وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 82 سوره‌تی الكهف - وەرگێڕاوی پەشتۆ - سەرفراز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 82

وَاَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلٰمَیْنِ یَتِیْمَیْنِ فِی الْمَدِیْنَةِ وَكَانَ تَحْتَهٗ كَنْزٌ لَّهُمَا وَكَانَ اَبُوْهُمَا صَالِحًا ۚ— فَاَرَادَ رَبُّكَ اَنْ یَّبْلُغَاۤ اَشُدَّهُمَا وَیَسْتَخْرِجَا كَنْزَهُمَا ۖۗ— رَحْمَةً مِّنْ رَّبِّكَ ۚ— وَمَا فَعَلْتُهٗ عَنْ اَمْرِیْ ؕ— ذٰلِكَ تَاْوِیْلُ مَا لَمْ تَسْطِعْ عَّلَیْهِ صَبْرًا ۟ؕ۠

او دیوال د ښار د دوه یتیمو کوچنیانو ملکیت ؤ.لاندې ترې د هغوی خزانه وه،پلار یې صالح سړی ؤ،نو ستا رب وغوښتل چې دواړه یتیمان پاخه زلمیان او بیا خپله خزانه راوباسي.دا ستا د رب له لورې مهرباني وه.ما په خپل سر یو کار هم نه دی کړی.هو!همداوه د هغو خبرو اصلي بڼه چې تا پرې صبرونه شو کړای.