Traduzione dei significati Sura Ash-Shu‘arâ’ - Traduzione kazaca - Khalifa Altay - L'Enciclopedia del Nobile Corano

суратуш-Шуғараа

Versetto: 1

طسٓمٓ

Та. Син. Мим. @Ricorretto

Testo originaleҰғымын Алла біледі. Mostra differenze

Versetto: 2

تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

Бұл айқын Құранның аяттары.

Versetto: 3

لَعَلَّكَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَكَ أَلَّا يَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

(Мұхаммед Ғ.С.) олар ииан келтірмеді деп, өзіңді жоя жаздадың.

Versetto: 4

إِن نَّشَأۡ نُنَزِّلۡ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَايَةٗ فَظَلَّتۡ أَعۡنَٰقُهُمۡ لَهَا خَٰضِعِينَ

Егер қаласақ, Оларға аспаннан бір мұғжиза түсірер едік те, оған бой ұсынушыларға айналар еді.

Versetto: 5

وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ مُحۡدَثٍ إِلَّا كَانُواْ عَنۡهُ مُعۡرِضِينَ

Оларға Рахманнан жаңа бір үгіт келсе-ақ болды, олар одан бет бұрады.

Versetto: 6

فَقَدۡ كَذَّبُواْ فَسَيَأۡتِيهِمۡ أَنۢبَٰٓؤُاْ مَا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

Олардың жасынға шығарып, мазақтаған нәрселерінің түсінігі өздеріне жалғастырылады.

Versetto: 7

أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَمۡ أَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجٖ كَرِيمٍ

Олар жер жүзіне қарамай ма? Онда әр түрлі көркем өсімдіктөр өсірдік.

Versetto: 8

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Рас бұнда ғибрат бар да, олардың көбі сенуші емес.

Versetto: 9

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

(Мұхаммед Ғ.С.) Раббың тым үстем, ерекше мейірімді.

Versetto: 10

وَإِذۡ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئۡتِ ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ

Сол уақытта Раббың Мұса (Ғ.С.) ға: "Залым елге бар" деп, үндеді.

Versetto: 11

قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَۚ أَلَا يَتَّقُونَ

"Перғауын еліне. Олар қорықпай ма?"

Versetto: 12

قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ

(Мұса Ғ.С.): "Раббым! Рас мен олардың мені жасынға шығаруынан қорқамын" деді.

Versetto: 13

وَيَضِيقُ صَدۡرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرۡسِلۡ إِلَىٰ هَٰرُونَ

"Көңлім тарайым, тілім жүрмейді. Сондықтан Һарүнға да пайғамбарлық бер!"

Versetto: 14

وَلَهُمۡ عَلَيَّ ذَنۢبٞ فَأَخَافُ أَن يَقۡتُلُونِ

"Мен оларға күнәкармын. Сондықтан олардың, мені өлтіруінен қорқамын!"

Versetto: 15

قَالَ كَلَّاۖ فَٱذۡهَبَا بِـَٔايَٰتِنَآۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسۡتَمِعُونَ

(Алла Т.): "Әсте олай емес! Екеуің де мұғжизаларымызбен барыңдар. Расында Біз сендермен бірге әр нәрсені естиміз" деді.

Versetto: 16

فَأۡتِيَا فِرۡعَوۡنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

"Дереу екеуің Перғауынға баршы: "Біз бүкіл әлемнің Раббының елшісіміз;"

Versetto: 17

أَنۡ أَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

"Израил ұрпақтарын бізбен бірге қоя бер!",- (деңдер-деді.)

Versetto: 18

قَالَ أَلَمۡ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدٗا وَلَبِثۡتَ فِينَا مِنۡ عُمُرِكَ سِنِينَ

Перғауын: "Сені бала қып асырамадық па? Өміріңнен неше жыл арамызда болмадың ба?"

Versetto: 19

وَفَعَلۡتَ فَعۡلَتَكَ ٱلَّتِي فَعَلۡتَ وَأَنتَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

"Ол қыларыңды қылдың. Сен нәсүкірлерденсің" деді.

Versetto: 20

قَالَ فَعَلۡتُهَآ إِذٗا وَأَنَا۠ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

(Мұса Ғ.С.): "Мен ол істі істеген кезде, қателескен едім" деді.

Versetto: 21

فَفَرَرۡتُ مِنكُمۡ لَمَّا خِفۡتُكُمۡ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكۡمٗا وَجَعَلَنِي مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

"Сондықтан сендерден қорқып, өздеріңнен қаштым. Ақыр Раббым, маған хикмет беріп, пайғамбарлардан қылды."

Versetto: 22

وَتِلۡكَ نِعۡمَةٞ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنۡ عَبَّدتَّ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

"Сен Израил ұрпақтарын құл қылып, маған міндетсіген игілігің осы."

