وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 123 سوره‌تی سورەتی الأنعام - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 123

وَكَذٰلِكَ جَعَلْنَا فِیْ كُلِّ قَرْیَةٍ اَكٰبِرَ مُجْرِمِیْهَا لِیَمْكُرُوْا فِیْهَا ؕ— وَمَا یَمْكُرُوْنَ اِلَّا بِاَنْفُسِهِمْ وَمَا یَشْعُرُوْنَ ۟

و همانند کار مشرکان بزرگ مکه که از راه الله بازداشتند، در هر قریه‌ای رؤسا و بزرگانی گماشتیم که مکر و نیرنگ‌شان را در دعوت به راه شیطان و جنگ با رسولان و پیروان‌شان به کار می‌گیرند، و در واقع مکر و نیرنگ‌شان فقط به خودشان بازمی‌گردد، اما آنها به‌سبب نادانی و پیروی از هوس‌های‌شان این امر را احساس نمی‌کنند.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• الأصل في الأشياء والأطعمة الإباحة، وأنه إذا لم يرد الشرع بتحريم شيء منها فإنه باق على الإباحة.

اصل در اشیا و خوراکی‌ها اباحت است، و اینکه تا زمانی‌که شریعت به تحریم شئ یا طعامی حکم نداده است، آن چیز بر اباحت باقی است.

• كل من تكلم في الدين بما لا يعلمه، أو دعا الناس إلى شيء لا يعلم أنه حق أو باطل، فهو معتدٍ ظالم لنفسه وللناس، وكذلك كل من أفتى وليس هو بكفء للإفتاء.

هرکس در دین سخنی بگوید که نمی‌داند، یا مردم را به چیزی فراخواند که نمی‌داند آن چیز حق است یا باطل، تجاوزگر و ستمکار بر خویشتن و مردم است، و چنین است حال کسی‌که بدون داشتن صلاحیت افتاء، فتوا می‌دهد.

• منفعة المؤمن ليست مقتصرة على نفسه، بل مُتَعدِّية لغيره من الناس.

منفعت مؤمن، به خودش محدود نمی‌شود، بلکه به سایر مردم نیز سرایت می‌کند.