وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 121 سوره‌تی سورەتی البقرة - وەرگێڕاوی ئیتاڵی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 121

ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يَتۡلُونَهُۥ حَقَّ تِلَاوَتِهِۦٓ أُوْلَٰٓئِكَ يُؤۡمِنُونَ بِهِۦۗ وَمَن يَكۡفُرۡ بِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ

Il Generoso Corano parla di un gruppo di persone della gente del Libro che seguono i libri rivelati che hanno tra le loro mani, e li seguono assiduamente; costoro trovano in questi libri segni che testimoniano la sincerità del Profeta Muħammed ﴾Pace e benedizione di Allāh su di luiﷺ﴿, e costoro si sono affrettati a credere in lui; mentre un'altra fazione ha perseverato nella miscredenza: Costoro sono in perdizione.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• أن المسلمين مهما فعلوا من خير لليهود والنصارى؛ فلن يرضوا حتى يُخرجوهم من دينهم، ويتابعوهم على ضلالهم.

In verità, nonostante i Musulmani facciano del bene agli Ebrei e ai Nazareni, questi non saranno soddisfatti fino a quando non li faranno rinnegare la loro religione e li seguiranno nella loro perdizione.

• الإمامة في الدين لا تُنَال إلا بصحة اليقين والصبر على القيام بأمر الله تعالى.

La funzione della guida religiosa non viene ottenuta se non con la sincera fede e pazienza, nel rispetto degli ordini di Allāh l'Altissimo.

• بركة دعوة إبراهيم عليه السلام للبلد الحرام، حيث جعله الله مكانًا آمنًا للناس، وتفضّل على أهله بأنواع الأرزاق.

La benedizione dell'invocazione di Ibrāhīm nella Terra Santa ﴾البلد الحرام﴿, che Allāh rese un posto sicuro per le persone e ai cui abitanti elargì vari tipi di sostentamento.