وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئیتاڵی - عوسمان شەریف * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (19) سوره‌تی: سورەتی النمل
فَتَبَسَّمَ ضَاحِكٗا مِّن قَوۡلِهَا وَقَالَ رَبِّ أَوۡزِعۡنِيٓ أَنۡ أَشۡكُرَ نِعۡمَتَكَ ٱلَّتِيٓ أَنۡعَمۡتَ عَلَيَّ وَعَلَىٰ وَٰلِدَيَّ وَأَنۡ أَعۡمَلَ صَٰلِحٗا تَرۡضَىٰهُ وَأَدۡخِلۡنِي بِرَحۡمَتِكَ فِي عِبَادِكَ ٱلصَّٰلِحِينَ
Allora lui sorrise, scherzoso, alle sue parole, e disse: «Dio mio, ispirami come posso esserTi riconoscente – per la grazia concessa a me e ai miei genitori – e come fare il bene che Tu vuoi, e annoverami, per Tua benevolenza, tra i Tuoi umili servi!»
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (19) سوره‌تی: سورەتی النمل
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئیتاڵی - عوسمان شەریف - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وەرگێڕاوی ماناکانی قورئانی پیرۆز بۆ زمانی ئیتاڵی، وەرگێڕان: عثمان الشريف، بڵاوکراوەتەوە لە لایەن ناوەندی ڕواد بۆ وەرگێڕان ساڵی 1440ك.