وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 105 سوره‌تی سورەتی هود - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 105

یَوْمَ یَاْتِ لَا تَكَلَّمُ نَفْسٌ اِلَّا بِاِذْنِهٖ ۚ— فَمِنْهُمْ شَقِیٌّ وَّسَعِیْدٌ ۟

وقتی‌که آن روز فرا رسد هیچ‌کس جز به اذن او تعالی به حجت یا شفاعتی سخن نگوید، و مردم در آن روز دو نوع هستند: بدبخت که وارد جهنم می‌شود، و خوشبخت که وارد بهشت می‌شود.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• التحذير من اتّباع رؤساء الشر والفساد، وبيان شؤم اتباعهم في الدارين.

ترساندن از پیروی سران شر و فساد، و بیان بدشومی پیروی از آنها در هر دو سرا.

• تنزه الله تعالى عن الظلم في إهلاك أهل الشرك والمعاصي.

الله تعالی از روا داشتن ستم در نابودی مشرکان و گناهکاران منزه است.

• لا تنفع آلهة المشركين عابديها يوم القيامة، ولا تدفع عنهم العذاب.

روز قیامت معبودهای مشرکان به عبادتگزاران‌شان نفع نمی‌رسانند، و عذاب را از آنها دفع نمی‌کنند.

• انقسام الناس يوم القيامة إلى: سعيد خالد في الجنان، وشقي خالد في النيران.

تقسیم کردن مردم در روز قیامت به: خوشبخت جاویدان در بهشت‌ها، و بدبخت جاویدان در جهنم.