Versetto: 23

قَالَ فِرۡعَوۡنُ وَمَا رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

(Перғауын): "Әлемдердің Раббы дегенің немене?",- деді.

Versetto: 24

قَالَ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ

(Мұса Ғ.С.): "Егер анық сенетін болсаңдар, Ол; жер-көктің әрі екі арасындағылардың Раббы" деді.

Versetto: 25

قَالَ لِمَنۡ حَوۡلَهُۥٓ أَلَا تَسۡتَمِعُونَ

(Перғауын) маңайындағыларға: "Естімей отырсыңдар ма?",- деді.

Versetto: 26

قَالَ رَبُّكُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

(Мұса Ғ.С.): "Ол, сендердің де Раббыларың, бұрыңғы ата-бабаларыңның да Раббы" деді.

Versetto: 27

قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ ٱلَّذِيٓ أُرۡسِلَ إِلَيۡكُمۡ لَمَجۡنُونٞ

(Перғауын): "Тақ осы сендерге жіберілген Пайғамбар, мүлде жынды" деді.

Versetto: 28

قَالَ رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَٱلۡمَغۡرِبِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُمۡ تَعۡقِلُونَ

(Мұса Ғ.С.): "Егер түсінетін болсаңдар, Ол; шығыс, батыстың және екі арасындағылардың Раббы" деді.

Versetto: 29

قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذۡتَ إِلَٰهًا غَيۡرِي لَأَجۡعَلَنَّكَ مِنَ ٱلۡمَسۡجُونِينَ

(Перғауын): "Егер менен басқаны тәңір етіп алсаң, әрине сені түрмеге саламын.",- деді.

Versetto: 30

قَالَ أَوَلَوۡ جِئۡتُكَ بِشَيۡءٖ مُّبِينٖ

(Мұса Ғ.С.): "Егер саған ашық дәлел келтірсем де ме?",- деді.

Versetto: 31

قَالَ فَأۡتِ بِهِۦٓ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

(Перғауын): "Ал әкел. Егер шын айтушылардан болсаң" деді.

Versetto: 32

فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعۡبَانٞ مُّبِينٞ

Сонда ол, таяғын тастады да сол уақытта көрнеу айдаһар болды.

Versetto: 33

وَنَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِيَ بَيۡضَآءُ لِلنَّٰظِرِينَ

Тағы қолын шығарды. Ол, қараушыларга аппақ көрінді.

Versetto: 34

قَالَ لِلۡمَلَإِ حَوۡلَهُۥٓ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٞ

(Перғауын) айналасындағы бастықтарга: "Рас мынау, тым білгіш сиқыршы екен" деді.

Versetto: 35

يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُم بِسِحۡرِهِۦ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ

"Сиқырымен жерлеріңнен шығарғысы келеді. Ал бұган не бұйырасыңдар?"

Versetto: 36

قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَأَخَاهُ وَٱبۡعَثۡ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

Олар: "Бұны да туысын да тоқтата тұрып, қалаларга жинаушыларды жібер" десті.

Versetto: 37

يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٖ

"Бүкіл білгіш сиқыршыларды саған әкелсін!"

Versetto: 38

فَجُمِعَ ٱلسَّحَرَةُ لِمِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

Сонда белгілі күндегі орынға сиқыршылар жиналды.

Versetto: 39

وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلۡ أَنتُم مُّجۡتَمِعُونَ

Адамдарға да: "Сендер жиналдыңдар ма?",- делінді.

Versetto: 40

لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ ٱلسَّحَرَةَ إِن كَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

(Ел): "Егер жеңіске ие болса, әрине сиқыршыларға ереміз" (десті.)

Versetto: 41

فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالُواْ لِفِرۡعَوۡنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن كُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

Сиқыршылар келген сәтте, Перғауынға: "Егер біз жеңсек, әрине бізге сыйлық бар емес пе?",- деді.

Versetto: 42

قَالَ نَعَمۡ وَإِنَّكُمۡ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

(Перғауын): "Я, рас сендер онда маған жақындардан боласыңдар" деді.

Versetto: 43

قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلۡقُواْ مَآ أَنتُم مُّلۡقُونَ

Мұса (Ғ.С.) сиқыршыларга: "Немене тастасаңдар қане тастаңдар" деді.

Versetto: 44

فَأَلۡقَوۡاْ حِبَالَهُمۡ وَعِصِيَّهُمۡ وَقَالُواْ بِعِزَّةِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

Сонда олар арқандарымен таяқтарын тастап: "Перғауынның абыройы үшін біз жеңіске ие боламыз" десті.

