وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 246 سوره‌تی سورەتی البقرة - وەرگێڕاوی جۆرجی - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 246

أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ مِنۢ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ مِنۢ بَعۡدِ مُوسَىٰٓ إِذۡ قَالُواْ لِنَبِيّٖ لَّهُمُ ٱبۡعَثۡ لَنَا مَلِكٗا نُّقَٰتِلۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۖ قَالَ هَلۡ عَسَيۡتُمۡ إِن كُتِبَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡقِتَالُ أَلَّا تُقَٰتِلُواْۖ قَالُواْ وَمَا لَنَآ أَلَّا نُقَٰتِلَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَقَدۡ أُخۡرِجۡنَا مِن دِيَٰرِنَا وَأَبۡنَآئِنَاۖ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقِتَالُ تَوَلَّوۡاْ إِلَّا قَلِيلٗا مِّنۡهُمۡۚ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِٱلظَّٰلِمِينَ

ნუთუ არ გინახავს მოწინავენი ისრაელის მოდგმიდან, რომლებმაც მუსას (გარდაცვალების) შემდეგ თავიანთ მაცნეს* უთხრეს: დაგვიდგინე მეფე, რათა ალლაჰის გზაზე ვიომოთო. მიუგო: ომი რომ სავალდებულოდ დაგიწესდეთ, სიურჩეს ხომ არ გამოიჩენთ – ომზე უარის თქმით? მათ თქვეს: ,,რა უნდა დაგვემართოს, რომ ალლაჰის გზაზე არ ვიომოთ მაშინ, როცა მოგვგლიჯეს ჩვენს შვილებსა და სამშობლოს?“... და როცა ომი სავალდებულოდ დაუწესდათ, მაშინ პირი იბრუნეს, გარდა მცირედნისა, თუმცა ალლაჰი იცნობს უსამართლოებს.

*მუფესსირები აღნიშნულ მაცნეს ვინაობასთან დაკავშირებით რამდენიმე განსხვავებულ აზრს აფიქსირებენ: ყათადეს აზრით, ეს იყო იუშა’ ბინ ნუუნ ბინ ეფრაიმ ბინ იუსუფი; სუდდის აზრით, ეს იყო შემ’უუნი; ხოლო მუფესსირები თვლიან, რომ ეს იყო ეშმუილი (სამოელი). იხ. თაფსირუ ბეღავი.