وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی یس - وەرگێڕاوی فەرەنسی - رشید معاش - ژمارەی پەڕە 442 - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 28

۞ وَمَآ أَنزَلۡنَا عَلَىٰ قَوۡمِهِۦ مِنۢ بَعۡدِهِۦ مِن جُندٖ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ

28 Après sa mort, Nous n’avons pas eu besoin de faire descendre sur son peuple une armée venant du ciel.

ئایه‌تی: 29

إِن كَانَتۡ إِلَّا صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَإِذَا هُمۡ خَٰمِدُونَ

29 Il a suffi d’un seul Cri qui en fit des corps sans vie.

ئایه‌تی: 30

يَٰحَسۡرَةً عَلَى ٱلۡعِبَادِۚ مَا يَأۡتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

30 Malheur aux hommes^[1126] ! Nul messager ne leur est envoyé sans qu’ils ne l’accablent de moqueries.

[1126] Autre sens : quelle tristesse pour les hommes !

ئایه‌تی: 31

أَلَمۡ يَرَوۡاْ كَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّنَ ٱلۡقُرُونِ أَنَّهُمۡ إِلَيۡهِمۡ لَا يَرۡجِعُونَ

31 N’ont-ils pas appris combien Nous avons anéanti avant eux de nations qu’ils ne verront plus jamais réapparaître

ئایه‌تی: 32

وَإِن كُلّٞ لَّمَّا جَمِيعٞ لَّدَيۡنَا مُحۡضَرُونَ

32 et qui, toutes sans exception, seront devant Nous appelées à comparaître ?

ئایه‌تی: 33

وَءَايَةٞ لَّهُمُ ٱلۡأَرۡضُ ٱلۡمَيۡتَةُ أَحۡيَيۡنَٰهَا وَأَخۡرَجۡنَا مِنۡهَا حَبّٗا فَمِنۡهُ يَأۡكُلُونَ

33 Il est un signe pour les hommes dans la terre morte que Nous faisons revivre et de laquelle Nous tirons des céréales dont ils se nourrissent,

ئایه‌تی: 34

وَجَعَلۡنَا فِيهَا جَنَّٰتٖ مِّن نَّخِيلٖ وَأَعۡنَٰبٖ وَفَجَّرۡنَا فِيهَا مِنَ ٱلۡعُيُونِ

34 dans laquelle Nous disposons des palmeraies et des vignes, et faisons jaillir des sources,

ئایه‌تی: 35

لِيَأۡكُلُواْ مِن ثَمَرِهِۦ وَمَا عَمِلَتۡهُ أَيۡدِيهِمۡۚ أَفَلَا يَشۡكُرُونَ

35 afin qu’ils consomment de leurs fruits qui ne sont point l’œuvre de leurs mains. Ne vont-ils pas faire preuve de reconnaissance ?

ئایه‌تی: 36

سُبۡحَٰنَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡأَزۡوَٰجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنۢبِتُ ٱلۡأَرۡضُ وَمِنۡ أَنفُسِهِمۡ وَمِمَّا لَا يَعۡلَمُونَ

36 Gloire à Celui qui a créé les différentes variétés d’arbres et de plantes, les hommes et les femmes, et diverses espèces de créatures dont ils ignorent jusqu’à l’existence !

ئایه‌تی: 37

وَءَايَةٞ لَّهُمُ ٱلَّيۡلُ نَسۡلَخُ مِنۡهُ ٱلنَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظۡلِمُونَ

37 Il est un autre signe pour les hommes dans l’obscurité de la nuit par laquelle Nous dépouillons le jour de sa lumière, si bien qu’ils se retrouvent plongés dans le noir.

ئایه‌تی: 38

وَٱلشَّمۡسُ تَجۡرِي لِمُسۡتَقَرّٖ لَّهَاۚ ذَٰلِكَ تَقۡدِيرُ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡعَلِيمِ

38 Il est un signe également dans le soleil qui, soumis à la loi du Seigneur Tout-Puissant et Omniscient, poursuit sa course jusqu’à un terme^[1127] déjà fixé,

[1127] Ou : un lieu.

ئایه‌تی: 39

وَٱلۡقَمَرَ قَدَّرۡنَٰهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ كَٱلۡعُرۡجُونِ ٱلۡقَدِيمِ

39 et dans la lune à laquelle Nous avons assigné des mansions, si bien qu’elle finit par ressembler à la tige desséchée et courbée de la branche d’un palmier.

ئایه‌تی: 40

لَا ٱلشَّمۡسُ يَنۢبَغِي لَهَآ أَن تُدۡرِكَ ٱلۡقَمَرَ وَلَا ٱلَّيۡلُ سَابِقُ ٱلنَّهَارِۚ وَكُلّٞ فِي فَلَكٖ يَسۡبَحُونَ

40 Le soleil ne saurait rattraper la lune, ni la nuit devancer le jour. Chaque astre décrit une orbite bien déterminée.