وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی فەڕەنسی - محمد حميد الله * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (118) سوره‌تی: سورەتی التوبة
وَعَلَى ٱلثَّلَٰثَةِ ٱلَّذِينَ خُلِّفُواْ حَتَّىٰٓ إِذَا ضَاقَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَرۡضُ بِمَا رَحُبَتۡ وَضَاقَتۡ عَلَيۡهِمۡ أَنفُسُهُمۡ وَظَنُّوٓاْ أَن لَّا مَلۡجَأَ مِنَ ٱللَّهِ إِلَّآ إِلَيۡهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡ لِيَتُوبُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ
Et [Il accueillit le repentir] des trois qui étaient restés à l’arrière si bien que, toute vaste qu’elle fût, la terre leur paraissait exiguë ; et ils se sentaient à l’étroit, dans leur propre personne et ils pensaient qu’il n’y avait d’autre refuge d’Allah qu’auprès de Lui. Puis, Il agréa leur repentir pour qu’ils reviennent [à Lui], car Allah est L’Accueillant au repentir, le Miséricordieux .
[403] Lors de l’expédition de Tabūk (an 9 H.), trois personnes, retardèrent leur départ sous un faux prétexte, jusqu’à ce que le Prophète revînt à eux. Ils avouèrent leur faute, et comme punition, personne, même pas leurs femmes, ne devait avoir aucune relation avec eux. Parmi eux, était le poète Ka˒b ibn Mālik. Ce verset fût révélé pour mettre un terme à leur punition.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (118) سوره‌تی: سورەتی التوبة
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی فەڕەنسی - محمد حميد الله - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وەرگێڕاوی ماناکانی قورئانی پیرۆز بۆ زمانی فەڕەنسی، وەرگێڕان: محمد حميد اللە. بڵاوکراوەتەوە بە سەرپەرشتیاری ناوەندی ڕواد بۆ وەرگێڕان، پیشاندانی وەرگێڕاوە سەرەکیەکە لەبەردەستە بۆ ڕا دەربڕین لەسەری وهەڵسەنگاندنی وپێشنیارکردنی پەرەپێدانی بەردەوام.