Versetto: 45

فَأَلۡقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ

Сонда Мұса (Ғ.С.) да таяғын тастады. Дереу ол, олардың жасанды нәрселерін жалмай бастады.

Versetto: 46

فَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ

Сондықтан сиқыршылар сәждеге жығылды.

Versetto: 47

قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

"Әлемнің Раббына иман келтірдік" десті.

Versetto: 48

رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

"Мұса мен Һарұнның Раббына."

Versetto: 49

قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِي عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحۡرَ فَلَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ

(Перғауын) оларға: "Мен сендерге рұхсат беруден бұрын оған иман келтірдіңдер ме? Рас ол сендерге сиқыр үйреткен үлкендерің екен. Енді білесіңдер; әлбетте қол-аяқтарыңды шадырлата кесемін, тіпті бәріңді асамын" деді.

Versetto: 50

قَالُواْ لَا ضَيۡرَۖ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ

(Сиқыршылар): "Оқасы жоқ. Раббымызға қайтамыз" деді.

Versetto: 51

إِنَّا نَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰيَٰنَآ أَن كُنَّآ أَوَّلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

"Расында біз сенгендердің алды болғандығымыздан, Раббымыздың қателерімізді жарылқауын үміт етеміз."

Versetto: 52

۞ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِيٓ إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

Мұса (Ғ.С.) ға: "Құлдарымды түн қатырып әкет. Сөз жоқ, қуаланасыңдар" деп уахи еттік.

Versetto: 53

فَأَرۡسَلَ فِرۡعَوۡنُ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

Сонда Перғауын қалаларға жинаушылар жіберді.

Versetto: 54

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَشِرۡذِمَةٞ قَلِيلُونَ

"Расында бұлар (Израил ұрпақтары) аз топ" (деді.)

Versetto: 55

وَإِنَّهُمۡ لَنَا لَغَآئِظُونَ

"Сонда да олар бізді ашуландыруда."

Versetto: 56

وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَٰذِرُونَ

"Расында біз сақ бір топпыз."

Versetto: 57

فَأَخۡرَجۡنَٰهُم مِّن جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ

Сөйтіп (Перғауындықтарды) бақшаларынан, бұлақтарынан шығардық.

Versetto: 58

وَكُنُوزٖ وَمَقَامٖ كَرِيمٖ

Сондай-ақ қазыналарынан, салтанатты мекендерінен де.

Versetto: 59

كَذَٰلِكَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

Осылайша оларға Израил ұрпақтарын мұрагер қылдық.

Versetto: 60

فَأَتۡبَعُوهُم مُّشۡرِقِينَ

Сонда олар, Израил ұрпақтарын күн шыға қуды.

Versetto: 61

فَلَمَّا تَرَٰٓءَا ٱلۡجَمۡعَانِ قَالَ أَصۡحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدۡرَكُونَ

Екі топ бірін-бірі көрген сәтте, Мұса (Ғ.С.) ның жолдастары: "Сөз жоқ, қолға түстік" деді.

Versetto: 62

قَالَ كَلَّآۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

(Мұса Ғ.С.): "Әсте, шынында Раббым бізбен бірге. Маған жол көрсетеді" деді.

Versetto: 63

فَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡبَحۡرَۖ فَٱنفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرۡقٖ كَٱلطَّوۡدِ ٱلۡعَظِيمِ

Мұса (Ғ.С.) ға: "Таяғыңмен теңізді ұр!",- деп уахи еттік. Сонда (теңіз) жарылып, әр бөлімі асқар таудай болды.

Versetto: 64

وَأَزۡلَفۡنَا ثَمَّ ٱلۡأٓخَرِينَ

Артқыларды да сол жерге жақындаттық.

Versetto: 65

وَأَنجَيۡنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

Мұса (Ғ.С.) ны да онымен бірге болған адамдардың барлығын құтқардық.

Versetto: 66

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

Сосын басқаларды суға батырдық.

Versetto: 67

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Әрине бұнда ғибрат бар. Сонда да олардың көбі нанбады.

Versetto: 68

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Расында Раббың Ол, аса үстем, тым мейірімді.

Versetto: 69

وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ إِبۡرَٰهِيمَ

(Мұхаммед Ғ.С.) оларға Ыбырайым (Ғ.С.) ның Қиссасын баян ет.

Versetto: 70

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا تَعۡبُدُونَ

Сол уақытта ол әкесіне, еліне: "Неменеге табынасыңдар?",- деді.

Versetto: 71

قَالُواْ نَعۡبُدُ أَصۡنَامٗا فَنَظَلُّ لَهَا عَٰكِفِينَ

Олар: "Бұттарға шоқынамыз, оларға мүлде мүлгудеміз" деді.

