وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئیتاڵی - عوسمان شەریف * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان


وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (147) سوره‌تی: سورەتی آل عمران
وَمَا كَانَ قَوۡلَهُمۡ إِلَّآ أَن قَالُواْ رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسۡرَافَنَا فِيٓ أَمۡرِنَا وَثَبِّتۡ أَقۡدَامَنَا وَٱنصُرۡنَا عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡكَٰفِرِينَ
I loro discorsi non furono altro che: «Dio nostro, perdona i nostri peccati e i nostri eccessi e rinsalda i nostri piedi e sostienici contro il popolo miscredente!”
تەفسیرە عەرەبیەکان:
 
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (147) سوره‌تی: سورەتی آل عمران
پێڕستی سوره‌ته‌كان ژمارەی پەڕە
 
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئیتاڵی - عوسمان شەریف - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان

وەرگێڕاوی ماناکانی قورئانی پیرۆز بۆ زمانی ئیتاڵی، وەرگێڕان: عثمان الشريف، بڵاوکراوەتەوە لە لایەن ناوەندی ڕواد بۆ وەرگێڕان ساڵی 1440ك.

داخستن