonë.

Versetto: 101

۞ رَبِّ قَدۡ ءَاتَيۡتَنِي مِنَ ٱلۡمُلۡكِ وَعَلَّمۡتَنِي مِن تَأۡوِيلِ ٱلۡأَحَادِيثِۚ فَاطِرَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ أَنتَ وَلِيِّۦ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۖ تَوَفَّنِي مُسۡلِمٗا وَأَلۡحِقۡنِي بِٱلصَّٰلِحِينَ

Zoti im, Ti më dhe pushtet e më mësove shpjegimin e ëndrrave. O Krijues i qiejve e i Tokës, Ti je Mbrojtësi im në këtë botë dhe në tjetrën. Më bëj të vdes si musliman (i nënshtruar ndaj Teje) dhe më bashko me të mirët!"

Versetto: 102

ذَٰلِكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ ٱلۡغَيۡبِ نُوحِيهِ إِلَيۡكَۖ وَمَا كُنتَ لَدَيۡهِمۡ إِذۡ أَجۡمَعُوٓاْ أَمۡرَهُمۡ وَهُمۡ يَمۡكُرُونَ

Këto janë nga lajmet e panjohura që Ne po t'i shpallim ty (o Muhamed). Ti nuk ishe në mesin e tyre kur ata u morën vesh mes vete, duke kurdisur kurthe.

Versetto: 103

وَمَآ أَكۡثَرُ ٱلنَّاسِ وَلَوۡ حَرَصۡتَ بِمُؤۡمِنِينَ

Shumica e njerëzve nuk do të besojnë, sado që përpiqesh ti.

Versetto: 104

وَمَا تَسۡـَٔلُهُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۚ إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ

Ti nuk po kërkon prej tyre asnjë shpërblim për këtë. Ai (Kurani) është vetëm këshillë për botët.

Versetto: 105

وَكَأَيِّن مِّنۡ ءَايَةٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ يَمُرُّونَ عَلَيۡهَا وَهُمۡ عَنۡهَا مُعۡرِضُونَ

Sa e sa shenja ka në qiej e në Tokë, pranë të cilave kalojnë, duke mos i përfillur!

Versetto: 106

وَمَا يُؤۡمِنُ أَكۡثَرُهُم بِٱللَّهِ إِلَّا وَهُم مُّشۡرِكُونَ

Shumica e tyre nuk e besojnë Allahun ndryshe, veçse duke i shoqëruar të tjerë në adhurim.

Versetto: 107

أَفَأَمِنُوٓاْ أَن تَأۡتِيَهُمۡ غَٰشِيَةٞ مِّنۡ عَذَابِ ٱللَّهِ أَوۡ تَأۡتِيَهُمُ ٱلسَّاعَةُ بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

A janë të sigurt ata se nuk do t'i përfshijë dënimi i Allahut ose që nuk do t'u vijë çasti i Kiametit papritmas, pa e vënë re ata?!

Versetto: 108

قُلۡ هَٰذِهِۦ سَبِيلِيٓ أَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۚ عَلَىٰ بَصِيرَةٍ أَنَا۠ وَمَنِ ٱتَّبَعَنِيۖ وَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ

Thuaj (o Muhamed): "Kjo është rruga ime: unë thërras për tek Allahu me prova të qarta, unë dhe ata që më pasojnë. I patëmeta është Allahu! Unë nuk jam prej idhujtarëve."

Versetto: 109

وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِم مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡقُرَىٰٓۗ أَفَلَمۡ يَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۗ وَلَدَارُ ٱلۡأٓخِرَةِ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

Ne dërguam para teje vetëm burra nga banorët e qyteteve, të cilëve u dhamë shpalljen. A nuk kanë udhëtuar ata nëpër botë që të shihnin se si ishte fundi i atyre që ishin më parë?! Pa dyshim që bota tjetër është shumë më e mirë për ata që i frikësohen Allahut. Si nuk e kuptoni?!

Versetto: 110

حَتَّىٰٓ إِذَا ٱسۡتَيۡـَٔسَ ٱلرُّسُلُ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُمۡ قَدۡ كُذِبُواْ جَآءَهُمۡ نَصۡرُنَا فَنُجِّيَ مَن نَّشَآءُۖ وَلَا يُرَدُّ بَأۡسُنَا عَنِ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

Kur të dërguarit e humbën shpresën dhe (jobesimtarët) kujtuan se janë gënjyer (nga të dërguarit), atyre u erdhi ndihma Jonë dhe shpëtuan ata që deshëm Ne. E, dënimi Ynë nuk sprapset nga njerëzit keqbërës.

Versetto: 111

لَقَدۡ كَانَ فِي قَصَصِهِمۡ عِبۡرَةٞ لِّأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِۗ مَا كَانَ حَدِيثٗا يُفۡتَرَىٰ وَلَٰكِن تَصۡدِيقَ ٱلَّذِي بَيۡنَ يَدَيۡهِ وَتَفۡصِيلَ كُلِّ شَيۡءٖ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٗ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ

Në tregimet e tyre ka vërtet mësim për ata që kanë mend. Ky (Kuran) nuk është fjalë e trilluar, por vërtetues i shpalljeve para tij e shpjegues i çdo gjëje dhe udhërrëfyes e mëshirë për njerëzit që besojnë.