Versetto: 72

قَالَ هَلۡ يَسۡمَعُونَكُمۡ إِذۡ تَدۡعُونَ

(Ыбырайым Ғ.С.): "Олар шақырғандарыңда ести ме?",- деді.

Versetto: 73

أَوۡ يَنفَعُونَكُمۡ أَوۡ يَضُرُّونَ

"Немесе олар сендерге пайда, зиян келтіре ала ма?"

Versetto: 74

قَالُواْ بَلۡ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا كَذَٰلِكَ يَفۡعَلُونَ

Олар: "Жоқ, аталарымызды осылай істеген түрде таптық" деді.

Versetto: 75

قَالَ أَفَرَءَيۡتُم مَّا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

"Ал енді неменеге табынғандарыңды көрдіңдер ме?",- деді.

Versetto: 76

أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمُ ٱلۡأَقۡدَمُونَ

"Сендер де бұрынғы аталарың да."

Versetto: 77

فَإِنَّهُمۡ عَدُوّٞ لِّيٓ إِلَّا رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

"Әлемдердің Раббынан басқа, олар менің дұшпаным."

Versetto: 78

ٱلَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهۡدِينِ

"Ол, мені жаратқан, маған тура жол көрсетеді."

Versetto: 79

وَٱلَّذِي هُوَ يُطۡعِمُنِي وَيَسۡقِينِ

"Ол, маған жегізеді де ішкізеді."

Versetto: 80

وَإِذَا مَرِضۡتُ فَهُوَ يَشۡفِينِ

"Ол, қашан ауырсам, маған шипа береді."

Versetto: 81

وَٱلَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحۡيِينِ

"Ол, мені өлтіреді де сонсоң тірілтеді."

Versetto: 82

وَٱلَّذِيٓ أَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لِي خَطِيٓـَٔتِي يَوۡمَ ٱلدِّينِ

"Ол сондай Алла, киямет күні қателерімді жарылқауын үміт етемін."

Versetto: 83

رَبِّ هَبۡ لِي حُكۡمٗا وَأَلۡحِقۡنِي بِٱلصَّٰلِحِينَ

"Раббым маған даналық беріп, мені игілерге қоса көр!"

Versetto: 84

وَٱجۡعَل لِّي لِسَانَ صِدۡقٖ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

"Мені кейінгі нәсілдердің тілінде де шынайы үлгі қыла көр!"

Versetto: 85

وَٱجۡعَلۡنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِيمِ

"Мені, нығметті жаннаттьің мұрагерлерінен қыл!"

Versetto: 86

وَٱغۡفِرۡ لِأَبِيٓ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

"Әкемді жарылқа! Өйткені ол, адасушылардан." (9-С. 114-А.)

Versetto: 87

وَلَا تُخۡزِنِي يَوۡمَ يُبۡعَثُونَ

"Қабырдан тұратын күні мені мүңайтпа!"

Versetto: 88

يَوۡمَ لَا يَنفَعُ مَالٞ وَلَا بَنُونَ

"Ол күні, мал да балалар да пайда бермейді."

Versetto: 89

إِلَّا مَنۡ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلۡبٖ سَلِيمٖ

"Бірақ кім Аллаға нағыз жүрекпен келсе ғана (пайда береді.)"

Versetto: 90

وَأُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ

Тақуаларға жаннат жақындатылады.

Versetto: 91

وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِلۡغَاوِينَ

Азғындарға тозақ көрсетіледі.

Versetto: 92

وَقِيلَ لَهُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

Оларға: "Табынатындарың қайда?",- делінеді.

Versetto: 93

مِن دُونِ ٱللَّهِ هَلۡ يَنصُرُونَكُمۡ أَوۡ يَنتَصِرُونَ

"Алладан өзгелер, сендерге жәрдем ете ме? Яқи өздеріне жәрдем ете ала ма?"

Versetto: 94

فَكُبۡكِبُواْ فِيهَا هُمۡ وَٱلۡغَاوُۥنَ

Табынылғандар да азғындар да тозаққа етбетінен құлатылады.

Versetto: 95

وَجُنُودُ إِبۡلِيسَ أَجۡمَعُونَ

Ібілістің әскерлері де тұтас.

Versetto: 96

قَالُواْ وَهُمۡ فِيهَا يَخۡتَصِمُونَ

Олар онда былай деп таласады.

Versetto: 97

تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ

"Аллаға серт, адасқан-ақ екенміз ғой!"

Versetto: 98

إِذۡ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

"Сендерді Әлемнің Раббына теңеуші едік."

Versetto: 99

وَمَآ أَضَلَّنَآ إِلَّا ٱلۡمُجۡرِمُونَ

"Бізді күнәкарлар-ақ адастырган екен."

Versetto: 100

فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِينَ

"Енді біздің ешбір шапағатшымыз жоқ."

