وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ملایوی - عبدالله باسمیە * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وه‌رگێڕانی ماناكان
ئایه‌تی: (12) سوره‌تی: سورەتی یونس
وَإِذَا مَسَّ ٱلۡإِنسَٰنَ ٱلضُّرُّ دَعَانَا لِجَنۢبِهِۦٓ أَوۡ قَاعِدًا أَوۡ قَآئِمٗا فَلَمَّا كَشَفۡنَا عَنۡهُ ضُرَّهُۥ مَرَّ كَأَن لَّمۡ يَدۡعُنَآ إِلَىٰ ضُرّٖ مَّسَّهُۥۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلۡمُسۡرِفِينَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
Dan apabila seseorang manusia ditimpa kesusahan, merayulah ia ditimpa Kami (dalam segala keadaan), sama ada ia sedang berbaring atau duduk ataupun berdiri; dan manakala Kami hapuskan kesusahan itu daripadanya, ia terus membawa cara lamanya seolah-olah dia tidak pernah merayu kepada Kami memohon hapuskan sebarang kesusahan yang menimpanya (sebagaimana ia memandang eloknya bawaan itu) demikianlah diperelokkan pada pandangan orang-orang yang melampau apa yang mereka lakukan.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وه‌رگێڕانی ماناكان
ئایه‌تی: (12) سوره‌تی: سورەتی یونس
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ملایوی - عبدالله باسمیە - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وەرگێڕاوی ماناکانى قورئانی پیرۆز بۆ ملایوی، وەرگێڕان: عبدالله باسمیە.