وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 87 سوره‌تی سورەتی ص - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 87

اِنْ هُوَ اِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعٰلَمِیْنَ ۟

قرآن جز یادآوری برای انسان‌های مکلف و جن‌های مکلف نیست.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• الداعي إلى الله يحتسب الأجر من عنده، لا يريد من الناس أجرًا على ما يدعوهم إليه من الحق.

دعوتگر به‌سوی الله فقط به پاداش او تعالی امید دارد، و در برابر حقیقتی که مردم را به‌سوی آن فرا می‌خواند مزدی از آنها نمی‌طلبد.

• التكلّف ليس من الدِّين.

تکلّف و خود را به رنج ‌انداختن، دینداری محسوب نمی‌شود.

• التوسل إلى الله يكون بأسمائه وصفاته وبالإيمان وبالعمل الصالح لا غير.

توسل به الله فقط با اسم‌ها و صفات الله و با ایمان و عمل صالح مشروع است.