وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 29 سوره‌تی سورەتی هود - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 29

وَیٰقَوْمِ لَاۤ اَسْـَٔلُكُمْ عَلَیْهِ مَالًا ؕ— اِنْ اَجْرِیَ اِلَّا عَلَی اللّٰهِ وَمَاۤ اَنَا بِطَارِدِ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا ؕ— اِنَّهُمْ مُّلٰقُوْا رَبِّهِمْ وَلٰكِنِّیْۤ اَرٰىكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُوْنَ ۟

و ای قوم من، در قبال تبلیغ رسالت مالی از شما درخواست نمی‌کنم، زیرا پاداش من جز بر الله نیست، و مؤمنان فقیری را که خواستار راندن آنها هستید از مجلس خویش دور نمی‌کنم، آنها در روز قیامت پروردگارشان را ملاقات می‌کنند، و او تعالی پاداش ایمان‌شان را به آنها می‌دهد، و اما من شما را قومی می‌بینم که حقیقت این دعوت را نمی‌فهمند چون راندن مؤمنان ضعیف را طلب می‌کنید.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• عفة الداعية إلى الله وأنه يرجو منه الثواب وحده.

پرهیزکاری دعوتگر به‌سوی الله و اینکه فقط از او تعالی امید پاداش دارد.

• حرمة طرد فقراء المؤمنين، ووجوب إكرامهم واحترامهم.

حرمت راندن مؤمنان فقیر، و وجوب گرامی ‌داشتن و احترام آنها.

• استئثار الله تعالى وحده بعلم الغيب.

الله تعالی علم غیب را فقط برای خودش برگزیده است.

• مشروعية جدال الكفار ومناظرتهم.

مشروعیت جدال و مناظره با کافران.