وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 67 سوره‌تی سورەتی الزمر - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 67

وَمَا قَدَرُوا اللّٰهَ حَقَّ قَدْرِهٖ ۖۗ— وَالْاَرْضُ جَمِیْعًا قَبْضَتُهٗ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ وَالسَّمٰوٰتُ مَطْوِیّٰتٌ بِیَمِیْنِهٖ ؕ— سُبْحٰنَهٗ وَتَعٰلٰی عَمَّا یُشْرِكُوْنَ ۟

و مشرکان، الله را آن‌گونه که سزاوار بزرگی‌اش است بزرگ نشمرده‌اند چون مخلوقات ضعیف و ناتوانش را با او شریک قرار دادند، و از قدرت الله که یکی از مظاهرش این است که زمین با کوه‌ها و درختان و رودها و دریاهایش در روز قیامت در قبضۀ او است، و تمام آسمان‌های هفت‌گانه با دست راست او تعالی در هم پیچیده می‌شود، غافل مانده‌اند. الله از آنچه مشرکان می‌گویند و به آن باور دارند منزه و پاک و برتر است.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• الكِبْر خلق ذميم مشؤوم يمنع من الوصول إلى الحق.

غرور، اخلاقی نکوهیده و نامبارک است که از رسیدن به حق محروم می‌سازد.

• سواد الوجوه يوم القيامة علامة شقاء أصحابها.

سیاهی چهره‌ها در روز قیامت نشانۀ بدبختی صاحبان‌شان است.

• الشرك محبط لكل الأعمال الصالحة.

شرک تمام اعمال صالح را تباه می‌سازد.

• ثبوت القبضة واليمين لله سبحانه دون تشبيه ولا تمثيل.

اثبات قبضه و دست راست برای الله سبحان، بدون تشبیه و تمثیل.