ការបកប្រែអត្ថន័យនៃគម្ពីរគួរអាន - ការអធិប្បាយសង្ខេបអំពីគម្ពីគួរអានជាភាសាថៃ
110
:
4
وَمَن يَعۡمَلۡ سُوٓءًا أَوۡ يَظۡلِمۡ نَفۡسَهُۥ ثُمَّ يَسۡتَغۡفِرِ ٱللَّهَ يَجِدِ ٱللَّهَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
และผู้ใดที่กระทำความชั่วหรืออธรรมต่อตัวเองโดยการทำสิ่งที่เป็นการฝ่าฝืน แล้วเขาขออภัยโทษต่ออัลลอฮ์ ยอมรับในความผิดของตัวเองและเสียใจต่อการกระทำนั้นได้ออกห่างจากมัน เขาก็จะพบว่าอัลลอฮ์นั้น เป็นผู้ทรงอภัยโทษในความผิดของเขา และเป็นผู้ทรงเมตตาต่อเขาเสมอ
التفاسير:
|
អំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃវាក្យខណ្ឌទាំងនេះនៅលើទំព័រនេះ:
• النهي عن المدافعة والمخاصمة عن المبطلين؛ لأن ذلك من التعاون على الإثم والعدوان.
ห้ามมิให้ปกป้องและโต้เถียงแทนบรรดาผู้ที่ทำตัวเหลวไหล เพราะนั่นเป็นการช่วยเหลือในเรื่องการทำบาปและการเป็นศัตรูกัน
• ينبغي للمؤمن الحق أن يكون خوفه من الله وتعظيمه والحياء منه فوق كل أحد من الناس.
จำเป็นสำหรับผู้ศรัทธาที่แท้จริงต้องให้ความยำเกรงของเขาที่มีต่ออัลลอฮ์ และการเทิดทูนพระองค์ และมีความละอายต่อพระองค์ ให้อยู่เหนือมนุษย์ทุกคน
• سعة رحمة الله ومغفرته لمن ظلم نفسه، مهما كان ظلمه إذا صدق في توبته، ورجع عن ذنبه.
ความเมตตาและการอภัยโทษของอัลลอฮ์กว้างขวางเสมอ สำหรับผู้ที่อธรรมต่อตัวเอง ไม่ว่าการอธรรมของเขาจะเป็นอย่างไรก็ตาม หากว่าเขานั้นจริงจังในการกลับเนื้อกลับตัวและถอยห่างออกจากความผิดของเขา
• التحذير من اتهام البريء وقذفه بما لم يكن منه؛ وأنَّ فاعل ذلك قد وقع في أشد الكذب والإثم.
เตือนให้ระมัดระวังจากการกล่าวหาผู้บริสุทธิ์และใส่ร้ายเขาด้วยสิ่งที่เขาไม่ได้ทำ และแท้จริงผู้ที่กระทำการดังกล่าวนั้น ได้ตกอยู่การโกหกและความผิดที่ร้ายแรง