Versetto: 101

وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٖ

"Жан күйер достымыз да жоқ."

Versetto: 102

فَلَوۡ أَنَّ لَنَا كَرَّةٗ فَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

"Әттең! Қайтарылсақ, иман келтіргендерден болар едік."

Versetto: 103

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Рас осы да бір ғибрат бар. Дегенмен олардың көбі иман келтірмеді.

Versetto: 104

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

(Мұхаммед Ғ.С.) расында Раббың тым үстем, аса мейірімді.

Versetto: 105

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ نُوحٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Нұх (Ғ.С.) тың елі де пайғамбарларды жасынға айналдырды.

Versetto: 106

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

Сол уақытта, олардың туысы Нұх (Ғ.С.): "қорықпайсыңдар ма?",- деді.

Versetto: 107

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

"Рас мен сендер үшін сенімді бір Елшімін."

Versetto: 108

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

"Енді Алладан қорқып, маған бағыныңдар."

Versetto: 109

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

"Бұған Сендерден ақы сұрамаймын, менің ақым әлемдердің Раббына тән."

Versetto: 110

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

"Алладан қорқып, маған бағынындар."

Versetto: 111

۞ قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لَكَ وَٱتَّبَعَكَ ٱلۡأَرۡذَلُونَ

Олар: "Саған қор кісілер ерді деп, иман келтірейік пе?",- десті.

Versetto: 112

قَالَ وَمَا عِلۡمِي بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

(Нұх Ғ.С.): "Олардың не істегендерін білмеймін" деді.

Versetto: 113

إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّيۖ لَوۡ تَشۡعُرُونَ

"Егер сезетін болсаңдар, олардың есебі Раббыма тән."

Versetto: 114

وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

"Иман келтіргендерді қумаймын."

Versetto: 115

إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٞ

"Сондай-ақ мен ашық бір ескертушімін."

Versetto: 116

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰنُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِينَ

Олар: "Әй Нұх! Егер тыйылмасаң, әрине таспен атқыланғандардан боласың" деді.

Versetto: 117

قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِي كَذَّبُونِ

"Раббым! Рас мені, елім жасынға шығарды" деді.

Versetto: 118

فَٱفۡتَحۡ بَيۡنِي وَبَيۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

"Енді менімен олардың арасына нақ үкім бер! Мені де, мені мен бірге мүміндерді де құтқар!"

Versetto: 119

فَأَنجَيۡنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

Сонда оны да онымен бірге болғандарды да толы кемеде құтқардық.

Versetto: 120

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِينَ

Сосың, кейін қалғандарды суға батырдық.

Versetto: 121

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Рас бұнда анық ғибрат бар. Сонда да олардың көбі сенбейді.

Versetto: 122

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Рас Раббың үстем де мейірімді.

Versetto: 123

كَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Ғад елі де елшілерді жасынға шығарды.

Versetto: 124

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ

Сол уақытта оларға туыстары Һүд (Ғ.С.): "Қорықпайсыңдар ма?",- деді.

Versetto: 125

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

"Рас сендерге сенімді Елшімін."

Versetto: 126

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

"Алладан қорқып, маған бағыныңдар."

Versetto: 127

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

"Бұған сендерден ақы сұрамаймын. Ақым әлемдердің Раббына тән."

Versetto: 128

أَتَبۡنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ ءَايَةٗ تَعۡبَثُونَ

"Әр төбеге әншейін ескерткіш құрылыс жасайсыңдар ма?"

Versetto: 129

وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمۡ تَخۡلُدُونَ

"Дүниеде мәңгі қалу үмітімен мықты сарайлар жасайсыңдар ма?"

Versetto: 130

وَإِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِينَ

"Қашан ұстасаңдар, қатты зорекерлікпен ұстадыңдар!" (Аямадыңдар!" Ж.Б.М.)

Versetto: 131

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

"Енді Алладан қорқып, маған бағыныңдар."

Versetto: 132

وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِيٓ أَمَدَّكُم بِمَا تَعۡلَمُونَ

"Сендерді білген нәрселеріңмен қамтамасыз еткен Алладан қорқыңдар."

Versetto: 133

أَمَدَّكُم بِأَنۡعَٰمٖ وَبَنِينَ

"Сендерге малдар, балалар берді"

Versetto: 134

وَجَنَّٰتٖ وَعُيُونٍ

"Бақшалар, бұлақтар берген (Алладан қорқыңдар)."

Versetto: 135

إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

"Сендерге болатын ұлы күннің азабынан қорқамын."

Versetto: 136

قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَكُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِينَ

Олар: "Сен уағыздасаң да уағыздамасаң да бізге бірдей" десті.

