وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 39 سوره‌تی سورەتی الأنبياء - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 39

لَوْ یَعْلَمُ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا حِیْنَ لَا یَكُفُّوْنَ عَنْ وُّجُوْهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَنْ ظُهُوْرِهِمْ وَلَا هُمْ یُنْصَرُوْنَ ۟

اگر این کافران منکر رستاخیز بدانند آن‌گاه که نه چهره‌های‌شان و نه پشت‌شان از آتش بازگردانده نمی‌شود، و نه یاوری دارند که با دفع عذاب‌شان به آنها یاری رساند، اگر بر این امر یقین داشتند عذاب را به شتاب نمی‌خواستند.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• بيان كفر من يستهزئ بالرسول، سواء بالقول أو الفعل أو الإشارة.

بیان کفر کسی‌که رسولی را مسخره می‌کند؛ چه از طریق سخن یا عمل یا اشاره.

• من طبع الإنسان الاستعجال، والأناة خلق فاضل.

عجله، ‌از طبیعت انسان و شکیبایی اخلاقی برگزیده است.

• لا يحفظ من عذاب الله إلا الله.

جز الله از عذاب او تعالی محافظت نمی‌کند.

• مآل الباطل الزوال، ومآل الحق البقاء.

سرانجام باطل، زوال و سرانجام حق، بقا است.