وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 93 سوره‌تی سورەتی المائدة - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 93

لَیْسَ عَلَی الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ جُنَاحٌ فِیْمَا طَعِمُوْۤا اِذَا مَا اتَّقَوْا وَّاٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ ثُمَّ اتَّقَوْا وَّاٰمَنُوْا ثُمَّ اتَّقَوْا وَّاَحْسَنُوْا ؕ— وَاللّٰهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِیْنَ ۟۠

کسانی‌که به الله ایمان آوردند، و برای تقرب به او اعمال صالح انجام دادند، گناهی بر آنها در خمری که قبل از تحریم آن خورده‌اند نیست، به شرط آن‌که از محرمات پرهیز کنند، از خشم الله بر خود بترسند، به او ایمان آورند، اعمال صالح انجام دهند، سپس بر ترس خویش از الله چنان بیفزایند که وقتی او را عبادت می‌کنند گویی او را می‌بینند، و الله کسانی را که چنین او را عبادت می‌کنند که گویی او را می‌بینند دوست دارد؛ زیرا در این نوع عبادت احساس ترس همیشگی از الله وجود دارد، و سبب می‌شود که مؤمن عمل خویش را به نیکی و کامل انجام دهد.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• عدم مؤاخذة الشخص بما لم يُحَرَّم أو لم يبلغه تحريمه.

مؤاخذه ‌نکردن شخص در قبال آنچه که حرام نگشته یا از تحریم آن آگاه نشده است.

• تحريم الصيد على المحرم بالحج أو العمرة، وبيان كفارة قتله.

تحریم شکار بر کسی‌که برای حج یا عمره احرام بسته است، و بیان کفارۀ قتل آن.

• من حكمة الله عز وجل في التحريم: ابتلاء عباده، وتمحيصهم، وفي الكفارة: الردع والزجر.

یکی از حکمت‌های الله در تحریم، آزمایش و خالص‌سازی بندگانش، و در کفاره، بازداشتن و منع است.