وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 161 سوره‌تی آل عمران - وەرگێڕاوی عەفەری - مەحمود عبدالقادر حەمزە - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 161

وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَغُلَّۚ وَمَن يَغۡلُلۡ يَأۡتِ بِمَا غَلَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا كَسَبَتۡ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ

161.Ambiyak hebeltô Nabiih maxiqtaay matakka xannabak tu-garqaah isi kataysis ganam, xannabâ maaluk tu-ganoh bee num, Qhiyaamah Ayró usuk ganoh Beeh yanim Quukak baaha Sinam foocal edde wacarriyamkeh, tohuk lakal ummaan nafsi Abba heemil galto dudda-luk kaah tantacawwime usun edde Andullume kalah.