وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئەڵمانی - بوبنهایم * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (7) سوره‌تی: سورەتی نوح
وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوۡتُهُمۡ لِتَغۡفِرَ لَهُمۡ جَعَلُوٓاْ أَصَٰبِعَهُمۡ فِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَٱسۡتَغۡشَوۡاْ ثِيَابَهُمۡ وَأَصَرُّواْ وَٱسۡتَكۡبَرُواْ ٱسۡتِكۡبَارٗا
Gewiß, jedesmal, wenn ich sie aufrief, damit Du ihnen vergibst, steckten sie ihre Finger in ihre Ohren, überdeckten sich mit ihren Gewändern, verharrten (im Irrtum) und verhielten sich sehr hochmütig.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (7) سوره‌تی: سورەتی نوح
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئەڵمانی - بوبنهایم - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وەرگێڕاوی ماناکانی قورئانی پیرۆز بۆ زمانی ئەڵمانی، وەرگێڕان: عبد الله الصامت (فرانك بوبنهايم) و د. نديم إلياس.