وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی الدخان - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - ژمارەی پەڕە 497 - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 19

وَّاَنْ لَّا تَعْلُوْا عَلَی اللّٰهِ ؕ— اِنِّیْۤ اٰتِیْكُمْ بِسُلْطٰنٍ مُّبِیْنٍ ۟ۚ

و اینکه با ترک عبادت الله و برتری‌جویی بر بندگانش، بر او تعالی برتری نجویید، به‌راستی‌که من حجتی روشن برای‌تان آورده‌ام.

ئایه‌تی: 20

وَاِنِّیْ عُذْتُ بِرَبِّیْ وَرَبِّكُمْ اَنْ تَرْجُمُوْنِ ۟ۚ

و همانا من از اینکه مرا با سنگسار بکشید به پروردگار خودم و پروردگار شما پناه می‌برم.

ئایه‌تی: 21

وَاِنْ لَّمْ تُؤْمِنُوْا لِیْ فَاعْتَزِلُوْنِ ۟

و اگر آنچه را آورده‌ام تصدیق نمی‌کنید پس از من فاصله بگیرید، و آسیبی به من نزدیک نسازید.

ئایه‌تی: 22

فَدَعَا رَبَّهٗۤ اَنَّ هٰۤؤُلَآءِ قَوْمٌ مُّجْرِمُوْنَ ۟

پس موسی علیه السلام این‌گونه پروردگارش را خواند: که این قوم - فرعون و سرانش- قومی ستمکارند که سزاوار تعجیل در فرود عذاب هستند.

ئایه‌تی: 23

فَاَسْرِ بِعِبَادِیْ لَیْلًا اِنَّكُمْ مُّتَّبَعُوْنَ ۟ۙ

آن‌گاه الله به موسی علیه السلام فرمان داد که قومش را شبانه حرکت دهد، و به او خبر داد که فرعون و قومش آنها را تعقیب خواهند کرد.

ئایه‌تی: 24

وَاتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْوًا ؕ— اِنَّهُمْ جُنْدٌ مُّغْرَقُوْنَ ۟

و به موسی علیه السلام فرمان داد که وقتی او و بنی‌اسرائیل از دریا گذشتند آن را آرام و بی‌حرکت چنان‌که بود رها کند، که قطعاً فرعون و لشکریانش در دریا غرق و نابود خواهند شد.

ئایه‌تی: 25

كَمْ تَرَكُوْا مِنْ جَنّٰتٍ وَّعُیُوْنٍ ۟ۙ

فرعون و قومش چه بسیار باغ‌ها و چشمه‌های روانی که پشت سرشان به جا گذاشتند!

ئایه‌تی: 26

وَّزُرُوْعٍ وَّمَقَامٍ كَرِیْمٍ ۟ۙ

و چه بسیار کشتزارها و مجالس نیکویی که پشت سرشان رها کردند!

ئایه‌تی: 27

وَّنَعْمَةٍ كَانُوْا فِیْهَا فٰكِهِیْنَ ۟ۙ

و چه بسیار زندگی با ناز و نعمت خویش را باقی گذاشتند!

ئایه‌تی: 28

كَذٰلِكَ ۫— وَاَوْرَثْنٰهَا قَوْمًا اٰخَرِیْنَ ۟

به همین ترتیب آنچه که برای‌شان توصیف شده بود بر آنها رخ داد، و باغ‌ها و چشمه‌ها و کشتزارها و مقام‌های‌شان را به مردمی دیگر یعنی بنی‌اسرائیل به ارث دادیم.

ئایه‌تی: 29

فَمَا بَكَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَآءُ وَالْاَرْضُ وَمَا كَانُوْا مُنْظَرِیْنَ ۟۠

پس نه آسمان و زمین بر فرعون و قومش آن‌گاه که غرق شدند گریستند، و نه مهلت توبه‌ کردن به آنها داده شد.

ئایه‌تی: 30

وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِیْنِ ۟ۙ

و به تحقیق که بنی‌اسرائیل را از عذاب خوار کننده نجات دادیم، آن‌گاه که فرعون و قومش پسران‌شان را می‌کشتند، و زنان‌شان را زنده نگه می‌داشتند.

