ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 156 ជំពូក​ អាល់ហ្ពាក៏រ៉ោះ - ការអធិប្បាយសង្ខេបអំពីគម្ពីគួរអានជាភាសាថៃ - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 156

ٱلَّذِينَ إِذَآ أَصَٰبَتۡهُم مُّصِيبَةٞ قَالُوٓاْ إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَيۡهِ رَٰجِعُونَ

คือบรรดาผู้ที่เมื่อมีเคราะห์ร้ายมาประสบแก่พวกเขาจากภัยพิบัติต่างๆ พวกเขาจะกล่าวด้วยการยินยอมและยอมรับว่า แท้จริงเราเป็นกรรมสิทธิ์ของอัลลอฮ์ ซึ่งเป็นเรื่องของพระองค์ที่จะกระทำต่อเราตามที่พระองค์ทรงประสงค์ และแท้จริงเราจะกลับไปยังพระองค์ในวันกิยามะฮ์ และพระองค์คือผู้สร้างเราและได้ประทานความโปรดปรานต่างๆแก่เรา และแด่พระองค์ที่เราต้องกลับไปและเป็นที่สิ้นสุดของกิจการของเรา

ក្នុង​ចំណោម​អត្ថប្រយោជន៍​នៃអាយ៉ាត់ទាំងនេះក្នុងទំព័រនេះ:

• الابتلاء سُنَّة الله تعالى في عباده، وقد وعد الصابرين على ذلك بأعظم الجزاء وأكرم المنازل.

การทดสอบคือกฎเกณฑ์ของอัลลอฮ์ ตะอาลา ต่อบ่าวของพระองค์ และแท้จริงแล้วอัลลอฮ์ได้สัญญากับผู้ที่อดทนต่อการทดสอบนั้นด้วยผลตอบแทนที่ยิ่งใหญ่และที่มีเกียรติที่สุด

• مشروعية السعي بين الصفا والمروة لمن حج البيت أو اعتمر.

การเดินวนไปมาระหว่างภูเขาเศาะฟา และมัรวะฮฺนั้นเป็นบทบัญญัติที่ศาสนาได้กำหนดไว้สำหรับผู้ประกอบพิธีฮัจญ์หรืออุมเราะฮ์

• من أعظم الآثام وأشدها عقوبة كتمان الحق الذي أنزله الله، والتلبيس على الناس، وإضلالهم عن الهدى الذي جاءت به الرسل.

การปกปิดความจริงที่อัลลอฮ์ทรงประทานลงมาและการสร้างความครุมเครือแก่มนุษย์ และทำให้พวกเขาหลงจากทางที่ถูกต้องเที่ยงตรงที่บรรดาเราะสูลได้นำมานั้น ถือว่าเป็นบาปที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและการลงโทษที่รุนแรงที่สุด