زمانی عەرەبی - مانای وشەکان * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان


ئایه‌تی: (42) سوره‌تی: سورەتی فاطر
وَأَقۡسَمُواْ بِٱللَّهِ جَهۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡ لَئِن جَآءَهُمۡ نَذِيرٞ لَّيَكُونُنَّ أَهۡدَىٰ مِنۡ إِحۡدَى ٱلۡأُمَمِۖ فَلَمَّا جَآءَهُمۡ نَذِيرٞ مَّا زَادَهُمۡ إِلَّا نُفُورًا
جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ: مُجْتَهِدِينَ في الحَلِفِ بِأَغْلَظِ الأَيْمَانِ.
نَذِيرٌ: رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللهِ تَعَالَى.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
 
ئایه‌تی: (42) سوره‌تی: سورەتی فاطر
پێڕستی سوره‌ته‌كان ژمارەی پەڕە
 
زمانی عەرەبی - مانای وشەکان - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان

مانای وشەکان لە کتێبی (كتاب السراج في بيان غريب القرآن).

داخستن