1
:
89
وَالْفَجْرِ ۟ۙ
விடியற் காலையின் மீது சத்தியமாக!
التفاسير:
|
2
:
89
وَلَیَالٍ عَشْرٍ ۟ۙ
பத்து நாள்களின் மீது சத்தியமாக!
التفاسير:
|
3
:
89
وَّالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ۟ۙ
இரட்டையின் மீது சத்தியமாக! ஒற்றையின் மீது சத்தியமாக!
التفاسير:
|
4
:
89
وَالَّیْلِ اِذَا یَسْرِ ۟ۚ
இரவின் மீது சத்தியமாக! அது செல்லும் போது, (தீர்ப்பு நாள் வந்தே தீரும்).
التفاسير:
|
5
:
89
هَلْ فِیْ ذٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِیْ حِجْرٍ ۟ؕ
இதில் அறிவுடையவருக்கு (பலன் தரும்) சத்தியம் இருக்கிறதா?
التفاسير:
|
6
:
89
اَلَمْ تَرَ كَیْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ۟
ஆது சமுதாயத்துடன் உம் இறைவன் எவ்வாறு நடந்துகொண்டான் (என்பதை நபியே!) நீர் கவனிக்கவில்லையா?
التفاسير:
|
7
:
89
اِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ۟
(உயரமான) தூண்களுடைய இரம் (என்கிற ஆது சமுதாயம்).
التفاسير:
|
8
:
89
الَّتِیْ لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ۟
அது போன்று (பலசாலியான சமுதாயம் உலக) நகரங்களில் (வேறு எங்கும்) படைக்கப்படவில்லை.
التفاسير:
|
9
:
89
وَثَمُوْدَ الَّذِیْنَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ۟
இன்னும், பள்ளத்தாக்கில் பாறையைக் குடைந்(து வீடுகள் கட்டி வசித்)த ஸமூது சமுதாயத்தை (நீர் கவனிக்கவில்லையா?),
التفاسير:
|
10
:
89
وَفِرْعَوْنَ ذِی الْاَوْتَادِ ۟
இன்னும், ஆணிகளுடைய ஃபிர்அவ்னை (நீர் கவனிக்கவில்லையா?) (ஆணிகள்: இராணுவங்கள்)
التفاسير:
|
11
:
89
الَّذِیْنَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ۟
(அவர்கள்) நகரங்களில் (பாவம் செய்வதில்) வரம்பு மீறினார்கள்.
التفاسير:
|
12
:
89
فَاَكْثَرُوْا فِیْهَا الْفَسَادَ ۟
இன்னும் (அவர்கள்) அவற்றில் விஷமத்தை அதிகப்படுத்தினர்.
التفاسير:
|
13
:
89
فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ۟ۚۙ
எனவே, உம் இறைவன் அவர்கள் மீது வேதனையின் சாட்டையை சுழற்றினான்.
التفاسير:
|
14
:
89
اِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ۟ؕ
நிச்சயமாக உம் இறைவன் எதிர்பார்க்குமிடத்தில் இருக்கிறான்.
التفاسير:
|
15
:
89
فَاَمَّا الْاِنْسَانُ اِذَا مَا ابْتَلٰىهُ رَبُّهٗ فَاَكْرَمَهٗ وَنَعَّمَهٗ ۙ۬— فَیَقُوْلُ رَبِّیْۤ اَكْرَمَنِ ۟ؕ
ஆக மனிதன், அவனுடைய இறைவன் அவனைச் சோதித்து, அவனைக் கண்ணியப்படுத்தி அவனுக்கு அருட்கொடை புரியும்போது, “என் இறைவன் என்னைக் கண்ணியப்படுத்தினான்” எனக் கூறுகிறான்.
التفاسير:
|
16
:
89
وَاَمَّاۤ اِذَا مَا ابْتَلٰىهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهٗ ۙ۬— فَیَقُوْلُ رَبِّیْۤ اَهَانَنِ ۟ۚ
ஆக (இறைவன்), அவனைச் சோதித்து அவனுடைய வாழ்வாதாரத்தை அவன் மீது சுருக்கும்போது, “என் இறைவன் என்னை இழிவுபடுத்திவிட்டான்” எனக் கூறுகிறான்.
التفاسير:
|
17
:
89
كَلَّا بَلْ لَّا تُكْرِمُوْنَ الْیَتِیْمَ ۟ۙ
அவ்வாறல்ல, மாறாக, நீங்கள் அநாதையைக் கண்ணியப்படுத்துவதில்லை. (அநாதைகளை கண்ணியமாக பராமரிப்பதில்லை).
التفاسير:
|
18
:
89
وَلَا تَحٰٓضُّوْنَ عَلٰی طَعَامِ الْمِسْكِیْنِ ۟ۙ
இன்னும் ஏழையின் உணவுக்கு (நீங்கள் உங்களுக்குள் ஒருவர் மற்றவரை)த் தூண்டுவதில்லை.
التفاسير:
|
19
:
89
وَتَاْكُلُوْنَ التُّرَاثَ اَكْلًا لَّمًّا ۟ۙ
பிறருடைய சொத்தை (உங்கள் சொத்தோடு) சேர்த்துப் புசிக்கிறீர்கள். (பிறர் விட்டுச் சென்ற செல்வத்தை உரிமையின்றி உங்கள் செல்வத்தோடு சுருட்டிக் கொள்கிறீர்கள்.)
التفاسير:
|
20
:
89
وَّتُحِبُّوْنَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ۟ؕ
இன்னும் செல்வத்தைக் கடுமையாக நேசிக்கிறீர்கள்.
التفاسير:
|
21
:
89
كَلَّاۤ اِذَا دُكَّتِ الْاَرْضُ دَكًّا دَكًّا ۟ۙ
அவ்வாறல்ல, பூமி தூள் தூளாகத் தகர்க்கப்படும் போது,
التفاسير:
|
22
:
89
وَّجَآءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ۟ۚ
உம் இறைவன் வருவான், இன்னும் மலக்கு(கள்) அணி அணியாக (நிற்பார்கள்),
التفاسير:
|
