対訳 章 アル＝ヒジュル章 - クルアーン簡潔注釈（パシュトー語対訳） - ページ番号 265 - クルアーン百科事典

節: 52

اِذْ دَخَلُوْا عَلَیْهِ فَقَالُوْا سَلٰمًا ؕ— قَالَ اِنَّا مِنْكُمْ وَجِلُوْنَ ۟

کله چې هغوی راننوتل په هغه باندې، نو ویې ویل: سلام اچوو مونږ په تا، نو ابراهیم -علیه السلام- هغوی ته د هغوی د سلام نه په ښه طریقه سره جواب ورکړ، او هغوی ته یې وریت (سور) کړی سخی وړاندې کړ چې ویې خوري، نو یقینا هغه ګومان وکړ ګویا کې دوی انسانان دي، نو هر کله چې هغوی د دې نه خوراک ونه کړ، هغه ورته وویل: یقینا مونږ ستاسو څخه ویریدونکي یو.

節: 53

قَالُوْا لَا تَوْجَلْ اِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلٰمٍ عَلِیْمٍ ۟

نو وویل ملاېکو: ته مه ویریږه، بیشکه مونږ تا ته یو داسې خبر درکوو چې تا خوشحاله کړي، هغه دا چې ستا لپاره به زر دی چې یو نر پوهه هلک وي.

節: 54

قَالَ اَبَشَّرْتُمُوْنِیْ عَلٰۤی اَنْ مَّسَّنِیَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُوْنَ ۟

ابراهیم -علیه السلام- هغوی ته وویل- په داسې حال کې چې تعجب کوونکی و د هغوی د زیري ورکولو نه دې ته په هلک سره-: آیا تاسو ما ته زیری راکوئ په هلک سره، سره لدې چې ما ته بوډاوالی رارسیدلی، نو په کومه طریقه تاسو ما ته زیری راکوئ.

節: 55

قَالُوْا بَشَّرْنٰكَ بِالْحَقِّ فَلَا تَكُنْ مِّنَ الْقٰنِطِیْنَ ۟

ملاېکو ابراهیم -علیه السلام- ته وویل: بیشکه مونږ زیری درکړی تاته په رښتیا خبرې سره چې هیڅ شک پکې نشته، نو ته مه کیږه د ناامیدې کوونکو نه په هغه څه کې چې مونږ پرې تاته زیری درکړی.

節: 56

قَالَ وَمَنْ یَّقْنَطُ مِنْ رَّحْمَةِ رَبِّهٖۤ اِلَّا الضَّآلُّوْنَ ۟

ابراهیم -علیه السلام- وویل: چې نه نا امیده کیږي د رحمت د رب خپل نه مګر هغه څوک چې کاږه شوي وي د الله تعالی د سمې لارې نه.

節: 57

قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ اَیُّهَا الْمُرْسَلُوْنَ ۟

ابراهیم -علیه السلام- وویل: نو څه دی لوی کار ستاسو چې تاسو پرې راغلي یاست ای د الله تعالی له طرفه رالیږل شویو ملاېکو؟.

節: 58

قَالُوْۤا اِنَّاۤ اُرْسِلْنَاۤ اِلٰی قَوْمٍ مُّجْرِمِیْنَ ۟ۙ

وویل هغو رالیږل شویو ملاېکو: مونږ الله تعالی رالیږلي یو لپاره د هلاکولو د قوم ډیر فسادې، لوی شر والا، او هغوی د لوط -علیه السلام- قوم دی.

節: 59

اِلَّاۤ اٰلَ لُوْطٍ ؕ— اِنَّا لَمُنَجُّوْهُمْ اَجْمَعِیْنَ ۟ۙ

مګر کورنۍ د لوط -علیه السلام- او د هغه ملګري د مومنانو نه، نو دوی ته دا عذاب ندی شامل، بیشکه مونږ بچ کوونکي یو دوی ټولو لره د عذاب نه.

節: 60

اِلَّا امْرَاَتَهٗ قَدَّرْنَاۤ ۙ— اِنَّهَا لَمِنَ الْغٰبِرِیْنَ ۟۠

مګر ښځه د هغه، نو یقینا مونږ دا فیصله وکړه چې دا به د باقي پاتي کیدونکو نه یې هغوی چې عذاب ورته رسیږي.

節: 61

فَلَمَّا جَآءَ اٰلَ لُوْطِ ١لْمُرْسَلُوْنَ ۟ۙ

نو هر کله چې رالیږل شوې ملاېکې د لوط -علیه السلام- کورنۍ ته د سړو په شکل راغلې.

節: 62

قَالَ اِنَّكُمْ قَوْمٌ مُّنْكَرُوْنَ ۟

لوط -علیه السلام- دوی ته وویل: تاسو نااشنا ګڼوونکی قوم یاست.

