وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 14 سوره‌تی سورەتی القصص - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 14

وَلَمَّا بَلَغَ اَشُدَّهٗ وَاسْتَوٰۤی اٰتَیْنٰهُ حُكْمًا وَّعِلْمًا ؕ— وَكَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

و چون به سن رشد و كمال، و اوج قدرت خود رسید؛ قبل از نبوتش به او علم و فهم دینِ بنی اسرائیل را بخشيديم، و همان گونه که موسی -علیه السلام- را در مقابل اطاعت و پیرویش پاداش دادیم، نیکوکاران را نیز در هر زمان و مکانی پاداش می دهیم.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• الاعتراف بالذنب من آداب الدعاء.

یکی از آداب دعا، اعتراف به گناه است.

• الشكر المحمود هو ما يحمل العبد على طاعة ربه، والبعد عن معصيته.

سپاسگزاری نیکو آن است که بنده را به طاعت پروردگارش می‌کشاند، و از نافرمانی او تعالی دور می‌سازد.

• أهمية المبادرة إلى النصح خاصة إذا ترتب عليه إنقاذ مؤمن من الهلاك.

اهمیت مبادرت بر نصیحت؛ به‌خصوص آن‌گاه که نجات مؤمن از نابودی، وابسته به آن باشد.

• وجوب اتخاذ أسباب النجاة، والالتجاء إلى الله بالدعاء.

وجوب به‌کارگیری اسباب نجات، و پناه ‌بردن به الله با دعا.