وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی المائدة - وەرگێڕاوی فەڕەنسی - ناوەندی نوری نێودەوڵەتی (ئینتەرناشیوناڵ) - ژمارەی پەڕە 112 - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 24

قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّا لَن نَّدۡخُلَهَآ أَبَدٗا مَّا دَامُواْ فِيهَا فَٱذۡهَبۡ أَنتَ وَرَبُّكَ فَقَٰتِلَآ إِنَّا هَٰهُنَا قَٰعِدُونَ

24. Ils dirent : « Ô Moïse ! Jamais nous n’y entrerons s’ils y sont toujours. Vas-y donc, toi et ton Seigneur. Combattez tous deux. Nous autres, nous resterons ici. »

ئایه‌تی: 25

قَالَ رَبِّ إِنِّي لَآ أَمۡلِكُ إِلَّا نَفۡسِي وَأَخِيۖ فَٱفۡرُقۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡفَٰسِقِينَ

25. « Seigneur, dit Moïse, je n’ai d’autorité que sur moi-même et sur mon frère. Sépare-nous donc de ces gens pervers. »

ئایه‌تی: 26

قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيۡهِمۡۛ أَرۡبَعِينَ سَنَةٗۛ يَتِيهُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ فَلَا تَأۡسَ عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡفَٰسِقِينَ

26. (Allah) répondit : « Elle (cette terre sainte) leur sera défendue pour quarante ans, durant lesquels ils erreront sur la terre. Ne t’afflige donc pas pour ces gens pervers. »

ئایه‌تی: 27

۞ وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ ٱبۡنَيۡ ءَادَمَ بِٱلۡحَقِّ إِذۡ قَرَّبَا قُرۡبَانٗا فَتُقُبِّلَ مِنۡ أَحَدِهِمَا وَلَمۡ يُتَقَبَّلۡ مِنَ ٱلۡأٓخَرِ قَالَ لَأَقۡتُلَنَّكَۖ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ ٱللَّهُ مِنَ ٱلۡمُتَّقِينَ

27. Raconte-leur, en toute vérité, l’histoire des deux fils d’Adam lorsqu’ils firent une offrande : elle fut acceptée de l’un, et ne le fut point de l’autre. Ce dernier dit alors : « Je te tuerai ! » Le premier répondit : « Allah n’accepte (les offrandes) que de la part des gens pieux ! »

ئایه‌تی: 28

لَئِنۢ بَسَطتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقۡتُلَنِي مَآ أَنَا۠ بِبَاسِطٖ يَدِيَ إِلَيۡكَ لِأَقۡتُلَكَۖ إِنِّيٓ أَخَافُ ٱللَّهَ رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

28. Si tu portes la main sur moi pour me tuer, je ne porterai pas la mienne sur toi pour te tuer. Car moi, je crains Allah, Seigneur de l’Univers.

ئایه‌تی: 29

إِنِّيٓ أُرِيدُ أَن تَبُوٓأَ بِإِثۡمِي وَإِثۡمِكَ فَتَكُونَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلنَّارِۚ وَذَٰلِكَ جَزَٰٓؤُاْ ٱلظَّٰلِمِينَ

29. Je veux que tu endosses le péché de mon meurtre et ton propre péché (qui l’a précédé). Ainsi seras-tu parmi les hôtes du Feu, et c’est là la rétribution des injustes.

ئایه‌تی: 30

فَطَوَّعَتۡ لَهُۥ نَفۡسُهُۥ قَتۡلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُۥ فَأَصۡبَحَ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ

30. Son âme le persuada de tuer son frère et il le tua. Il se retrouva ainsi du nombre des perdants.

ئایه‌تی: 31

فَبَعَثَ ٱللَّهُ غُرَابٗا يَبۡحَثُ فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيُرِيَهُۥ كَيۡفَ يُوَٰرِي سَوۡءَةَ أَخِيهِۚ قَالَ يَٰوَيۡلَتَىٰٓ أَعَجَزۡتُ أَنۡ أَكُونَ مِثۡلَ هَٰذَا ٱلۡغُرَابِ فَأُوَٰرِيَ سَوۡءَةَ أَخِيۖ فَأَصۡبَحَ مِنَ ٱلنَّٰدِمِينَ

31. Allah envoya un corbeau qui se mit à gratter la terre pour lui montrer comment enfouir la dépouille de son frère. Il dit : « Malheur à moi ! Suis-je donc incapable d’être comme ce corbeau et d’enfouir le cadavre de mon frère ? » Il se retrouva alors du nombre de ceux que ronge le remords.