18
:
25
قَالُواْ سُبۡحَٰنَكَ مَا كَانَ يَنۢبَغِي لَنَآ أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنۡ أَوۡلِيَآءَ وَلَٰكِن مَّتَّعۡتَهُمۡ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ نَسُواْ ٱلذِّكۡرَ وَكَانُواْ قَوۡمَۢا بُورٗا
บรรดาสิ่งที่ถูกเคารพบูชากล่าวว่า "มหาบริสุทธิ์พระองค์ผู้ทรงเป็นพระผู้อภิบาลของเรา ไม่บังควรอย่างยิ่งที่พระองค์จะมีสิ่งที่เป็นภาคี และไม่บังควรสำหรับพวกเราที่จะยึดเอาสิ่งอื่นเป็นที่พึ่งอื่นจากพระองค์ ดังนั้นจะเป็นไปได้อย่างไรเล่า ที่เราจะเชิญชวนบรรดาบ่าวของพระองค์หันมาบูชาเราหรือบูชาสิ่งอื่นจากพระองค์?! แต่พระองค์ได้ทรงประทานปัจจัยความสุขแห่งโลกดุนยาให้แก่บรรดาผู้ตั้งภาคีเหล่านั้น และแก่บรรดาบรรพบุรุษของพวกเขาก่อนหน้าพวกเขาเพื่อเป็นการล่อพวกเขา จนกระทั่งพวกเขาได้ลืมต่อการรำลึกต่อพระองค์ พวกเขาจึงเคารพบูชาสิ่งอื่นพร้อมกับพระองค์ และพวกเขานั้นได้เป็นหมู่ชนที่วิบัติเพราะความความชั่วของพวกเขา"
التفاسير:
|
អំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃវាក្យខណ្ឌទាំងនេះនៅលើទំព័រនេះ:
• الجمع بين الترهيب من عذاب الله والترغيب في ثوابه.
การรวมระหว่างการข่มขู่ให้กลัวบทลงโทษของอัลลอฮฺและการกระตุ้นในผลตอบแทนของพระองค์
• متع الدنيا مُنْسِية لذكر الله.
ความสุขสบายของโลกดุนยาเป็นตัวทำให้หลงลืมการรำลึกถึงอัลลอฮฺ
• بشرية الرسل نعمة من الله للناس لسهولة التعامل معهم.
ความเป็นมนุษย์ธรรมดาของบรรดารอสูลเป็นความกรุณาจากอัลลอฮฺแก่ปวงมนุษย์เพื่อง่ายต่อการอยู่ร่วมกันกับพวกเขา
• تفاوت الناس في النعم والنقم اختبار إلهي لعباده.
ความแตกต่างของมนุษย์ในเรื่องความสุขและความทุกข์นั้นคือบททดสอบแห่งพระเจ้าที่มีต่อปวงบ่าวของพระองค์
Al-Furqān
