وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئیتاڵی - عوسمان شەریف * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (30) سوره‌تی: سورەتی القصص
فَلَمَّآ أَتَىٰهَا نُودِيَ مِن شَٰطِيِٕ ٱلۡوَادِ ٱلۡأَيۡمَنِ فِي ٱلۡبُقۡعَةِ ٱلۡمُبَٰرَكَةِ مِنَ ٱلشَّجَرَةِ أَن يَٰمُوسَىٰٓ إِنِّيٓ أَنَا ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
Quando lo raggiunse, si sentì chiamare dal lato destro della valle, nel luogo benedetto, presso l’albero: «O Mūsā, in verità sono lo, Allāh, il Dio dei Mondi!
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (30) سوره‌تی: سورەتی القصص
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئیتاڵی - عوسمان شەریف - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وەرگێڕاوی ماناکانی قورئانی پیرۆز بۆ زمانی ئیتاڵی، وەرگێڕان: عثمان الشريف، بڵاوکراوەتەوە لە لایەن ناوەندی ڕواد بۆ وەرگێڕان ساڵی 1440ك.