節: 63

قَالُوْا بَلْ جِئْنٰكَ بِمَا كَانُوْا فِیْهِ یَمْتَرُوْنَ ۟

وویل ملاېکو رالیږل شویو لوط -علیه السلام- ته: مه ویریږه، بلکې مونږ راتګ کړی تاته -ای لوط- په هغه هلاکوونکي عذاب چې ستا قوم پکې شک کاوه.

節: 64

وَاَتَیْنٰكَ بِالْحَقِّ وَاِنَّا لَصٰدِقُوْنَ ۟

او مونږ راتګ کړی تاته په هغه حق سره چې هیڅ ټوکې پکې نشته، او یقینا مونږ خامخا ریښتوني یو په هغه څه کې چې تا ته مو پرې خبر درکړی.

節: 65

فَاَسْرِ بِاَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ الَّیْلِ وَاتَّبِعْ اَدْبَارَهُمْ وَلَا یَلْتَفِتْ مِنْكُمْ اَحَدٌ وَّامْضُوْا حَیْثُ تُؤْمَرُوْنَ ۟

نو بوځه ته کورنۍ ستا وروسته د تیریدو د څه برخې د شپې نه، او ته ورپسې وروسته روان شه، او ندې ګوري هیڅ یو ستاسې نه شاته چې په هغوی راتلونکی عذاب وویني، او لاړشئ کوم ځای ته چې تاسو ته الله تعالی د تللو امر کړی.

節: 66

وَقَضَیْنَاۤ اِلَیْهِ ذٰلِكَ الْاَمْرَ اَنَّ دَابِرَ هٰۤؤُلَآءِ مَقْطُوْعٌ مُّصْبِحِیْنَ ۟

او مونږ د وحې له لارې لوط -علیه السلام- ته هغه فیصله وښوده چې مونږ مقرر کړې وه، او هغه دا وه چې یقینا دا قوم چې دی خامخا بیخ به ویستل کیږي د دوی په هلاکولو د اخري کس د دوی کله چې په سبا وخت کې داخل شي.

節: 67

وَجَآءَ اَهْلُ الْمَدِیْنَةِ یَسْتَبْشِرُوْنَ ۟

او راغلل د سدوم کلي والا چې یو بل ته ئې زیري ورکاوه د لوط -علیه السلام- په میلمنو باندې؛ د بدکارۍ (لواطت) کولو په تمه.

節: 68

قَالَ اِنَّ هٰۤؤُلَآءِ ضَیْفِیْ فَلَا تَفْضَحُوْنِ ۟ۙ

لوط -علیه السلام- دوی ته وویل: بیشکه دا قوم زما میلمانه دي، نو تاسو ما مه شرموئ ستاسو په دې ارادې سره په دوی باندې.

節: 69

وَاتَّقُوا اللّٰهَ وَلَا تُخْزُوْنِ ۟

او د الله تعالی څخه وویریږئ په پریښودلو د دې فاحشئ (بدکارئ) سره، او ستاسو په دې بد کار کولو سره ما مه سپکوئ.

節: 70

قَالُوْۤا اَوَلَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعٰلَمِیْنَ ۟

(لوط -علیه السلام-) ته خپل قوم وویل: ایا ته مونږ نه ئې منع کړی د خلکو د میلمه کولو څخه؟.

本諸節の功徳:

• تعليم أدب الضيف بالتحية والسلام حين القدوم على الآخرين.

میلمه ته د ادب ښودنه په ښه راغلاست او سلام ویلو کله چې په بل چا باندې ورځي.

• من أنعم الله عليه بالهداية والعلم العظيم لا سبيل له إلى القنوط من رحمة الله.

په چا چې الله تعالی د هدایت او لوی علم انعام کړی وي هغه لره د الله تعالی د رحمت څخه د نا امیدۍ هیڅ لار نشته.

• نهى الله تعالى لوطًا وأتباعه عن الالتفات أثناء نزول العذاب بقوم لوط حتى لا تأخذهم الشفقة عليهم.

الله تعالی منع کړل لوط -علیه السلام- او د هغه ملګري د کتلو نه د عذاب د راتللو په وخت کې د لوط -علیه السلام- په قوم باندې داسې نه چې په دوی باندې رحم ونه کړي.

• تصميم قوم لوط على ارتكاب الفاحشة مع هؤلاء الضيوف دليل على طمس فطرتهم، وشدة فحشهم.

د لوط -علیه السلام- د قوم پریکړه کول او اراده کول د بدکارئ د دې میلمنو سره دلیل دی په ضایع کیدو او ورکیدو د فطرت د دوی، او په زیاتې فاحشۍ د دوی.