Versetto: 137

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلۡأَوَّلِينَ

"Бұл бұрынғылардың ғана салты. (Яқи, бұл айтқандарыңды бұрынғылар да айтқан.)"

Versetto: 138

وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

"Біз азапқа душар болмаймыз."

Versetto: 139

فَكَذَّبُوهُ فَأَهۡلَكۡنَٰهُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Сонда олар оны жасынға айналдырды да оларды жоқ еттік. Расында бұнда бір өнеге бар. Дегенмен олардың көбі сенбеген еді.

Versetto: 140

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

(Мұхаммед Ғ.С.) Әрине Раббың Ол, тым үстем, ерекше мейірімді.

Versetto: 141

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Сәмүд елі де елшілерді жасынға айналдырды.

Versetto: 142

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ صَٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

Сол уақытта туыстары Салих (Ғ.С.): "Алладан қорықпайсыңдар ма?",- деді

Versetto: 143

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

"Рас мен сендер үшін сенімді бір Елшімін."

Versetto: 144

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

"Алладан қорқып, маған бағыныңдар."

Versetto: 145

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

(Бұған сендерден ақы сұрамаймын. Менің ақым әлемдердің Раббына міндетті."

Versetto: 146

أَتُتۡرَكُونَ فِي مَا هَٰهُنَآ ءَامِنِينَ

"Сендер осы жерде бейбіт қала аласыңдар ма?"

Versetto: 147

فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ

"Бақшаларда, бұлақтарда."

Versetto: 148

وَزُرُوعٖ وَنَخۡلٖ طَلۡعُهَا هَضِيمٞ

"Егіндерде, жұмсақ қауашақты құрма ағаштарында?"

Versetto: 149

وَتَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتٗا فَٰرِهِينَ

"Сондай-ақ таулардан ойып, шеберлікпен үй жасайсыңдар ма?"

Versetto: 150

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

"Алладан қорқыңдар да маған бағыныңдар."

Versetto: 151

وَلَا تُطِيعُوٓاْ أَمۡرَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

"Шектен шығушылардың әміріне бағынбаңдар."

Versetto: 152

ٱلَّذِينَ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا يُصۡلِحُونَ

"Олар жер жүзінде бұзақылық істеп, түзушілік қылмайды."

Versetto: 153

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

Олар, Салих (Ғ.С.) қа: "Шынында сен жадыланғандардансың" десті.

Versetto: 154

مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا فَأۡتِ بِـَٔايَةٍ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

"Сен біз сияқты ғана адамсың. Егер шыншыл болсаң, бір белгі әкел."

Versetto: 155

قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٞ لَّهَا شِرۡبٞ وَلَكُمۡ شِرۡبُ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

(Салих Ғ.С.): "Міне, белгі бір аруана. Су кезегі, бір күн оныкі де бір белгілі күн сендердікі" деді.

Versetto: 156

وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابُ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

"Оған жаман ниетпен соқтықпаңдар. Онда сендерді ұлы күннің апаты қолға алады"

Versetto: 157

فَعَقَرُوهَا فَأَصۡبَحُواْ نَٰدِمِينَ

Олар, оны өлтіріп, тастады да өкініште болды.

Versetto: 158

فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Сонда оларды апат қолға алды. Расында бұнда ғибрат бар. Олардың көбі сенбеген еді.

Versetto: 159

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Расында Раббың тым үстем, ерекше мейірімді.

Versetto: 160

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Лұт елі де елшілерді жасынға айналдырды.

Versetto: 161

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ

Сол уақытта туыстары Лұт (Ғ.С.): "Қорықпайсыңдар ма?",- деді.

Versetto: 162

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

"Мен сендерге сенімді бір Елшімін."

Versetto: 163

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

"Енді Алладан қорқыңдар да маған бой ұсыныңдар."

Versetto: 164

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

"Бұған сендерден ақы сұрамаймын. Менің ақым әлемдердің Раббына міндетті."

Versetto: 165

أَتَأۡتُونَ ٱلذُّكۡرَانَ مِنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ

"Дүниеде (қатындар тұрып,) еркектерге қосыласыңдар ма?"

Versetto: 166

وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمۡ رَبُّكُم مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُمۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٌ عَادُونَ

"Раббыларыңның сендер үшін жаратқан әйелдеріңді тастайсыңдар ма? Сендер асқынған елсіңдер."

Versetto: 167

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰلُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُخۡرَجِينَ

Олар: "Әй Лұт! Егер тыйылмасаң, әлбетте (жұрттан) шығарыласың" десті.

Versetto: 168

قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ ٱلۡقَالِينَ

Лұт (Ғ.С.): "Әрине мен сендердің қылықтарыңнан жиіркенемін." деді.

