وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئینگلیزی - د. ولید بلیهش العمري * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (16) سوره‌تی: سورەتی الأنفال
وَمَن يُوَلِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ دُبُرَهُۥٓ إِلَّا مُتَحَرِّفٗا لِّقِتَالٍ أَوۡ مُتَحَيِّزًا إِلَىٰ فِئَةٖ فَقَدۡ بَآءَ بِغَضَبٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَمَأۡوَىٰهُ جَهَنَّمُۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
(16) Whoever shows them his hind on that day – except one who turns round to fight back[1900], or to align ˹himself˺ with ˹another˺ company[1901] – then he goes back with Wrath from Allah and his resort is Hellfire; awful indeed is the destination.
[1900] Mutaḥarrifan li qitālin is one of the two exceptions made for showing the enemy one’s hind once battle has commenced. It denotes turning round (yataḥarrafu) by way of manoeuvre to trick the enemy into believing that one is fleeing only then to suddenly come back at them catching them unawares (cf. al-Ṭabarī, Ibn Kathīr, al-Saʿdī).
[1901] Mutaḥayyizan ilā fi’atin, the second of the two exceptions, is to slide back to join another unit of the army of Believers to take shelter in them and bolster their ranks (cf. al-Ṭabarī, Ibn Kathīr, al-Saʿdī).
[1901] Mutaḥayyizan ilā fi’atin, the second of the two exceptions, is to slide back to join another unit of the army of Believers to take shelter in them and bolster their ranks (cf. al-Ṭabarī, Ibn Kathīr, al-Saʿdī).
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (16) سوره‌تی: سورەتی الأنفال
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئینگلیزی - د. ولید بلیهش العمري - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وەرگێڕاوی ماناکانی قورئانی پیرۆز بۆ زمانی ئینگلیزی - کارکردن لەسەری بەردەوامە، وەرگێڕان: د. وەلید بلهیش ئەلعومەری.