وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی هود - وەرگێڕاوی ئەلبانی - ناوەندی ڕواد بۆ وەرگێڕان - کاری لە سەر دەکرێت - ژمارەی پەڕە 233 - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 98

يَقۡدُمُ قَوۡمَهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَأَوۡرَدَهُمُ ٱلنَّارَۖ وَبِئۡسَ ٱلۡوِرۡدُ ٱلۡمَوۡرُودُ

Ai do t'i prijë popullit të tij në Ditën e Kiametit e do t'i çojë në Zjarr. Ah, sa vend i keq është ai në të cilin do të çohen!

ئایه‌تی: 99

وَأُتۡبِعُواْ فِي هَٰذِهِۦ لَعۡنَةٗ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ بِئۡسَ ٱلرِّفۡدُ ٱلۡمَرۡفُودُ

Ata i ndjek mallkimi në këtë botë dhe në Ditën e Kiametit. Ah, sa e shëmtuar është dhurata që u jepet!

ئایه‌تی: 100

ذَٰلِكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ ٱلۡقُرَىٰ نَقُصُّهُۥ عَلَيۡكَۖ مِنۡهَا قَآئِمٞ وَحَصِيدٞ

Këto janë disa nga lajmet e qyteteve që po t'i tregojmë. Disa qëndrojnë ende e disave u kanë humbur gjurmët.

ئایه‌تی: 101

وَمَا ظَلَمۡنَٰهُمۡ وَلَٰكِن ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡۖ فَمَآ أَغۡنَتۡ عَنۡهُمۡ ءَالِهَتُهُمُ ٱلَّتِي يَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مِن شَيۡءٖ لَّمَّا جَآءَ أَمۡرُ رَبِّكَۖ وَمَا زَادُوهُمۡ غَيۡرَ تَتۡبِيبٖ

Ne nuk u bëmë padrejtësi atyre, por ata i bënë padrejtësi vetvetes. Hyjnitë që i adhuronin në vend të Allahut nuk u bënë aspak dobi kur u erdhi urdhri i Zotit tënd, por vetëm ua shtuan humbjen.

ئایه‌تی: 102

وَكَذَٰلِكَ أَخۡذُ رَبِّكَ إِذَآ أَخَذَ ٱلۡقُرَىٰ وَهِيَ ظَٰلِمَةٌۚ إِنَّ أَخۡذَهُۥٓ أَلِيمٞ شَدِيدٌ

Kësisoj është dënimi i Allahut kur t'i ndëshkojë qytetet që janë të padrejta. Njëmend, dënimi i Tij është i dhembshëm e i ashpër.

ئایه‌تی: 103

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّمَنۡ خَافَ عَذَابَ ٱلۡأٓخِرَةِۚ ذَٰلِكَ يَوۡمٞ مَّجۡمُوعٞ لَّهُ ٱلنَّاسُ وَذَٰلِكَ يَوۡمٞ مَّشۡهُودٞ

Në të vërtetë, në këto (ngjarje) ka mësim për atë që i frikësohet dënimit të botës tjetër. Ajo është Dita në të cilën do të tubohen njerëzit dhe ajo është Ditë e dëshmuar.

ئایه‌تی: 104

وَمَا نُؤَخِّرُهُۥٓ إِلَّا لِأَجَلٖ مَّعۡدُودٖ

Ne e vonojmë atë vetëm deri në afatin e caktuar.

ئایه‌تی: 105

يَوۡمَ يَأۡتِ لَا تَكَلَّمُ نَفۡسٌ إِلَّا بِإِذۡنِهِۦۚ فَمِنۡهُمۡ شَقِيّٞ وَسَعِيدٞ

Kur të vijë (ajo ditë), askush nuk mund të flasë, përveçse me lejen e Tij. Prej tyre do të ketë të mjerë dhe të lumtur.

ئایه‌تی: 106

فَأَمَّا ٱلَّذِينَ شَقُواْ فَفِي ٱلنَّارِ لَهُمۡ فِيهَا زَفِيرٞ وَشَهِيقٌ

Sa u përket të mjerëve, ata do të hyjnë në Zjarr, ku do të rënkojnë e do të gulçojnë.

ئایه‌تی: 107

خَٰلِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ ٱلسَّمَٰوَٰتُ وَٱلۡأَرۡضُ إِلَّا مَا شَآءَ رَبُّكَۚ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٞ لِّمَا يُرِيدُ

Aty do të jenë përgjithmonë, sa të jenë qiejt e Toka, përveç sa do Zoti yt. Në të vërtetë, Zoti yt bën çfarë të dojë.

ئایه‌تی: 108

۞ وَأَمَّا ٱلَّذِينَ سُعِدُواْ فَفِي ٱلۡجَنَّةِ خَٰلِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ ٱلسَّمَٰوَٰتُ وَٱلۡأَرۡضُ إِلَّا مَا شَآءَ رَبُّكَۖ عَطَآءً غَيۡرَ مَجۡذُوذٖ

Ndërkaq, të lumturit do të jenë në Xhenet, ku do të jenë përgjithmonë, sa të jenë qiejt e Toka, përveç sa do Zoti yt; një dhuratë e pandërprerë.