Traduzione dei significati Sura Al ‘Imrân - Traduzione in pashtu - Sarfaraz - Numero di pagina 54 - L'Enciclopedia del Nobile Corano

Versetto: 30

یَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍ مُّحْضَرًا ۖۚۛ— وَّمَا عَمِلَتْ مِنْ سُوْٓءٍ ۛۚ— تَوَدُّ لَوْ اَنَّ بَیْنَهَا وَبَیْنَهٗۤ اَمَدًاۢ بَعِیْدًا ؕ— وَیُحَذِّرُكُمُ اللّٰهُ نَفْسَهٗ ؕ— وَاللّٰهُ رَءُوْفٌۢ بِالْعِبَادِ ۟۠

په هغه ورځ چې هر څوک خپلي نیکې او بدې کړنې، د لاسونو په وړاندې وویني نو هیله به وکړي چې کاشکې چې دده او د بدو کړنو ترمینځ یې یوه لویه فاصله وای، الله پاک تاسې له خپل ځان څخه ‌ډاره وي او الله پاک پر بنده ګانو ډیر مهربان دی.

Versetto: 31

قُلْ اِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّوْنَ اللّٰهَ فَاتَّبِعُوْنِیْ یُحْبِبْكُمُ اللّٰهُ وَیَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوْبَكُمْ ؕ— وَاللّٰهُ غَفُوْرٌ رَّحِیْمٌ ۟

( ای محمده!) ووایه: که تاسې له الله جل جلاله سره رښتینې مینه لرئ نو زما مننه وکړئ الله جل جلاله به له تاسې سره مینه وکړي او ګناهونه به مو وبښي، الله پاک بښونکی او مهربان دی.

Versetto: 32

قُلْ اَطِیْعُوا اللّٰهَ وَالرَّسُوْلَ ۚ— فَاِنْ تَوَلَّوْا فَاِنَّ اللّٰهَ لَا یُحِبُّ الْكٰفِرِیْنَ ۟

ای محمده ووایه د الله او د رسول مننه وکړئ که مخ یې واړاو نو الله پاک کافران نه خوښوي.

Versetto: 33

اِنَّ اللّٰهَ اصْطَفٰۤی اٰدَمَ وَنُوْحًا وَّاٰلَ اِبْرٰهِیْمَ وَاٰلَ عِمْرٰنَ عَلَی الْعٰلَمِیْنَ ۟ۙ

بې شکه چې الله پاک ادم، نوح، د ابراهیم کورنۍ او د عمران کورنۍ پر ټولو خلکو غوره کړي دي.

Versetto: 34

ذُرِّیَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ ؕ— وَاللّٰهُ سَمِیْعٌ عَلِیْمٌ ۟ۚ

ټول پیغمبران ځینې د ځینو نورو له نسله دي، الله پاک ښه اوریدونکی او ښه عالم دی.

Versetto: 35

اِذْ قَالَتِ امْرَاَتُ عِمْرٰنَ رَبِّ اِنِّیْ نَذَرْتُ لَكَ مَا فِیْ بَطْنِیْ مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّیْ ۚ— اِنَّكَ اَنْتَ السَّمِیْعُ الْعَلِیْمُ ۟

( هغه وخت یاد کړه چې) د عمران ښځې وویل: ای زما ربه هغه اولاد چې زما په خیټه دی ستا په نوم مې نذر کړی دی[۴] ته یې ومنه بې شکه چې ته ښه اوریدونکی او پوه یې.

[۴] د بیت المقدس د خدمت لپاره به ازدا وي( کابلی تفسیر)

Versetto: 36

فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ اِنِّیْ وَضَعْتُهَاۤ اُ ؕ— وَاللّٰهُ اَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ ؕ— وَلَیْسَ الذَّكَرُ كَالْاُ ۚ— وَاِنِّیْ سَمَّیْتُهَا مَرْیَمَ وَاِنِّیْۤ اُعِیْذُهَا بِكَ وَذُرِّیَّتَهَا مِنَ الشَّیْطٰنِ الرَّجِیْمِ ۟

کله یې چې اولاد وزیږاوه نو ویې ویل: زما ربه دا خو ما جلۍ وزیږوله او الله ته ښه معلومه وه چې هغې څه زیږولي وو، او نر د ښځې په شان نه دی( د عمران ښځې وویل) ما په مریم ونوموله[۵] زه هغې ته او اولاد ته یې ستا په نوم شیطان رټلي شوي څخه پناه غواړم.

[۵] مریم د لغت له مخې د خداي د بنده یعنې عبدالله او هم د هسکې او لوړې په معنې استعمالیږي( عزیز التفاسیر)

Versetto: 37

فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُوْلٍ حَسَنٍ وَّاَنْۢبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا ۙ— وَّكَفَّلَهَا زَكَرِیَّا ؕ— كُلَّمَا دَخَلَ عَلَیْهَا زَكَرِیَّا الْمِحْرَابَ ۙ— وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا ۚ— قَالَ یٰمَرْیَمُ اَنّٰی لَكِ هٰذَا ؕ— قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ ؕ— اِنَّ اللّٰهَ یَرْزُقُ مَنْ یَّشَآءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ ۟

الله پاک هغه په غوره توګه ومنله او په ښه ډول یې راپورته کړه او زکریا یې پالنه وکړه، کله به چې زکریا د مریم خوني ته ورغی نو خوراک به یې ورسره مینده کړ، ورته یې وویل ای مریم! دا خوراک له کومه شو؟ مریم وویل: دا د الله له لورې دی، بې له شکه چې دالله پاک چاته خوښه شي نو بې حسابه روزي ورکوي.