وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 7 سوره‌تی سورەتی الطلاق - وەرگێڕاوی فارسی دوری - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 7

لِيُنفِقۡ ذُو سَعَةٖ مِّن سَعَتِهِۦۖ وَمَن قُدِرَ عَلَيۡهِ رِزۡقُهُۥ فَلۡيُنفِقۡ مِمَّآ ءَاتَىٰهُ ٱللَّهُۚ لَا يُكَلِّفُ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِلَّا مَآ ءَاتَىٰهَاۚ سَيَجۡعَلُ ٱللَّهُ بَعۡدَ عُسۡرٖ يُسۡرٗا

باید صاحب دارایی از دارایی خود نفقه دهد و کسی که روزی‌اش تنگ شده است باید از آن چه الله به او داده است انفاق کند، الله هیچ کس را جز به همان اندازه که به او داده است مكلف نمی‌کند. به زودی الله پس از سختی آسانی را می‌آورد.