ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 156 ជំពូក​ សូរ៉ោះអាល់ហ្ពាក៏រ៉ោះ - ការអធិប្បាយសង្ខេបអំពីគម្ពីគួរអានជាភាសាពែរ្ស - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 156

الَّذِیْنَ اِذَاۤ اَصَابَتْهُمْ مُّصِیْبَةٌ ۙ— قَالُوْۤا اِنَّا لِلّٰهِ وَاِنَّاۤ اِلَیْهِ رٰجِعُوْنَ ۟ؕ

همان کسانی‌که وقتی یکی از این مصیبت‌ها به آنها می‌رسد از روی رضایت و تسلیم می‌گویند: همانا ما از آنِ الله هستیم که هرگونه بخواهد در ما تصرف می‌کند و در روز قیامت به‌سوی او باز می‌گردیم؛ زیرا او ما را آفرید و با نعمت‌های گوناگون بر ما نیکی کرد و بازگشت و سرانجامِ کار ما به‌سوی اوست.

ក្នុង​ចំណោម​អត្ថប្រយោជន៍​នៃអាយ៉ាត់ទាំងនេះក្នុងទំព័រនេះ:

• الابتلاء سُنَّة الله تعالى في عباده، وقد وعد الصابرين على ذلك بأعظم الجزاء وأكرم المنازل.

آزمایش و ابتلا سنت الله متعال در میان بندگانش است؛ و به شکیبایان در برابر این آزمایش، بزرگترین پاداش‌ها و گرامی‌ترین جایگاه‌ها وعده داده شده است.

• مشروعية السعي بين الصفا والمروة لمن حج البيت أو اعتمر.

مشروعیت سعی میان صفا و مروه برای کسانی‌که حج یا عمرۀ بیت الله را به جای می‌آورند.

• من أعظم الآثام وأشدها عقوبة كتمان الحق الذي أنزله الله، والتلبيس على الناس، وإضلالهم عن الهدى الذي جاءت به الرسل.

از بزرگترین و شدیدترین گناهان از نظر مجازات، پنهان حقیقتی است که الله آن را نازل فرموده است، و تلبیس (بیان یا اظهار خلاف واقع) بر مردم، و گمراه ‌ساختن آنها از هدایتی که رسولان آن را آوردند.