Versetto: 169

رَبِّ نَجِّنِي وَأَهۡلِي مِمَّا يَعۡمَلُونَ

"Раббым, мені, семьямды бұлардың қылықтарынан құтқар!"

Versetto: 170

فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

Сонда оны да үй-ішін де тұтас құтқардық.

Versetto: 171

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

Жоқ болатындардың ішіндегі кемпірден басқа.

Versetto: 172

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

Сосын қалғандарды да жоқ еттік.

Versetto: 173

وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ

Оларға жаңбыр жаудырдық. Ескерту берілгендердің жаңбыры нендей жаман!

Versetto: 174

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Рас бұнда бір ғибрат бар,Бірақ олардың көпшілігі иманға келмейді. @Ricorretto

Testo originaleРас бұнда бір ғибрат бар. Mostra differenze

Versetto: 175

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

(Мұхаммед Ғ.С.) рас Раббың тым үстем, ерекше мейірімді.

Versetto: 176

كَذَّبَ أَصۡحَٰبُ لۡـَٔيۡكَةِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Әйке елі де елшілерді жасынға айналдырды.

Versetto: 177

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ شُعَيۡبٌ أَلَا تَتَّقُونَ

Сол уақытта оларға, Шұғайып (Ғ.С.): "Қорықпайсыңдар ма?",- деді.

Versetto: 178

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

"Рас мен сендерге сенімді бір елшімін."

Versetto: 179

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

"Енді Алладан қорқыңдар да маған бағыныңдар."

Versetto: 180

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

"Сендерден бұған ақы сұрамаймын. Менің ақым әлемдердің Раббына міндетті."

Versetto: 181

۞ أَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَلَا تَكُونُواْ مِنَ ٱلۡمُخۡسِرِينَ

"Өлшеуді толықтаңдар да кемітушілерден болмаңдар."

Versetto: 182

وَزِنُواْ بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِيمِ

"Тура таразымен тартыңдар."

Versetto: 183

وَلَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ

"Адамдардың нәрселерін кемітпеңдер (кісі хақысы жемеңдер) де жер жүзінде бұзақы болып, жүрмеңдер."

Versetto: 184

وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَٱلۡجِبِلَّةَ ٱلۡأَوَّلِينَ

"Сендер және бұрыңғы нәсілдерді жаратқан Алладан қорқыңдар."

Versetto: 185

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

Олар: "Сен анық жадыланғансың." деді.

Versetto: 186

وَمَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ

"Сен біз құсаған ғана адамсың. Әрі сені өтірікшілерден деп, ойлаймыз."

Versetto: 187

فَأَسۡقِطۡ عَلَيۡنَا كِسَفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

"Егер шын айтушылардан болсаң, онда үстімізге аспанның бір кесегін түсір."

Versetto: 188

قَالَ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ

(Шұғайып Ғ.С.): "Раббым не істегендеріңді тағы жақсы біледі."

Versetto: 189

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ يَوۡمِ ٱلظُّلَّةِۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٍ

Сонда олар оны жасынға шығарды да оларды түнек күннің апаты қолға алды. Рас ол, ірі бір күннің апаты еді.

Versetto: 190

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Рас бұнда бір ғибрат бар. Олардың көбі сенбеген еді.

Versetto: 191

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

(Мұхаммед Ғ.С.) рас Раббың Ол, тым үстем, ерекше мейірімді.

Versetto: 192

وَإِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Күдіксіз бұл Құран әлбетте әлемдердің Раббының түсіргені.

Versetto: 193

نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ

Оны сенімді РҰХ (Жебрейіл) келтірді.

Versetto: 194

عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ

Ескертушілерден болуың үшін жүрегіңе қондырды.

Versetto: 195

بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ

Ап-ашық бір арап тілінде.

Versetto: 196

وَإِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ

Рас ол, бұрынғылардың кітаптарында да бар еді.

Versetto: 197

أَوَلَمۡ يَكُن لَّهُمۡ ءَايَةً أَن يَعۡلَمَهُۥ عُلَمَٰٓؤُاْ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

Израил ұрпақтарының ғалымдарының бұны білулері, олар үшін бір дәлел болмай ма? (28-С. 52-55-А.)

Versetto: 198

وَلَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِينَ

Егер ол Құранды араптан басқа бір бөгдеге түсірсек те.

Versetto: 199

فَقَرَأَهُۥ عَلَيۡهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِينَ

Ол, бүны оларға оқыса да олар оған және сенбес еді.

Versetto: 200

كَذَٰلِكَ سَلَكۡنَٰهُ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

Осылайша Құранды күнәкарлардың жүректеріне қойдық. (Б.Р.) (Немесе күнәкарлардың жүректеріне қарсылық салдық. Ж.М.К.)

Versetto: 201

لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

Күйзелтуші азапты көргенге дейін оған сенбейді.

