ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 122 ជំពូក​ អាត់តាវហ្ពះ - ការបកប្រែជាភាសា Pashto - សារិហ្វរ៉ាស - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 122

وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُوْنَ لِیَنْفِرُوْا كَآفَّةً ؕ— فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَآىِٕفَةٌ لِّیَتَفَقَّهُوْا فِی الدِّیْنِ وَلِیُنْذِرُوْا قَوْمَهُمْ اِذَا رَجَعُوْۤا اِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُوْنَ ۟۠

له مؤمنانو سره نه ښائیږي چې له یوې مخې واوځئ. ولې له هرې ډلې ټاکلي خلک ونه وتل تر څو په دین کې پوهه ترلاسه او کله چې د خپل قوم،په لور راوګرځیږي هغوی هم ترې خبر کړی تر څو هغوی هم ځانونه له بدیو نه وژغوري.