وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 18 سوره‌تی سورەتی الروم - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 18

وَلَهُ الْحَمْدُ فِی السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَعَشِیًّا وَّحِیْنَ تُظْهِرُوْنَ ۟

و تمام ستایش‌ها، تنها از آنِ او سبحانه است؛ در آسمان‌ها فرشتگان او را می‌ستایند، و در زمین مخلوقاتش او را می‌ستایند، و او را آن‌گاه که به شامگاه داخل می‌شوید یعنی وقت نماز عصر تسبیح بگویید، و تسبیح او را بگویید آن‌گاه که در وقت ظهر داخل می‌شوید.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• إعمار العبد أوقاته بالصلاة والتسبيح علامة على حسن العاقبة.

این امر که بنده اوقاتش را با نماز و تسبیح آباد کند نشانه‌ای بر سرانجامِ نیک اوست.

• الاستدلال على البعث بتجدد الحياة، حيث يخلق الله الحي من الميت والميت من الحي.

استدلال به رستاخیز با تازه ‌شدن زندگی، وقتی الله زنده را از مرده و مرده را از زنده می‌آفریند.

• آيات الله في الأنفس والآفاق لا يستفيد منها إلا من يُعمِل وسائل إدراكه الحسية والمعنوية التي أنعم الله بها عليه.

از آیات الله در بدن انسان و کرانه‌های هستی فایده نمی‌برد مگر کسی‌که وسایل ادراک حسی و معنوی خویش را که الله بر او ارزانی داشته است به کار گیرد.