ئایه‌تی: 31

مِنْ فِرْعَوْنَ ؕ— اِنَّهٗ كَانَ عَالِیًا مِّنَ الْمُسْرِفِیْنَ ۟

آنها را از عذاب فرعون نجات دادیم، به‌راستی‌که او از گردنکشانی بود که از امر و دین الله می‌گذرند.

ئایه‌تی: 32

وَلَقَدِ اخْتَرْنٰهُمْ عَلٰی عِلْمٍ عَلَی الْعٰلَمِیْنَ ۟ۚ

و به‌تحقیق‌که بنی‌اسرائیل را براساس دانشی از جانب خویش بر جهانیان آن زمان با فراوانی پیامبران ترجیح دادیم.

ئایه‌تی: 33

وَاٰتَیْنٰهُمْ مِّنَ الْاٰیٰتِ مَا فِیْهِ بَلٰٓؤٌا مُّبِیْنٌ ۟

و دلایل و برهان‌هایی به آنها دادیم که موسی علیه السلام را با آنها تقویت کردیم و برای‌شان نعمتی آشکار مانند ترنجبین و بلدرچین و سایر نعمت‌ها در آن بود.

ئایه‌تی: 34

اِنَّ هٰۤؤُلَآءِ لَیَقُوْلُوْنَ ۟ۙ

قطعاً این مشرکان تکذیب‌ کننده برای انکار رستاخیز می‌گویند:

ئایه‌تی: 35

اِنْ هِیَ اِلَّا مَوْتَتُنَا الْاُوْلٰی وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِیْنَ ۟

جز مرگ اول ما نیست و حیاتی پس از آن نیست، و ما پس از این مرگ برانگیخته نمی‌شویم.

ئایه‌تی: 36

فَاْتُوْا بِاٰبَآىِٕنَاۤ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟

پس - ای محمد- اگر تو و پیروان همراهت در این ادعا که الله مردگان را برای حسابرسی و جزا زنده برمی‌انگیزد راستگو هستید پدرانمان را که مرده‌اند زنده بیاورید.

ئایه‌تی: 37

اَهُمْ خَیْرٌ اَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ ۙ— وَّالَّذِیْنَ مِنْ قَبْلِهِمْ ؕ— اَهْلَكْنٰهُمْ ؗ— اِنَّهُمْ كَانُوْا مُجْرِمِیْنَ ۟

- ای رسول- آیا این مشرکانی که تو را تکذیب می‌کنند در قدرت و نیرومندی برترند، یا قوم تُبَّع و کسانی‌که قبل از آنها بودند مانند عاد و ثمود، که همگی آنها را چون جنایتکار بودند نابود کردیم.

ئایه‌تی: 38

وَمَا خَلَقْنَا السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لٰعِبِیْنَ ۟

و آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است را برای بازی با آفرینش آنها نیافریده‌ایم.

ئایه‌تی: 39

مَا خَلَقْنٰهُمَاۤ اِلَّا بِالْحَقِّ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟

و آسمان‌ها و زمین را جز به حکمتی فراگیر نیافریده‌ایم، اما بیشتر مشرکان این موضوع را نمی‌دانند.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• وجوب لجوء المؤمن إلى ربه أن يحفظه من كيد عدوّه.

وجوب پناه ‌بردن مؤمن به پروردگار خویش که او را از نیرنگ دشمنش حفظ کند.

• مشروعية الدعاء على الكفار عندما لا يستجيبون للدعوة، وعندما يحاربون أهلها.

مشروعیت دعا علیه کفار آن‌گاه که دعوت را نمی‌پذیرند، و با پیروان دعوت می‌جنگند.

• الكون لا يحزن لموت الكافر لهوانه على الله.

هستی به مرگ کافر اندوهگین نمی‌شود، چون نزد الله خوار و ذلیل است.

• خلق السماوات والأرض لحكمة بالغة يجهلها الملحدون.

آسمان‌ها و زمین به‌سبب حکمتی فراگیر آفریده شده اند و ملحدان نسبت به این حکمت نادان هستند.