Versetto: 202

فَيَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

Азап Оларға, олар сезбеген түрде кенеттен келеді.

Versetto: 203

فَيَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ

Сонда олар: "Бізге бір мұрса берілер ме екен?",- дейді.

Versetto: 204

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

Ал сонда олар: Азабымыздың тездетілуін тілей ме?

Versetto: 205

أَفَرَءَيۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِينَ

(Мұхаммед Ғ.С.): Көрдің бе? Оларды жылдарша қамтамасыз етсек те.

Versetto: 206

ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ

Сонсоң Оларға уәде етілген апат келсе.

Versetto: 207

مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يُمَتَّعُونَ

Оларды пайдаланған нәрселері қорымайды.

Versetto: 208

وَمَآ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ

Бір кентті жоқ еткен болсақ, әлбетте олар үшін ескертуші болған;

Versetto: 209

ذِكۡرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

Ескерту берілген. Зұлымдық қылушы емеспіз.

Versetto: 210

وَمَا تَنَزَّلَتۡ بِهِ ٱلشَّيَٰطِينُ

Бұл Құранды шайтандар түсірмеді.

Versetto: 211

وَمَا يَنۢبَغِي لَهُمۡ وَمَا يَسۡتَطِيعُونَ

Оларға лайық та емес. Шамалары да келмейді.

Versetto: 212

إِنَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّمۡعِ لَمَعۡزُولُونَ

Рас олар тыңдаудан мүлде ұзақтастырылған. (15-С. 17-18-А)

Versetto: 213

فَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُعَذَّبِينَ

(Мұхаммед Р.С.) Алламен бірге тәңір шақырма. Онда сен де азапқа ұшыраушылардан боласың.

Versetto: 214

وَأَنذِرۡ عَشِيرَتَكَ ٱلۡأَقۡرَبِينَ

Жақын ағайындарыңа ескерт!

Versetto: 215

وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Мүміндерден саган ергендерге қанатыңды жай.

Versetto: 216

فَإِنۡ عَصَوۡكَ فَقُلۡ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تَعۡمَلُونَ

Сонда егер олар өзіңе қарсы шықса, онда: "Сендердің істегендеріңнен бездім" де.

Versetto: 217

وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱلۡعَزِيزِ ٱلرَّحِيمِ

Өте үстем, ерекше мейірімді Аллаға тәуекел ет.

Versetto: 218

ٱلَّذِي يَرَىٰكَ حِينَ تَقُومُ

Ол, сені тіке түрған сәтте, көріп тұрады;

Versetto: 219

وَتَقَلُّبَكَ فِي ٱلسَّٰجِدِينَ

Сәжде қылушылардың арасында айналып жүргеніңді де. Түңгі (Тәһажжүт намазына тұруыңды да басқа да тәһажжүт намазына тұргандарға айналуыңды да немесе жеке не жамағатпен тіке тұрып, рүкүғ, сәждеге көшіп, намаз оқуыңды Алла көреді. Ж.Б.М.К.Р.)

Versetto: 220

إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

Рас Ол Алла, әр нәрсені естуші, білуші.

Versetto: 221

هَلۡ أُنَبِّئُكُمۡ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ ٱلشَّيَٰطِينُ

Шайтандар кімге түседі, сендерге хабар берейін бе?

Versetto: 222

تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٖ

Олар әрбір өтірікші, күнәкарға түседі.

Versetto: 223

يُلۡقُونَ ٱلسَّمۡعَ وَأَكۡثَرُهُمۡ كَٰذِبُونَ

Олар шайтандарға құлақ салады. Олардың көбі өтірікші.

Versetto: 224

وَٱلشُّعَرَآءُ يَتَّبِعُهُمُ ٱلۡغَاوُۥنَ

Ақындарға азғындар ереді.

Versetto: 225

أَلَمۡ تَرَ أَنَّهُمۡ فِي كُلِّ وَادٖ يَهِيمُونَ

Рас олардың ойпаттарда қаңғып, жүргенін көрмедің бе?

Versetto: 226

وَأَنَّهُمۡ يَقُولُونَ مَا لَا يَفۡعَلُونَ

Рас олар істемеген істерін айтады.

Versetto: 227

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَذَكَرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْۗ وَسَيَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَيَّ مُنقَلَبٖ يَنقَلِبُونَ

Бірақ иман келтіріп, ізгі іс істегендер, Алланы көп зікір еткендер, зұлымдық көргеннен кейін кек алғандар басқа. Ол зұлымдық қылғандар, жақында қалай айналдырылатындарын біледі. (Бұл мүмін ақындар; Ғабдолла Рауаха ұлы, Хасан Сабит ұлы, Кәгап Закір ұлы, Кәғап Малік ұлы. Б.М.Р.)