زمانی عەرەبی - مانای وشەکان * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان


ئایه‌تی: (43) سوره‌تی: سورەتی القلم
خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۖ وَقَدۡ كَانُواْ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَهُمۡ سَٰلِمُونَ
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ: مُنْكَسِرَةً ذَلِيلَةً؛ لَا يَرْفَعُونَهَا.
تَرْهَقُهُمْ: تَغْشَاهُمْ.
سَالِمُونَ: أَصِحَّاءُ، قَادِرُونَ.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
 
ئایه‌تی: (43) سوره‌تی: سورەتی القلم
پێڕستی سوره‌ته‌كان ژمارەی پەڕە
 
زمانی عەرەبی - مانای وشەکان - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان

مانای وشەکان لە کتێبی (كتاب السراج في بيان غريب القرآن).

داخستن