زمانی عەرەبی - مانای وشەکان * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان


ئایه‌تی: (17) سوره‌تی: سورەتی إبراهیم
يَتَجَرَّعُهُۥ وَلَا يَكَادُ يُسِيغُهُۥ وَيَأۡتِيهِ ٱلۡمَوۡتُ مِن كُلِّ مَكَانٖ وَمَا هُوَ بِمَيِّتٖۖ وَمِن وَرَآئِهِۦ عَذَابٌ غَلِيظٞ
يَتَجَرَّعُهُ: يُحَاوِلُ ابْتِلَاعَهُ.
وَلَا يَكَادُ يُسِيغُهُ: لَا يَسْتَطِيعُ ابْتِلَاعَهُ؛ لِحَرَارَتِهِ وَقَذَارَتِهِ.
وَمِن وَرَائِهِ: مِنْ بَعْدِهِ.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
 
ئایه‌تی: (17) سوره‌تی: سورەتی إبراهیم
پێڕستی سوره‌ته‌كان ژمارەی پەڕە
 
زمانی عەرەبی - مانای وشەکان - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان

مانای وشەکان لە کتێبی (كتاب السراج في بيان غريب القرآن).

داخستن