وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 96 سوره‌تی سورەتی طه - وەرگێڕاوی فەڕەنسی - محمد حميد الله - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 96

قَالَ بَصُرۡتُ بِمَا لَمۡ يَبۡصُرُواْ بِهِۦ فَقَبَضۡتُ قَبۡضَةٗ مِّنۡ أَثَرِ ٱلرَّسُولِ فَنَبَذۡتُهَا وَكَذَٰلِكَ سَوَّلَتۡ لِي نَفۡسِي

Il dit : "J’ai vu ce qu’ils n’ont pas vu: j’ai donc pris une poignée de la trace de l’Envoyé ; puis je l’ai lancée. Voilà ce que mon âme m’a suggéré."

[593] J’ai donc pris une poignée: Sāmirī s’excuse en disant qu’il a vu, lui seul, la trace du pas de l’Envoyé (Gabriel) et qu’il en a fait une prise, qu’il a jetée (au feu où fondait le veau d’or).