وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 97 سوره‌تی سورەتی المائدة - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 97

جَعَلَ اللّٰهُ الْكَعْبَةَ الْبَیْتَ الْحَرَامَ قِیٰمًا لِّلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْیَ وَالْقَلَآىِٕدَ ؕ— ذٰلِكَ لِتَعْلَمُوْۤا اَنَّ اللّٰهَ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمٰوٰتِ وَمَا فِی الْاَرْضِ وَاَنَّ اللّٰهَ بِكُلِّ شَیْءٍ عَلِیْمٌ ۟

الله کعبه بیت الحرام را وسیلۀ برپایی (مصالح) مردم قرار داده، که مصالح دینی آنها از نماز، حج و عمره، و مصالح دنیوی آنها با امنیت در حرم و گرد‌آوری ثمرات هر چیزی به آنجا، بر آن استوار است. و ماه‌های حرام (ذوالقعده، ذوالحجه، محرم و رجب) را با رهایی ‌دادن مردم در این ماه‌ها از کشتار آنها توسط دیگران، و قربانی‌های بی‌نشان و نشانه‌دار را که به‌سوی حرم روانه می‌شوند با رهایی ‌دادن صاحبان‌شان از افتادن در معرض خطر، به همین هدف مقرر داشته است. این نعمت‌ها که الله برای‌تان ارزانی داشته است برای این است که بدانید الله هر‌چه در آسمان‌ها و زمین است را می‌داند، و از هر چیزی آگاه است؛ زیرا تشریع این حکم از جانب او تعالی- برای جلب مصالح‌تان و دفع زیان‌ها از شما قبل از اینکه ایجاد شوند- بر علم او نسبت به مصالح بندگانش دلالت دارد.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• الأصل في شعائر الله تعالى أنها جاءت لتحقيق مصالح العباد الدنيوية والأخروية، ودفع المضار عنهم.

اصل در شعائر الله متعال این است که برای تحقق مصالح دنیوی و اخروی بندگان، و دفع زیان‌ها از آنها آمده است.

• عدم الإعجاب بالكثرة، فإنّ كثرة الشيء ليست دليلًا على حِلِّه أو طِيبه، وإنما الدليل يكمن في الحكم الشرعي.

مغرور نشدن به کثرت؛ زیرا کثرت چیزی دلیل بر حلال ‌بودن یا پاک ‌بودن آن نیست، بلکه دلیل فقط در حکم شرعی نهفته است.

• من أدب المُسْتفتي: تقييد السؤال بحدود معينة، فلا يسوغ السؤال عما لا حاجة للمرء ولا غرض له فيه.

لازمۀ ادب پرسشگر، مقید کردن سوال با حدود مشخص است؛ یعنی در مورد آنچه که نیازی بر آن نیست و هیچ هدفی در آن وجود ندارد سوال نکند.

• ذم مسالك المشركين فيما اخترعوه وزعموه من محرمات الأنعام ك: البَحِيرة، والسائبة، والوصِيلة، والحامي.

سرزنش روش‌های مشرکان در آنچه بدعت گذاردند و حرمت برخی چارپایان را ادعا کردند، مانند: بَحیره، سائبه، وصیله و حامی.